Αν το μεγάλο πακέτο κοινωνικών και πολιτικών προβλημάτων είναι το κέικ, η εκλογή Προέδρου είναι τα ψίχουλα. Σίγουρα δεν χορταίνεις, αλλά καλό είναι και να μην πνιγείς. Με αυτή την… παιχνιδιάρικη παρομοίωση σχολίασε έμπειρος πολιτικός παράγοντας την προεδρική εκλογή πριν ακόμα ο Μητσοτάκης ανακοινώσει την επιλογή του εκλεκτού του για το ύπατο πολιτειακό αξίωμα.
Το πρώτο συμπέρασμα από την εν λόγω παρομοίωση είναι ότι αυτό που κυρίως ενδιέφερε τον Μητσοτάκη ενόψει της επιλογής του επόμενου Προέδρου δεν ήταν να εντυπωσιάσει με την πρωτοτυπία και τη «γενναιότητα» της επιλογής του, αλλά να έχει το κεφάλι του ήσυχο. Πρόσωπα που θα του απέδιδαν σοβαρή πολιτική υπεραξία δεν υπήρχαν. Κάποιοι ελάχιστοι θα του προσέφεραν πολιτικά οφέλη, όπως η περαιτέρω διείσδυση στο Κέντρο. Όμως ο καημός του πρωθυπουργού ήταν άλλος.
Είναι αλήθεια ότι από την υπόθεση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών και ύστερα ταλαιπωρήθηκε πολύ και οι πληγές δεν έχουν κλείσει, αφού ο συνδυασμός αυτού του προβλήματος με τη μείωση της κοινωνικής αντοχής στα θέματα της στέγασης και του σούπερ μάρκετ έχει ανοίξει πληγές που δύσκολα επουλώνονται. Ε, λοιπόν, αφού ο Μητσοτάκης έκανε το – πολύ προσεκτικό, είναι η αλήθεια – άνοιγμά του προς τον σημιτικό εκσυγχρονισμό, ένιωθε την ανάγκη να προσεταιριστεί εκ νέου τη Δεξιά του. Το κάνει εδώ και καιρό συναντώντας – κυρίως δυσαρεστημένους – βουλευτές του, στοιχείο το οποίο πολλοί συνδέουν και με τον επόμενο ανασχηματισμό. Η επιλογή Τασούλα ήταν το κυρίως μήνυμα…
