Ο Σταμάτης Φασουλής έχει στο παρελθόν ιδιαίτερα ασχοληθεί – και μάλιστα πολύ επιτυχημένα – με την επιθεώρηση. Ξεκίνησε αρχικά ως βασικό στέλεχος στην ομάδα Ελεύθερο Θέατρο (1970), που δημιουργήθηκε από σπουδαστές του Εθνικού θεάτρου. Ομάδα πολιτικοποιημένη που, στην πολύπαθη περίοδο της Χούντας, παρόλη τη λογοκρισία, άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της.
Η πιο χαρακτηριστική παράστασή της ήταν η καυστική επιθεώρηση «Και συ χτενίζεσαι», που παρουσιάστηκε στο Άλσος Παγκρατίου, το 1973, με κείμενα Μποστ, Μουρσελά και Σκούρτη.
Το 1980 μετονομάστηκε Ελεύθερη Σκηνή συνεχίζοντας το ανανεωτικό πνεύμα της και απενοχοποιώντας την επιθεώρηση στους κύκλους της διανόησης.
Ωστόσο ο Φασουλής σταμάτησε τα τελευταία χρόνια να ασχολείται με αυτό το θεατρικό είδος.
Και τώρα επανήλθε δριμύτερος στο Άλσος (Πεδίον του Άρεως) με την επιθεώρηση «Τότε, τώρα, πάντα…», που έγραψε μαζί με τον Θοδωρή Αθερίδη, τη Μανίνα Ζουμπουλάκη, τον Βαγγέλη Νάση και την Πέπη Ραγκούση, ενώ ταυτόχρονα ανέλαβε τη σκηνοθεσία και την ερμηνεία σε έναν από τους βασικούς ρόλους.
Είναι αλήθεια ότι το πρώτο, ανιαρό μέρος της παράστασης ήταν, αν μη τι άλλο, απογοητευτικό.
Αλλά το δεύτερο μέρος μας αποζημίωσε και με το παραπάνω. Όχι μόνο γιατί όλοι οι ερμηνευτές ήταν άψογοι αλλά γιατί τα κείμενα ήταν πνευματώδη και κάλυπταν πολλές πτυχές της ελληνικής πραγματικότητας: την πολιτική, την οικονομική και την κοινωνική επικαιρότητα, την τεχνητή νοημοσύνη, την ακαταλαβίστικη γλώσσα των νέων, το πολιτικά ορθό, την τηλεόραση, το bullying, τη woke κουλτούρα κ.α.
Κατ’ επέκταση η Δήμητρα Ματσούκα ερμήνευσε την Barbie, ο Λευτέρης Ελευθερίου έναν τράπερ, ο Κώστας Κόκλας έναν συνωμοσιολόγο ταξιτζή, ο Αντώνης Λουδάρος τον κυρ Παντελή, ο Γιώργος Κωνσταντίνου τον ρόλο του στους «Πανθέους» (σε κείμενο που έγραψε ο ίδιος), η Ελένη Καστάνη το θύμα πρωινής εκπομπής, ο Δημήτρης Γκοτσόπουλος έναν τύπο που έχει παγιδευτεί στην ιδεολογία του «αξίζω», η Ντορέττα Παπαδημητρίου μια απονενοημένη influencer, κ.ά.
Και βέβαια πρωτοστάτησαν ο Σταμάτης Φασουλής και ο Θοδωρής Αθερίδης (ιδιαίτερα στο νούμερο «Το τρέντυ θα σφυρίξει τρεις φορές», 2006) στο οποίο μετέδωσαν εξαιρετικά την ασυνεννοησία των ανθρώπων. Δίπλα τους η έξοχη Μίρκα Παπακωνσταντίνου υποδύθηκε ένα κοριτσάκι που προσπαθεί να καταλάβει την ερωτική ζωή των μεγάλων – νούμερο που προέρχεται από την παράσταση «Ραντεβού με την υστερία» του 1983.
Πάνω απ’ όλα, όμως, η παράσταση περιείχε ένα μεγάλο αφιέρωμα στο ελληνικό τραγούδι μετρώντας πενήντα χρόνια Μεταπολίτευσης (στο οποίο συμμετείχε καθοριστικά ο Σταμάτης Κραουνάκης), άρτια εκτελεσμένο που συγκίνησε φέρνοντας στον νου «θαμμένες» μνήμες.
Υπάρχει, τέλος, μια απολαυστική σκηνή στην οποία ήρωες από παλιές και νέες τηλεοπτικές σειρές έχουν μαζευτεί για να ζητήσουν τα δικαιώματά τους στη σημερινή τηλεόραση.
Παρελαύνουν, λοιπόν, οι κεντρικοί χαρακτήρες από σίριαλ όπως η «Μαντάμ Σουσού», οι «Άγριες Μέλισσες», το «Άγγιγμα ψυχής», το «Κωνσταντίνου και Ελένης», το «Είσαι το ταίρι μου» κ.ά., που τους ερμηνεύουν – ή μάλλον τους μιμούνται – τα μέλη του θιάσου, εκτοξεύοντας πασίγνωστες ατάκες.
Στην επιτυχία της παράστασης συνέβαλαν οι καλοφτιαγμένες χορογραφίες του Φωκά Ευαγγελινού, τα πληθωρικά σκηνικά του Μανώλη Παντελιδάκη, η ευφάνταστη video art του Παντελή Μάκκα, τα αμέτρητα κοστούμια της Ντένης Βαχλιώτη, οι εντυπωσιακοί φωτισμοί του Περικλή Μαθιέλλη και η δεκαμελής ορχήστρα με μαέστρο τον Δημήτρη Κίκλη.
