H ψήφιση του υποβοηθούμενου εθελούσιου θανάτου από τη Βουλή των Κοινοτήτων διχάζει τη Βρετανική κοινωνία, αν και πρόκειται για μία τολμηρή μεταρρύθμιση, που ανοίγει το δρόμο για ακόμα πιο έντονες ανάλογες προσπάθειες και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Έξω από το Γουέστμινστερ βρέθηκαν διαδηλωτές και από τις δύο πλευρές, ενώ οι περισσότερες βρετανικές εφημερίδες έγραψαν για «ιστορικής σημασίας ψήφιση» αλλά και για ένα «βήμα προς το άγνωστο».
Σε κάθε περίπτωση η διαδικασία μέχρι να εφαρμοστεί ο νόμος απαιτεί χρόνο, ενώ αρκετοί επισημαίνουν μεμπτά σημεία, που μπορεί να περιπλέξουν ακόμα περισσότερο την εφαρμογή.
Η Deutsche Welle σε ανταπόκρισή της από το Λονδίνο, αναλύει τα δεδομένα, επισημαίνοντας ότι οι πολίτες της Βρετανίας αλλά και οι βουλευτές της είναι διχασμένοι.
Και περιγράφει την κατάσταση:
Ο διχασμός φάνηκε από τους δεκάδες διαδηλωτές που βρέθηκαν έξω από το Γουέστμινστερ, χωρισμένοι σε εκείνους που ήταν υπέρ και σε εκείνους που ήταν κατά. Οι πολώσεις εντός της βουλής ήταν σίγουρα πιο ξεκάθαρες, για αυτό και το νομοσχέδιο ‘Terminally Ill (End of Life) Bill’ πέρασε τελικά το πρώτο στάδιο. Και σύμφωνα με την αρχαία ρήση του Πλάτωνα «αρχή ήμισυ παντός». Τι σημαίνει όμως αυτό στην πράξη για το συγκεκριμένο -αδιαμφισβήτητα- ευαίσθητο ζήτημα;
Χρονοβόρα διαδικασία μέχρι την εφαρμογή
Μετά από έντονο ντιμπέιτ εβδομάδων και μετά από την πεντάωρη συνεδρίαση εντός της Βουλής, 330 Βρετανοί βουλευτές και από τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, Εργατικών και Συντηρητικών, ψήφισαν υπέρ. 275 στάθηκαν απέναντι, μην καταφέρνοντας να ανατρέψουν τη μικρή διαφορά των 55 ψήφων. Αυτό σημαίνει ότι ο υποβοηθούμενος εθελούσιος θάνατος έκανε το πρώτο βήμα ώστε να εφαρμοστεί σε Αγγλία και Ουαλία.
Βέβαια χρειάζονται αρκετά ακόμα κοινοβουλευτικά βήματα μέχρι να γίνει νόμος του βρετανικού κράτους. Πρέπει να εγκριθούν άλλες πέντε τροπολογίες από την Βουλή των Κοινοτήτων και ακόμα πέντε από την Βουλή των Λόρδων (House of Lords). Επιπρόσθετα, ακόμη και να γίνει νόμος του βρετανικού κράτους, σύμφωνα με τις πληροφορίες, μπορεί να πάρει έως και δύο χρόνια μέχρι τελικώς να εφαρμοστεί. Η βουλευτής των Εργατικών, Κιμ Λίντμπιτερ, η οποία έφερε το νομοσχέδιο στη Βουλή, υποστηρίζει πρωτίστως ότι «θα δώσει την επιλογή και την αξιοπρέπεια στους ασθενείς που βρίσκονται σε τελικό στάδιο».
Ποιους αφορά το νομοσχέδιο
Αν και ακόμα οι λεπτομέρειες του νομοσχεδίου γίνονται γνωστές με το σταγονόμετρο, μέχρι στιγμής ο υπό συζήτηση νόμος θα αφορά αποκλειστικά όσους βρίσκονται σε τελικό στάδιο και έχουν διαγνωστεί με λιγότερους από έξι μήνες ζωής. Παράλληλα, θα επιτρέπεται μόνο σε όσους είναι εγγεγραμμένοι στο εθνικό σύστημα υγείας της Αγγλίας (NHS) ενώ θα πρέπει να έχουν την πνευματική διαύγεια για να πάρουν μια τέτοια απόφαση. Ο ασθενής θα πρέπει να έχει το πράσινο φως από δύο γιατρούς, ενώ η απόφαση θα πρέπει να επικυρωθεί από ανώτερο δικαστήριο. Σύμφωνα με όσα προτείνονται μέχρι στιγμής θα πρέπει ο γιατρός να ετοιμάζει την συνταγή των φαρμάκων, αλλά ο ασθενής να παίρνει μόνος του το ‘κοκτέιλ’.
Στην ανακοίνωση του αποτελέσματος υπήρχαν πανηγυρισμοί αλλά και απογοήτευση. Είναι λογικό, καθώς αρκετοί είναι εκείνοι που τονίζουν ότι υπάρχουν αρκετά μεμπτά σημεία στο νομοσχέδιο. Για παράδειγμα, πώς ακριβώς το πόρισμα του κάθε γιατρού για τη διάρκεια ζωής ενός ασθενούς θα κρίνεται αδιαμφισβήτητο και χωρίς περιθώριο λάθους, δηλαδή πώς θα αποκλείεται η πιθανότητα ο ασθενής να ζήσει για πολύ περισσότερο διάστημα αλλά και πώς θα προστατεύονται οι ψυχικά ευάλωτοι ασθενείς, ενώ βρίσκονται σε μια τόσο δύσκολη στιγμή της ζωής τους.
Πάντως, σύμφωνα με σχετική δημοσκόπηση του YouGov, που πραγματοποιήθηκε στις 22 Νοεμβρίου για την υποβοηθούμενη ευθανασία, το 73% των Βρετανών πιστεύει ότι – επί της αρχής – θα έπρεπε να είναι νόμιμη. Στο ερώτημα αν οι Βρετανοί θα υποστήριζαν κάτι τέτοιο και στην πράξη, το 19% απάντησε ότι, αν και θεωρεί πως θα έπρεπε να είναι νόμιμο, στην πράξη δεν θα το στήριζε, καθώς θεωρεί ακατόρθωτο να δημιουργηθεί ένα επαρκές και αξιόπιστο σύστημα.
