Αν στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ είδαμε on camera ένα κόμμα να αυτοδιαλύεται μέσα σε κινήσεις αμφισβητούμενης δημοκρατικότητας, σίγουρης απαξίωσης και ανύπαρκτης πολιτικής λογικής και συζήτησης, στις δημοσκοπήσεις αρχίζουμε να βλέπουμε ακριβώς την αποτύπωση αυτής της εξαέρωσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο εναπομείνας ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει πρόβλημα υπαρξιακό, πρόβλημα επιβίωσης.
Στην τελευταία δημοσκόπηση της OPINION POLL o ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται πέμπτο κόμμα με 5.2% στην πρόθεση ψήφου ( 6.6% στην εκτίμηση), με λιγότερο από το ένα τρίτο της δημοσκοπικής επίδοσης του ΠΑΣΟΚ , σαφώς πίσω από ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ και Κ.Κ.Ε , αλλά και με την ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ να απέχει μόλις 0.2% , απόσταση μηδενικής στατιστικής αξίας.
Ας μιλήσουμε με καθαρές κουβέντες. Η κατάσταση αυτή είναι μη ανατάξιμη. Ο ιστορικός πολιτικός κύκλος του ΣΥΡΙΖΑ έκλεισε. Ας σκεφτούμε δε, ότι σε εξέλιξη είναι και η ίδρυση του νέου κόμματος Κασσελάκη , που η ίδρυσή του θα φέρει έτσι κι αλλιώς παραπέρα ανακατατάξεις στο δημοσκοπικό τοπίο και λογικά όχι ευνοϊκές για τον ΣΥΡΙΖΑ. Πολλοί και ειδικά τα στελέχη της πλειοψηφίας της Κ.Ε δίνουν την εξήγηση ότι για όλα φταίει «το σχέδιο ρευστοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ από τον πρώην Πρόεδρό του».
Πρόκειται για προσφυγή σε μια συνήθη συνωμοσιολογική θεωρία που παραπέμπει σε άλλες εποχές, εξήγηση που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα πραγματικότητα και τα γεγονότα , αλλά και τις απόψεις της κοινής γνώμης και των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ στις Ευρωεκλογές για τις αιτίες της κρίσης που περνάει. Ξεχνιέται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε 15% στις Ευρωεκλογές μόλις πριν πέντε μήνες καταλαμβάνοντας την δεύτερη θέση και αφήνοντας στην τρίτη θέση το ΠΑΣΟΚ , καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση στις ηλικίες 17- 30 και μάλιστα μέσα από μια πορεία εννέα μηνών με τον Σ. Κασσελάκη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ με δεδομένη μια διάσπαση, συνεχείς αμφισβητήσεις, επίθεση εναντίον του ακόμα και από τον Α. Τσίπρα στο Συνέδριο του Φεβρουαρίου. Πότε δηλαδή έκανε « το σχέδιο ρευστοποίησης»; Πριν τις Ευρωεκλογές ή μετά; Γιατί να στοχεύσει κάτι τέτοιο; Κάτι δεν στέκει λογικά σ΄αυτή την εξήγηση, σ΄αυτή την θεωρία συνωμοσίας.
Ο Σ. Κασσελάκης προφανώς είχε ευθύνες. Φάνηκε να πιστεύει ότι εσωκομματικές συμμαχίες μπορεί να είχαν ειλικρίνεια, δεν προχώρησε σε εκλογή νέων οργάνων μετά την εκλογή του, ούτε καν μετά από την διάσπαση , όταν αποχωρούσε το ένα τρίτο της Κ.Ε , συχνά φαινόταν να είναι ανεξέλεγκτος και να μην προχωράει με βάση συγκροτημένο σχέδιο, δεν έλαβε έγκαιρα μηνύματα, δεν παρουσίασε ολιστικό πολιτικό σχέδιο. Αυτό δεν εμπόδισε να πάρει 15%, να κρατάει ο ΣΥΡΙΖΑ 13.5%-14% δημοσκοπικά μέχρι τέλος Ιουλίου και τίποτα δεν μπορεί να κρύψει την πραγματικότητα , ότι η μεγάλη κατάρρευση ήρθε μετά την αποπομπή του και το πρωτοφανές απαγορευτικό πρώην Πρόεδρος Κόμματος να μην μπορεί να είναι και πάλι υποψήφιος σε εσωκομματικές εκλογές.
