Η πιο μεγάλη συζήτηση γίνεται πλέον στον ΣΥΡΙΖΑ όχι γιατί η κεντρική επιτροπή εκπαραθύρωσε τον Στέφανο Κασσελάκη. Αλλά για το πώς το έκανε.
Και το έκανε με μία διαδικασία που μάλλον πρέπει να διδάσκεται στα πανεπιστήμια – στο τμήμα πολιτικών επιστημών ή στο θεατρικό τμήμα – αλλά θα μείνει και ως μαύρη κηλίδα στην ιστορία της Αριστεράς.
Για παράδειγμα, μπορεί να λένε για την αδυσώπητη σύγκρουση κατά τη διάσπαση του 1991 στο ΚΚΕ και το πώς επιβλήθηκαν τότε οι «συντηρητικοί» των «ανανεωτών», αλλά ουδείς αμφισβήτησε ποτέ τη δημοκρατικότητα της διαδικασίας. Ποτέ.
Η πιο κρίσιμη ίσως στιγμή στη διαδικασία της πρόσφατης κεντρικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ ήταν όταν αποφάσιζε ότι θα είναι μυστική η ψηφοφορία. Αλλά μόνο για τους… παρόντες! Για όσους απουσίαζαν θεσπίστηκε… άλλο σύστημα: Φανερή ψηφοφορία δια τηλεφώνου.
Υπήρξε μάλιστα ολόκληρη επιχειρηματολογία σε ένα θέατρο παραλόγου, πριν αποφασιστεί τι θα ισχύσει, που κατέληξε στην επιλογή της μυστικής ψηφοφορίας έναντι της φανερής. Και αμέσως μετά εφαρμόστηκε και η μυστική και η φανερή, ανάλογα με το τι σύμφερε την πλειοψηφία επί των παρόντων.
Το καταφανές αυτό ολίσθημα δημοκρατίας – πουθενά στον κόσμο δεν εφαρμόζεται για άλλους μυστική και για άλλους φανερή ψηφοφορία – δεν θα επιβαλλόταν εάν δεν το επέτρεπαν δύο άνθρωποι, εντεταλμένοι να περιφρουρούν τη νομιμότητα και την εφαρμογή των δημοκρατικών κανόνων: Η γραμματέας του κόμματος Ράνια Σβίγκου και ο προεδρεύων της συνεδρίασης της κεντρικής επιτροπής Νίκος Σκορίνης.
Στέλεχος του κομματικού σωλήνα και αιώνια «τρόφιμος» της Κουμουνδούρου η κυρία Σβίγκου, επιβλήθηκε από τους «53» στον Αλέξη Τσίπρα για γραμματέας το 2022 και φρόντισε με ατέλειωτες πιρουέτες εσωκομματικών ισορροπιών να κρατήσει γερά τη θέση της γραμματέως, πλέοντας κάθε φορά με το πλειοψηφικό ρεύμα. Στην αρχή του συνεδρίου του Φεβρουαρίου για παράδειγμα ήταν αναφανδόν κατά του Κασσελάκη, αλλά μόλις τέλειωσε το συνέδριο ήταν σκληρά μαζί του – ο μόνος τρόπος να κρατήσει τη θέση της. Θα μείνει στην κομματική ιστορία ως η γραμματέας της ΚΕ που ανέτρεψε εκλεγμένο πρόεδρο από τη βάση με τις πιο αντιδημοκρατικές μεθόδους. Και ως ο άνθρωπος που στο μεταξύ είχε φροντίσει να μην λειτουργούν καν στοιχειωδώς οι οργανώσεις του κόμματος.
Από τα πρόσωπα που θεωρούνται επιτομή της κομματικής γραφειοκρατίας ο κ. Σκορίνης, ουδείς είχε αντιληφθεί μέχρι τώρα πώς καταφέρνει να επιβιώνει επίσης με όλες τις καταστάσεις στον ΣΥΡΙΖΑ. Όφειλε ως προεδρεύων της ΚΕ να τηρήσει έστω τα προσχήματα και να μην επιτρέψει μία ψηφοφορία «Φρανκεστάιν», αλλά δεν το έκανε. Προφανώς διαπίστωσε ότι από τη μία υπάρχει μία στρατιά αποφασισμένων να επιβάλλουν τον «νόμο» τους και από την άλλη ένα ασκέρι που τα είχε χαμένα. Και προτίμησε να πάει με τους πρώτους, που έδειχναν ότι θα νικούσαν. Η δημοκρατία προφανώς είχε τη μικρότερη σημασία σε όλα αυτά. Πάνω απ’ όλα η θεσούλα.
ΥΓ1: Για την αντιδημοκρατική διαδικασία που ακολούθησε η ΚΕ ευθύνη έχουν και τα στελέχη της πλευράς Κασσελάκη. Ο πρέοδρος και η ηγετική ομάδα (όπως και κάθε μέλος του οργάνου για να είμαστε ακριβείς, αλλά πρωτίστως της ηγεσίας) οφείλουν να παρεμβαίνουν όταν διαπιστώνουν ότι παραβιάζονται τόσο καταφανέστατα μάλιστα οι κανόνες.
ΥΓ2: Η τήρηση της δημοκρατικής διαδικασίας είναι εξ ορισμού άσχετη με την αξιολογική κρίση επί των προσώπων. Δεν έχει δηλαδή καμία σημασία αν κάποιος έχει καλή ή κακή γνώμη για τον Κασσελάκη και τον κάθε Κασσελάκη. Όμως ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα.
ΥΓ3: Ο Κασσελάκης μέσα στη θολούρα και την ασχετοσύνη του αντί να καταγγείλει τη διαδικασία των φανερών ψήφων, κατήγγειλε εκείνους που εφάρμοσαν την απόφαση (σωστή ή λάθος δεν έχει σημασία, ήταν πάντως απόφαση) της κεντρικής επιτροπής για μυστική ψηφοφορία, ως… «κουκουλοφόρους» – μέγα λάθος.
