Στο νησί του Τρινιντάντ, στην Καραϊβική, χτίζονται σπίτια με ανακυκλωμένα υλικά, καθιστώντας τα πιο ανθεκτικά στην κλιματική αλλαγή.
Όταν ο Έρλε Ραχαμάν-Νορόνια αποφάσισε να ασχοληθεί με τη γεωργία το 1997, η γη όπου εγκαταστάθηκε στο Φρίπορτ είχε επικεντρωθεί στη μονοκαλλιέργεια – ένα απομεινάρι των αποικιακών φυτειών που σημάδεψαν την ιστορία της περιοχής.
Σήμερα, τα 30 στρέμματα μοιάζουν περισσότερο με δάσος, διάσπαρτα με κατασκευές από επαναχρησιμοποιημένα υλικά.
Ο Ραχαμάν-Νορόνια δεν αναδάσωσε απλώς τη γη του· είναι επίσης παθιασμένος με τη βιωσιμότητα των κτιρίων του.
Εκτός από ένα παλιό τσιμεντένιο σπίτι, κάθε άλλη δομή περιλαμβάνει φυσικά στοιχεία: πηλό από τη γη, ξυλεία από τα δέντρα του, ανακυκλωμένα γυάλινα μπουκάλια που λαμπυρίζουν στο φως, παλιά λάστιχα θαμμένα για στήριξη και τοίχους με αποξηραμένο γρασίδι.
Ο αγρότης ακολουθεί τις παλιές παραδοσιακές μεθόδους του Τρινιντάντ, χρησιμοποιώντας ό,τι είναι διαθέσιμο, αντί να εισάγει μαζικά υλικά.
Έτσι, όχι μόνο αξιοποιεί απορρίμματα που θα κατέληγαν σε χωματερές, αλλά υιοθετεί και τεχνικές ανθεκτικές στην κλιματική αλλαγή.
«Κουλτούρα σκυροδέματος»
Η αρχιτεκτονική στο Τρινιντάντ έχει επηρεαστεί από δυτικές επιρροές που συχνά δεν προσαρμόζονται στο τοπικό κλίμα.
Τα σύγχρονα κτίρια είναι τετράγωνα, με επίπεδα παράθυρα που απαιτούν συνεχή κλιματισμό.
Αντίθετα, τα παραδοσιακά σπίτια της Καραϊβικής είχαν σχεδιαστεί για το τροπικό κλίμα, με ξύλινες κατασκευές, παραθυρόφυλλα για τις καταιγίδες και στέγες που προστάτευαν από τον ήλιο.
Οι πρώτες κατοικίες της περιοχής ήταν ανοιχτές, χωρίς τοίχους ή παράθυρα. Με την άφιξη των Ισπανών τον 17ο αιώνα, η τεχνική του πηλού και της καλαμωτής (γνωστή ως “tapia”) έγινε δημοφιλής, δημιουργώντας ανθεκτικές, κλιματικά προσαρμοσμένες κατοικίες.
Ωστόσο, από τη δεκαετία του 1940, οι κατασκευές από πηλό εγκαταλείφθηκαν, θεωρούμενες ως «παρωχημένες» και «κατώτερες».
Σήμερα, λίγα τέτοια σπίτια σώζονται, όπως το Μουσείο Πηλού στο Avocat.
Εκεί, η θερμοκρασία στο εσωτερικό παραμένει δροσερή ακόμη και στο μεσημεριανό ήλιο – ένα φυσικό κλιματιστικό, χωρίς παράθυρα ή ηλεκτρισμό.
Ανακύκλωση και ανθεκτικότητα
Στη φάρμα Wa Samaki, η χρήση φυσικών και ανακυκλωμένων υλικών είναι βασικός στόχος.
Εγκαταστάσεις κατασκευασμένες από μπαμπού, παλιά ελαστικά και πλαστικά μπουκάλια συνδυάζονται με πηλό και άμμο.
Οι στέγες φτιάχνονται από παλιές διαφημιστικές ταμπέλες, ενώ γυάλινα μπουκάλια τοποθετούνται στους τοίχους για φωτισμό.
Η ομάδα πειραματίζεται με διάφορα υλικά, όπως αποξηραμένο χορτάρι και άχυρο ρυζιού, για να ενισχύσουν τις κατασκευές τους.
Ο στόχος δεν είναι μόνο η βιωσιμότητα, αλλά και η σύνδεση με το φυσικό περιβάλλον.
Όπως λέει η αρχιτέκτονας Σελίν Ράμτζιτ, «πρέπει να παρατηρούμε το περιβάλλον μας και να συνεργαζόμαστε με αυτό, αντί να το ελέγχουμε».
Σε έναν κόσμο που αλλάζει κλιματικά, η λύση μπορεί να βρίσκεται στις παραδοσιακές γνώσεις και τις σύγχρονες καινοτομίες, σε μια ισορροπημένη σχέση με τη φύση.
(Με πληροφορίες από BBC)
Διαβάστε επίσης
ΗΠΑ: Προβληματίζουν οι ανεξήγητες εμφανίσεις drones – «Διεξήγαγαν έρευνα» λέει ο Λευκός Οίκος
Ινδία: Πιστοί ποδοπατήθηκαν σε προσκύνημα – Τουλάχιστον 15 νεκροί (photos/video)