Ωστόσο , έχει αξία να δούμε τι απαντάει η κοινή γνώμη, οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ για τις αιτίες της κρίσης. Το 45.8% της κοινής γνώμης θεωρεί πια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κλείσει τον πολιτικό του κύκλο. Ανάμεσα στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ το 15% ρίχνει τις ευθύνες στον Σ. Κασσελάκη, ενώ το 21% τις ρίχνει στις πρακτικές της πλειοψηφίας της Κ.Ε και το 12% στον Α. Τσίπρα. Εν ολίγοις έχουμε μια αναλογία 1: 2 αφού πλειοψηφία και στάση Α. Τσίπρα αθροίζονται. Ταυτόχρονα το 19% επιρρίπτει ευθύνες για το ότι ποτέ δεν βγήκαν συμπεράσματα από τα αποτέλεσματα στις Βουλευτικές και τα Ευρωεκλογές. Προφανώς ακόμα και εδώ το βάρος πέφτει σ΄αυτούς που πήγαν τον ΣΥΡΙΖΑ από το 32% στο 17% πέρυσι επί ηγεσίας Α. Τσίπρα και όλων των στελεχών που εμφανίστηκαν να μάχονται ότι « πρέπει με κάθε τρόπο να διώξουν τον Πρόεδρό τους, γιατί κινδυνεύει η αριστερή φυσιογνωμία του κόμματος» και όχι τόσο στην πτώση κατά 2% στις Ευρωεκλογές με ότι είχε προηγηθεί. Επίσης, το 27% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι έκλεισε τον πολιτικό κύκλο του.
Εκτιμώ ότι μέσα από τα ποσοστά αυτά φαίνεται καθαρά που ουσιαστικά απευθύνονται οι ευθύνες. Οι αριθμοί και τα γεγονότα είναι πολύ σκληρά για να αλλοιώνεται η πραγματικότητα. Είναι φανερό, ότι κάποια στιγμή και για λόγους που μόνο όσοι ηγήθηκαν του Κινήματος « να φύγει με κάθε κόστος, ότι και να γίνει» γνωρίζουν , αποφασίστηκε ο αποκεφαλισμός. Μόνο που όλη η μεθόδευση έφερε τραγικά αποτελέσματα: Ο ΣΥΡΙΖΑ απαξιώθηκε στην κοινή γνώμη και σε μεγάλο τμήμα μελών και ψηφοφόρων του, κατάρρευσε δημοσκοπικά , άνοιξε τον δρόμο στο ΠΑΣΟΚ να καλπάσει, φόρτωσε ευθύνες και φθορές στον ίδιο τον Α. Τσίπρα και έκαψε κάθε σενάριο για την Κεντροαριστερά .
Κάποια στελέχη λένε ότι όλα αυτά , τώρα που έφυγε ο « κίνδυνος» , ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αρχίσει να ανεβαίνει. Έχουν αυταπάτες. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πια απαξιωμένη και αμφίβολης δημοκρατικότητας εικόνα στην κοινωνία. Το 77.5% της κοινής γνώμης , αλλά και το 59% των ψηφοφόρων του θεωρούν ότι θα συνεχίσει να έχει απώλειες. Πρώτη φορά σε έρευνα για κάποια εσωκομματική μάχη για την εκλογή ηγεσίας σε οποιοδήποτε κόμμα εμφανίζεται το 28.3% να δηλώνει ότι δεν προτιμάει κανένα από τους υποψήφιους Προέδρους και το 4.1% ότι δεν τον ενδιαφέρει ποιος θα εκλεγεί( άθροισμα 32.4%). Μαζί μ΄αυτά, η συσπείρωσή του βρίσκεται στο 35%, με το 16% οδεύει στο ΠΑΣΟΚ , το 15% σε ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, Κ.Κ.Ε, ΜΕΡΑ 25 και ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ και το 25% να δηλώνουν λευκό, άκυρο, αποχή και αναποφάσιστοι. Δεν το λες και κατάσταση που επιτρέπει οποιαδήποτε αισιοδοξία. Μάλλον σε παραπέρα τριγμούς και φθορές παραπέμπει και σε μετασεισμούς παραπέρα κατάρρευσης.
Σ΄αυτό το κλίμα οδεύει ο ΣΥΡΙΖΑ σε εκλογές για τον νέο Πρόεδρο ο οποίος θα καλεστεί να εργαστεί μέσα σε καμένο τοπίο που δεν επιτρέπει αισιοδοξία. Όλα δείχνουν , ότι «η εγχείρηση πέτυχε και ο ασθενής απέθανε». Και βέβαια στην πολιτική δεν μένουν κενά. Τα καλύπτουν παλιές και νέες δυνάμεις. Το επόμενο διάστημα θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον για τον ΣΥΡΙΖΑ και για το πολιτικό σκηνικό.
Ο Ζαχαρίας Ζούπης είναι Διευθυντής Ερευνών – Πολιτικός Αναλυτής
