Μπορεί το κλίμα που εκπέμπει η νέα πλειοψηφία στον ΣΥΡΙΖΑ να είναι ότι επιτέλους «πήρε πίσω» το κόμμα από τον «ουρανοκατέβατο» Στέφανο Κασσελάκη, ωστόσο η επόμενη μέρα για όσους συγκροτούν τον πυρήνα αυτής της πλειοψηφίας, τους λεγόμενους «87» ή όπως αλλιώς θέλει να τους ονοματίσει κανείς, δεν είναι απλή υπόθεση. Ο δρόμος παραμένει ανηφορικός, αν υποθέσουμε ότι τα πράγματα από εδώ και στο εξής θα κυλήσουν σχετικά ευθύγραμμα, χωρίς ανατροπές.
«Αγκάθια», και μάλιστα πολλά, υπάρχουν όμως και για τον Στέφανο Κασσελάκη, στην περίπτωση που αποφασίσει να είναι ξανά υποψήφιος. Έως την ώρα που γραφόταν αυτό το κείμενο, απόγευμα Τετάρτης, δεν υπήρχε ανακοίνωση υποψηφιότητας, είχαν αρχίσει όμως να υπάρχουν κάποια σημάδια κινητικότητας στο στρατόπεδό του, με συνεργάτες του να αφήνουν να διαρρεύσει ότι «δεν αποχωρεί από την πολιτική», αφήνοντας να εννοηθεί ότι πλησιάζουν αποφάσεις και ανακοινώσεις.
Στελέχη, όπως η Νίνα Κασιμάτη και η Θεοδώρα Τζάκρη, εκδήλωναν την πεποίθησή τους πως πρέπει να θέσει εκ νέου υποψηφιότητα, με τη δεύτερη να εκτιμά κιόλας ότι θα το κάνει, λέγοντας παράλληλα πως τα περί δημιουργίας νέου κόμματος συνιστούν «προβοκάτσια».
Ξεκινώντας λοιπόν από τον Στέφανο Κασσελάκη, αν τελικώς αποφασίσει να διεκδικήσει εκ νέου την ηγεσία, θα πρέπει να προσπεράσει πολλά εμπόδια και ίσως να αναθεωρήσει εκ βάθρων τακτική και αφήγημα.
Από μειονεκτική θέση
Κάποια βασικά εμπόδια ή μειονεκτήματα που έχει η κατάθεση υποψηφιότητας αυτή τη στιγμή:
– Ο Στέφανος Κασσελάκης είναι πλέον ηττημένος και αποδυναμωμένος, ενώ έχασε την ευκαιρία να δώσει τη μάχη των εκλογών ως πρόεδρος, αφού δεν σήκωσε το γάντι που του είχαν πετάξει οι «87» τις τελευταίες μέρες, με αποτέλεσμα πλέον να είναι «έκπτωτος», χωρίς τα προνόμια του αρχηγού.
– Θα έχει αντίπαλο τον Παύλο Πολάκη, ο οποίος κατά την περσινή διαδικασία ουσιαστικά του παραχώρησε όλο τον μηχανισμό του. Πλέον όμως ο Παύλος Πολάκης, καθώς είναι υποψήφιος ο ίδιος, θα τα δώσει όλα για τη δική του εκλογή, και θα επιχειρήσει να πάρει ψήφους και από κασσελακικούς ή απ’ όποιους είχαν απομείνει να στηρίζουν τον Νίκο Παππά.
– Από την εδώ και έναν χρόνο πορεία του στον ΣΥΡΙΖΑ και την ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή έως τη σύντομη δήλωσή του μετά την υπερψήφιση της μομφής, δείχνει ότι το μόνο εργαλείο στο οποίο έχει μάθει να καταφεύγει είναι η «θυματοποίηση», η καταγγελία των εσωκομματικών εχθρών, οι κάθε είδους χαρακτηρισμοί κατά των αντιπάλων του («υπονομευτές», «κουκουλοφόροι», «νομενκλατούρα» κ.ο.κ.) και η καταγγελία κάθε κομματικής δομής και ραχοκοκαλιάς ως «γραφειοκρατίας». Όλα αυτά όμως συνθέτουν ένα τοξικό και διχαστικό αφήγημα το οποίο είναι αυτό που τον έφερε ώς την ήττα.
Αυτό το αφήγημα πλέον, που είναι ένα αφήγημα προσωπικής «δικαίωσης» είναι ελκυστικό πια σε ένα πολύ συγκεκριμένο κοινό της βάσης. Οι υπόλοιποι έχουν κουραστεί από τη συνεχή αναμόχλευση των παθών και οι μετριοπαθείς (στελέχη και μέλη) έχουν φύγει για τους «87» ή για το σπίτι τους – για την ακρίβεια, τους απομάκρυνε ο ίδιος.
