Ανάρτηση για τον θάνατο της μητέρας της, Ζωής Λάσκαρη, που έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα πριν από 7 χρόνια, έκανε η Αίθρα Λυκουρέζου στο Instagram.
Δημοσιεύοντας μια σειρά από φωτογραφίες της ηθοποιού με τον πατέρα της, η κόρη τους έγραψε: «18/8/2017 – 18/8/2024. 7 χρόνια.. 7 χρόνια αλλαγών, πόνου, κατάθλιψης, έντασης, εντάσεων…. 7 Χρόνια χωρίς…. 7 χρόνια που με άλλαξαν μέσα μου αλλά και έξω μου…. Τεράστιο μάθημα η απώλεια.. η απώλεια της μάνας.. ενηλικιώνεσαι. Αλλάζεις θες δεν θες. Μεταμορφώνεσαι! Χρειάζεται να πονέσεις για να αλλάξεις. Να πονέσεις για να καταλάβεις…. Να πονέσεις για να συμπονέσεις… Μην ξεχνάς πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και για πάντα!».
Ο τελευταίος διάλογος με τη μητέρα της
Με ένα βίντεο στο TikTok, η Αίθρα Λυκουρέζου εξιστόρησε την τελευταία τους μέρα, εκείνη που ήταν να γευματίσουν μαζί στα νότια προάστια και η ίδια το ακύρωσε. Το τελευταίο της μήνυμα. Το τηλέφωνο του πατέρα της να της λέει ότι «η μαμά δεν ξύπνησε…»
«Δεν την πήρα τηλέφωνο, γιατί σκεφτόμαστε ότι είναι δεδομένο ότι ο άλλος θα είναι εκεί και αύριο. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο μάθημα που έμαθα. Η μαμά μου σιχαινόταν τα μηνύματα, πάντα με έπαιρνε τηλέφωνο. Ήταν η πρώτη φορά που δεν με πήρε τηλέφωνο. Μου έστειλε μήνυμα “Εντάξει αγαπούλα μου, δεν πειράζει”. Την επόμενη μέρα πάω να κολυμπήσω στο Πόρτο Ράφτη και δεν περνάω από το σπίτι, δεν ήμουν γενικότερα καλά. Δεν είχα διάθεση να μιλήσω με κανέναν. Κολύμπησα και φεύγοντας από την παραλία, χτυπάει το τηλέφωνο και είναι ο πατέρας μου. Μου λέει “Μαρία Ελένη… η μαμά δεν ξύπνησε!”. Παθαίνω πανικό, όπως αντιλαμβάνεστε. Όπως ήμουν δεν θυμάμαι τίποτα, πρέπει να πήγαινα ανάποδα στον δρόμο. Μπαίνω στο σπίτι και βλέπω την μανούλα μου στο κρεβάτι. Ήμασταν όλοι εκεί… τα υπόλοιπα είναι ιστορία» είπε και πρόσθεσε:
«Έκανα πολύ καιρό να ξεπεράσω και να μαλακώσει μέσα μου το γεγονός ότι της έστειλα μήνυμα, το γεγονός ότι ακύρωσα, το ότι φέρθηκα έτσι όπως φέρθηκα. Είναι αυτό που λες “γιατί ρε γα@@@ να το έχω κάνει”. Από την άλλη σκέφτομαι ότι έτσι έπρεπε να γίνουν τα πράγματα, ήταν το τελευταίο βράδυ με τον άντρα της, ήταν οι δυο τους στο δωμάτιο, μιλούσαν, γελούσαν και ήταν σε πολύ καλή διάθεση. Μετά κοιμήθηκαν… Χάνουμε στιγμές, χάνουμε πράγματα στη ζωή μας και το τρένο τρέχει, προχωράει και δεν σε περιμένει. Να μην ξεχνάμε να παίρνουμε τηλέφωνο, να αγκαλιάζουμε, να μη ξεχνάμε να λέμε σε αγαπώ. Να τα λέμε όποτε τα νιώθουμε… Δεν ξέρεις ποτέ τι θα γίνει»
