Δημήτρης Μαστρογιάννης
Ζώα από τα Άγραφα
Εκδόσεις: Το Ροδακιό
Σελ.: 96
24 Και είπεν ο Θεός· εξαγαγέτω η γη ψυχήν ζώσαν κατά γένος, τετράποδα και ερπετά και θηρία της γης κατά γένος. Και εγένετο ούτως.
29 Και είπεν ο Θεός· ιδού δέδωκα υμίν πάντα χόρτον σπόριμον σπείρον σπέρμα, ό εστιν επάνω πάσης της γης, και παν ξύλον, ό έχει εν εαυτω καρπόν σπέρματος σπορίμου, υμίν έσται εις βρώσιν
30 Και πάσι τοις θηρίοις της γης και πάσι τοις πετεινοίς του ουρανού και παντί ερπετώ έρποντι επί της γης, ό έχει εν εαυτώ ψυχήν ζωής, και πάντα χόρτον χλωρόν εις βρώσιν. Και εγένετο ούτως.
Η Αγία Γραφή, Γένεσις, Κεφ. Α, εκδ. Ζωή, 1986
Το βιβλικό απόσπασμα μας περιγράφει την έκτη μέρα της Δημιουργίας του Κόσμου. Από τότε ώς τις μέρες μας έχει περάσει πολύς χρόνος, αν το υπολογίσει κανείς με την ανθρώπινη αίσθηση του χρόνου. Ωστόσο, σύμφωνα με τον βιβλικό χρόνο, μπορεί να έχει περάσει και μια μέρα ή δυο – τρεις, ποιος ξέρει…
Στο μεταξύ, οι επιστήμονες σε ολόκληρο τον κόσμο εδώ και δεκαετίες προειδοποιούν απεγνωσμένα για τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής. Κάνουν λόγο για «ζωτικά σημεία» της Γης που εξασθενούν λόγω των πληγμάτων που δέχονται από τους φρενήρεις ρυθμούς ανάπτυξης και ζητούν μετ’ επιτάσεως να κηρυχτεί κλιματική κατάσταση εκτάκτου ανάγκης σε παγκόσμιο επίπεδο. Το δε εντυπωσιακό είναι ότι το 99% των επιστημονικών μελετών συμφωνούν ότι ο άνθρωπος είναι η αιτία. Ό,τι δεν κατανοεί ή δεν θέλει να κατανοήσει εθελοτυφλώντας η παγκόσμια ελίτ, το συνειδητοποίησαν τα Ζώα από τα Άγραφα, που κατάλαβαν ότι ο άνθρωπος δεν είναι μέρος της λύσης, αλλά το πρόβλημα. Με αυτήν την επαναστατική ιδέα, χλωρίδα και πανίδα ανέλαβαν δράση και μας στέλνουν τα νέα τους από τα Άγραφα.
Στο ιδιαίτερα ευαίσθητο αλλά και τρομακτικό αυτό παραμύθι η επιστημονικά αποκαλούμενη χλωρίδα και πανίδα, το φυτικό και ζωικό βασίλειο, μεταλλάσσονται σε μιαν ύστατη προσπάθεια προκειμένου να γλιτώσουν ως είδη από τον κίνδυνο της ανθρώπινης πλεονεξίας, βασική αιτία της κλιματικής κρίσης που δεν αποτελεί πλέον απειλή, αλλά καθημερινό εφιάλτη. Οι προειδοποιήσεις πλέον είναι ανώφελες. Ο άνθρωπος δημιούργησε έναν συγκλονιστικό πολιτισμό, πέτυχε θαυμαστά επιτεύγματα και αδιανόητους τεχνολογικούς άθλους, ωστόσο δεν μπόρεσε να τιθασεύσει τον χαρακτήρα του. Θρησκείες, ιδεολογίες, παντός είδους πολιτεύματα, συστήματα, τέχνες και γράμματα δεν μπόρεσαν να εκπολιτίσουν το θηρίο που ενδημεί στην ανθρώπινη φύση. Μοιάζει αδιανόητο, αλλά η ανθρώπινη φύση υπερίσχυσε του φυσικού κόσμου.
Στις ιστορίες αυτές του συγγραφέα φαίνεται να έχει τελεσιδικήσει το κακό. Το ενδιαφέρον εδώ, ωστόσο, έγκειται στο ότι δεν αντιμετωπίζεται η νέα πραγματικότητα με ιδεολογήματα και θεωρίες, αλλά μέσα από μια πραγματικά ανατρεπτική σκέψη όπου στη λύση του προβλήματος, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τους τριάντα οκτώ χαρακτήρες οικολογικής φαντασίας, δεν συμμετέχει ο άνθρωπος. Έτσι φυτικό και ζωικό βασίλειο δημιουργούν τη δική τους ουτοπία. Ο δικός τους τόπος είναι τα Άγραφα, ένας τόπος που κανένας άνθρωπος δεν θα μπορεί ανακαλύψει. Στις ιστορίες αυτές, ο άνθρωπος δεν εκδιώκεται από τον παράδεισο, αλλά δεν γίνεται δεκτός στον νέο κόσμο που δημιουργείται από τα ζώα και τα φυτά. Έναν κόσμο όπου από την ένωση φυτών και ζώων θα προκύψει ένα νέο είδος. Η επανάσταση αυτή συντελείται με επιστημονικά και αισθητικά χαρακτηριστικά, δημιουργώντας το δικό της μέτρο και ρυθμό!
Οι μεγάλες αλλαγές, όπως και οι μεγάλες τραγωδίες, δεν γίνονται αντιληπτές στο ξεκίνημά τους. Έτσι συντελείται μια διπλή τραγωδία στην οποία συμμετέχουμε ως θύτες και θύματα μαζί. Οι προειδοποιήσεις για τον κίνδυνο οικολογικής καταστροφής αποτελούν πλέον παρελθόν. Η ανθρωπότητα δεν είναι στο παρά πέντε, αλλά στο και πέντε…