– Αν δεν αλλάξει γραμμής πλεύσης, με μια ρητορική ενότητας και σύνθεσης που να δείχνει ότι την εννοεί και στην πράξη, ας πούμε, δύσκολα πια μπορεί να προκαλέσει κάποια έκπληξη και να κεντρίσει ξανά το ενδιαφέρον. Μέχρι στιγμής, όμως η συγκρότηση που έχει ως χαρακτήρας δείχνει ροπή στις συγκρούσεις. Την ίδια ώρα, τα στελέχη που έχουν μείνει να τον στηρίζουν συνεχίζουν στη λογική με την οποία έχουν ζυμωθεί, αυτή του «εσωκομματικού εχθρού».
Σε κάθε περίπτωση το περσινό επικοινωνιακό προβάδισμα πλέον έχει χαθεί – δεν υπάρχει το στοιχείο της έκπληξης και του νέου. Έχει εκτεθεί επικοινωνιακά σε τεράστιο βαθμό.
Πέρυσι τα κατάφερε λόγω και του επικοινωνιακού σπριντ στο οποίο επιδόθηκε για 4 μόνο εβδομάδες, από την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του, στα τέλη Αυγούστου, έως τον πρώτο γύρο των εκλογών στα μέσα Σεπτεμβρίου – κι αυτό υπό την καλπάζουσα δυναμική του «νέου», ωστόσο τώρα είναι πολύ πιο μακρύς ο χρόνος έως τις 24 Νοεμβρίου για να μπορέσει να κρατήσει ζεστή την οργή των οπαδών του ώς την κάλπη.
Αυτά αφορούν τυχόν νέα υποψηφιότητα Κασσελάκη, με τον ίδιο πλέον να είναι απλό μέλος και με το πλαίσιο διαδικασιών που αποφασίστηκε στην Π.Γ. και θα τεθεί προς έγκριση στην Κ.Ε. στις 21-22 Σεπτεμβρίου.
Τα προβλήματα για τους «87»
Από τους «87», πλέον εκτιμούν ότι τα πράγματα έχουν δρομολογηθεί σε μία συγκεκριμένη κατεύθυνση η οποία πλέον δεν αλλάζει – δεν μπορούν να αμφισβητηθούν, λένε, οι αποφάσεις της Κεντρικής Επιτροπής και αυτό αποτυπώθηκε και στην απόφαση της Πολιτικής Γραμματείας.
Σε περίπτωση δε υποψηφιότητας Κασσελάκη, πολλοί από αυτούς προεξοφλούν ότι δεν θα έχει τύχη. Η Όλγα Γεροβασίλη είπε πως εκτιμά ότι «δεν θα κερδίσει» αν είναι υποψήφιος, καθώς τώρα πια είναι ορατή η ατζέντα που δεν είχε παρουσιάσει πέρυσι, υπονοώντας εμμέσως πλην σαφώς την προσπάθεια «αποκαθήλωσης» του Αλέξη Τσίπρα και τη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα αυστηρά προσωποπαγές κόμμα. Επίσης, ο Γιάννης Ραγκούσης σε δημόσιες δηλώσεις του ήδη μιλά για «παρένθεση» Κασσελάκη που έχει ήδη κλείσει.
Οι «87» έχοντας στον πυρήνα τους μια σειρά «τσιπρικά» στελέχη, πλέον προσελκύουν στελέχη μετριοπαθή, αλλά και πιο «εκτεθειμένα» με την έννοια ότι είχαν στηρίξει Κασσελάκη όχι μόνο στην αρχή, αλλά έως πρόσφατα.
Το μεγάλο ερώτημα είναι όμως τι θα κάνουν το κόμμα τώρα που το πήραν στα χέρια τους (και εφόσον αυτό δεν ανατραπεί).
Όλο το προηγούμενο διάστημα υπήρχε μια αμηχανία εξαιτίας της απουσίας προσώπου που θα αναλάμβανε να βγει μπροστά και να αντιπαρατεθεί με τον Στέφανο Κασσελάκη, εξ ου και οι «87» δεν τραβούσαν στα άκρα το σκοινί της αμφισβήτησης.
Η αμηχανία αυτή ξεπεράστηκε όταν ο Κασσελάκης έδωσε διάφορες λαβές, με αποκορύφωμα τις αλλαγές και τον διχασμό στην κοινοβουλευτική ομάδα που έδωσε τη δυνατότητα στην Όλγα Γεροβασίλη να βγει μπροστά και να ζητήσει κάλπες με προεδρική πρωτοβουλία για να μπει φρένο στη διαλυτική πορεία και τον διχασμό. Όμως μετά την υπερψήφιση της μομφής, και την διαμόρφωση της νέας κατάστασης, η αμηχανία επανέρχεται όσο οι «87» δεν έχουν γρήγορα να επιδείξουν μια υποψηφιότητα που να σηματοδοτεί ένα σχέδιο για το κόμμα και να παραπέμπει σε μια δυναμική επανεκκίνηση.
Αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια «αξιόμαχη» υποψηφιότητα με την έννοια του ότι είναι δυνατόν να θεωρηθεί πως μπορεί να κερδίσει, να κρατήσει τον ΣΥΡΙΖΑ όσο το γίνεται ενωμένο, να τον ανατάξει και να αποτρέψει τη δημοσκοπική κατάρρευση, πολλώ δε μάλλον να δημιουργήσει κοινωνικό ρεύμα και δυναμική προς τα πάνω. Τα περιθώρια στενεύουν, αν σκεφτεί κανείς ότι είναι κρίσιμος παράγοντας το πρόσωπο που θα αναδειχθεί να έχει και την ιδιότητα του βουλευτή.
Η Όλγα Γεροβασίλη μπορεί να συνδυάζει τα παραπάνω χαρακτηριστικά, όμως μετά την υποψηφιότητα στο περασμένο συνέδριο του Φεβρουαρίου, όλο το προηγούμενο διάστημα δεν έδειχνε διατεθειμένη να είναι ξανά υποψήφια, αν και τις τελευταίες μέρες δεν το αποκλείει, με την έννοια ότι δηλώνει πως δεν το έχει σκεφτεί και δεν ανοίγει περαιτέρω τα χαρτιά της. Ο Σωκράτης Φάμελλος θεωρείται μια υποψηφιότητα που θα μπορούσαν να στηρίξουν οι «87», να εκτιμηθεί και η δουλειά του στην Κ.Ο., από εκεί και πέρα όμως ερώτημα παραμένει το κατά πόσο «μιλάει» στην κοινωνία. Όσον αφορά τον Νικόλα Φαραντούρη, ο οποίος φαίνεται πολύ ζεστός για «υποψηφιότητα» και περιμένει σήματα στήριξης, η Όλγα Γεροβασίλη, είπε ότι τον «εκτιμά», αλλά έμεινε εκεί.
Επίσης, η όποια υποψηφιότητα εμφανιστεί να μην ξεχνάμε ότι θα έχει αντίπαλο τον Παύλο Πολάκη, είτε εμφανιστεί στην κούρσα είτε όχι ο Στέφανος Κασσελάκης.
Οι «87» επίσης θα πρέπει να αποφασίσουν τι θέλουν ακριβώς να κάνουν.
Το κόμμα που παραλαμβάνουν αυτή τη στιγμή, εκτός του ότι έχει σοβαρά οικονομικά προβλήματα, βρίσκεται σε τροχιά απαξίωσης και δημοσκοπικής και πολιτικής κατάρρευσης. Κοινώς προέχει η «διάσωση» που δεν είναι το ίδιο πράγμα με την επανεκκίνηση και κυρίως με το ξεπέταγμα και την επιστροφή στην κυβερνητική τροχιά. Χρειάζεται χρόνος αρκετός. Δεν μπορεί να σταθεί μια ρητορική που θα διακηρύσσει με το «καλημέρα» ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιστρέφει σε τροχιά κόμματος εξουσίας, από την άλλη δεν μπορεί να μην τίθεται αυτός ο στόχος.
Σαφώς θα πρέπει να υπάρξει και ένα πολιτικό σχέδιο που να δείχνει ότι αφουγκράζεται την κοινωνία και κάνει και την έμπρακτη αυτοκριτική του για τα λάθη του παρελθόντος.
Οι σχέσεις με το ΠΑΣΟΚ
Στο μεταξύ με τους «87» στο τιμόνι, αλλάζει και η δυναμική των πραγμάτων σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ, καθώς αυτή η πλευρά θέλει και διακηρύσσει τη συμπόρευση με τις προοδευτικές δυνάμεις σε προγραμματική βάση, κάτι που δεν ισχύει στην περίπτωση του Κασσελάκη.
Η Όλγα Γεροβασίλη, μπορεί να αρνείται ότι η ίδια έχει ατύπως ηγετικό ρόλο στους «87», είναι όμως αυτή που δίνει τον τόνο το τελευταίο διάστημα. Η αντιπρόεδρος της Βουλής, λοιπόν, στη συνέντευξή στο Action 24 το βράδυ της Τρίτης τάχθηκε υπέρ αυτής της συμπόρευσης ή της προγραμματικής σύγκλισης τόσο με τους «αποχωρήσαντες» της Νέας Αριστεράς, όσο και με το ΠΑΣΟΚ. Όπως είπε μεταξύ άλλων είναι η ώρα των συνθέσεων, των προσθέσεων και του πολλαπλασιασμού.
Μετά τις εκλογές στο ΠΑΣΟΚ και καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα πορεύεται στις διαδικασίες του, θα αρχίσει να φαίνεται ποιο από τα δύο κόμματα μπορεί να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων σε αυτό το πεδίο.
Με άλλα λόγια οι προκλήσεις είναι πάρα πολλές και για τις δύο πλευρές και μάλλον το διάστημα που ξεκινάει θα έχει και αυτό πολλά νέα επεισόδια.
