Η στάση του Παύλου Γερουλάνου στο β’ γύρο των εσωκομματικών εκλογών του ΠΑΣΟΚ είναι από τα πλέον κρίσιμα μεγέθη για την έκβαση της μάχης ανάμεσα στον Νίκο Ανδρουλάκη και τον Χάρη Δούκα.
Ο βουλευτής Αθήνας επιλέγει να μην πάρει ο ίδιος θέση, αποφεύγοντας να υποστηρίξει κάποιον από τους δύο μονομάχους, καίτοι προσκαλεί τον κόσμο να συμμετάσχει στις εκλογές – γιατί άραγε, αφού τα συμπεράσματα από τη συμμετοχή βγαίνουν από την πρώτη και όχι από τη δεύτερη Κυριακή;
Αλλά ο κ. Γερουλάνος φαίνεται να έχει χαράξει ήδη το στόχο και τη στρατηγική για το επόμενο μακρύ διάστημα, με εφαλτήριο και πολιτικό κεφάλαιο το 21,12% που έλαβε την περασμένη Κυριακή, μαζί με μία γενική παραδοχή και αναγνώριση για τον προεκλογικό αγώνα που έδωσε.
Και η στρατηγική του είναι να διεκδικήσει ξανά την ηγεσία στην πρώτη ευκαιρία (και το αργότερο το εκλογικό έτος 2027), έχοντας έναν μηχανισμό που απλώνεται πλέον σε όλη την Ελλάδα, αλλά και μία δημοφιλία που ξεπερνά ίσως τα στενά κομματικά όρια.
Ευχαριστώ και Συνεχίζουμε
Το video που ανήρτησε την Τρίτη, σε λιγότερο από δύο 24ωρα μετά το κλείσιμο της κάλπης είναι ενδεικτικό των προθέσεών του. Το οποίος έκλεινε με το κεντρικό σύνθημα της εκστρατείας του, «Νίκη Αξιών», το όνομα «Παύλος Γερουλάνος» (και όχι το ΠΑΣΟΚ) και τις λέξεις «Συνεχίζουμε, Ευχαριστώ».
Δεν ήταν ένα video απλά για να ευχαριστήσει τους υποστηρικτές του και να εκφράσει τη συγκίνησή του για την «όμορφη περιπέτεια» της υποψηφιότητάς του.
Ήθελε να στείλει μήνυμα ότι «Συνεχίζουμε» – αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι ο ίδιος «συνεχίζει» τον αγώνα του. Το αγώνα που ξεκίνησε από το 2021 όταν διεκδίκησε για πρώτη φορά την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ αποσπώντας τότε το πενιχρό 3% και τον συνέχισε με την τωρινή μάχη, η οποία τον έφερε πολύ κοντά στην πηγή.
Το «συνεχίζουμε» απευθύνεται σαφώς στους φίλους, ψηφοφόρους και τα στελέχη του, κλείνοντάς τους το μάτι για να παραμείνουν σε εγρήγορση για τον τρίτο γύρο.
Αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής είναι και η επιλογή της επιτηδευμένης ουδετερότητας για την ερχόμενη Κυριακή.
Ο κ. Γερουλάνος επιλέγει να «διευκολύνει» την παραμονή του κ. Ανδρουλάκη στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Πιθανόν γιατί θεωρεί ότι ο νυν πρόεδρος δεν μπορεί να έχει πλέον πολλές «ζωές» ακόμα. Τουναντίον. Σε ένα ιδιαιτέρως απαιτητικό πολιτικό πλαίσιο, με ισχυρούς «δελφίνους», (Γερουλάνος, Διαμαντοπούλου), καθώς και με μία σοβούσα αμφισβήτηση για το πού μπορεί να οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ (είχε μείωση δυνάμεων σε σχέση με το 2021), ο κ. Ανδρουλάκης θα πρέπει πολύ γρήγορα να πετύχει μία δημοσκοπική έκρηξη, να αλλάξει τρόπο λειτουργίας το κόμμα και φυσικά να δείξει «πρωθυπουργίσιμος». Στόχοι εξαιρετικά δύσκολοι και υπό ισχυρή εσωκομματική πίεση πλέον.
Ουσιαστικά οι επόμενες εθνικές εκλογές – το αργότερο το 2027- θα είναι ίσως και η τελευταία του ευκαιρία να βάλει το ΠΑΣΟΚ σε κυβερνητική τροχιά.
Από την άλλη πλευρά, τυχόν εκλογή του Χάρη Δούκα περιπλέκει την κατάσταση σε σχέση με το πώς θα διαμορφωθεί η πορεία του ΠΑΣΟΚ. Η τράπουλα θα ξαναμοιραστεί, το Κίνημα θα μπει σε ένα νέο πεδίο, ενδεχομένως θα οικοδομηθεί μία νέα συλλογικότητα, που θα διαταράξει τις αναμενόμενες εν πολλοίς ισορροπίες, τις οποίες «υπόσχεται» η παρουσία του κ. Ανδρουλάκη.
Ακόμα κι αν η αλλαγή στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, έστω με την ανάδειξη του κ. Δούκα σε αυτή, είναι δυνατόν να αυξήσει τις ελπίδες του Κινήματος για μία καλύτερη πορεία, αυτό μοιάζει δευτερεύον στο σχεδιασμό του βουλευτή Α’ Αθήνας.
Με αυτά τα δεδομένα ο κ. Γερουλάνος προτιμά τον γνώριμο και συγκεκριμένων ορίων κ. Ανδρουλάκη από τον απρόβλεπτο και αστάθμητο παράγοντα κ. Δούκα.
Ειδυλλιακό σενάριο αλλά…
Ελπίζει ότι θα γίνει ντε φάκτο και ανεξαρτήτως θεσμικών ρόλων ο νούμερο 2 στο ΠΑΣΟΚ, ένας πανίσχυρος δελφίνος και εν αναμονή πρόεδρος.
Αυτό θα ήταν ένα ειδυλλιακό σενάριο εάν δεν υπήρχε όμως η εμπειρία για το πώς (καταφέρνει να) αντιμετωπίζει τους αντιπάλους του στο εσωκομματικό παιχνίδι ο κ. Ανδρουλάκης. Στο παιχνίδι δηλαδή που έχει αποδειχθεί εξαιρετικά αποτελεσματικός.
Όλοι θυμούνται για παράδειγμα την περίπτωση του Ανδρέα Λοβέρδου και πώς η σύμπνοια με τον κ. Ανδρουλάκη για τη στήριξη που του παρείχε στο δεύτερο γύρο του 2021 μετατράπηκε σε λυσσαλέα κόντρα, που οδήγησε τον πρώην υπουργό στην αποχώρηση από το ΠΑΣΟΚ.
