Στο νέο ελληνικό έργο τους, με τίτλο «Στο σώμα της», η Ελένη Ευθυμίου, η Σοφία Ευτυχιάδου και η Νεφέλη Μαϊστράλη αμφισβητούν, υπονομεύουν, κατακεραυνώνουν και σαρκάζουν τις βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις της κοινωνίας για το γυναικείο σώμα.
Το σπονδυλωτό κείμενο, που αποτελείται από αιχμηρές μαρτυρίες και διανθίζεται από τραγούδια (μουσική: Καμαγιάννη) και χορευτικά στιγμιότυπα, ερμηνεύουν δώδεκα ηθοποιοί διαφόρων ηλικιών, οι οποίες εξομολογούνται, άλλοτε με ωμότητα και άλλοτε με χιούμορ, τις τραυματικές εμπειρίες τους.
Αυτή η σκηνική σύνθεση – ύμνος στη γυναικεία χειραφέτηση αναζητά το μονοπάτι που οδηγεί στην ελευθερία και αυτοδιάθεση του «ασθενούς φύλου».
Μιλάει, λοιπόν, χωρίς καμία σοβαροφάνεια για όλα τα θέματα που ορίζουν τη ζωή μιας γυναίκας από την εφηβική της ηλικία μέχρι τα γεράματα: την ανακάλυψη της ηδονής, την αυτοϊκανοποίηση, την κύηση, την απόκτηση κοριτσιού αντί για αγόρι (τι «πρόβλημα» και αυτό), το δικαίωμα στην έκτρωση αλλά και το δικαίωμα στη φυλομετάβαση, τη σεξουαλική βία, τους ποικίλους ρόλους που «οφείλει» να εκπληρώσει ταυτόχρονα ως σύζυγος, ερωμένη, μητέρα και εργαζόμενη, την εμμηνόπαυση, την πίεση από το περιβάλλον να είναι κάτι άλλο από αυτό που είναι, τη μοναξιά τής προχωρημένης ηλικίας.
Η Ελένη Ευθυμίου παραδίδει ένα έξυπνο, εύρυθμο θέαμα, χωρισμένο σε πολλά κεφάλαια – επεισόδια, που, παρότι συχνά υπογραμμίζουν ένα βαθύ ψυχολογικό άλγος, κινούνται σε ανάλαφρο κλίμα.
Υπάρχουν σκηνές που ξεχωρίζουν για τη χιουμοριστική τους ελαφράδα, όπως αυτή που σχολιάζει μια σειρά καλλυντικών, τα οποία επιβάλλονται στις θηλυκές υπάρξεις προκειμένου να διατηρήσουν τη νεότητα και την ομορφιά τους. Και από την άλλη βιώνουμε την οδύνη που προκαλεί (ακόμη και σήμερα) η πατριαρχική εξουσία.
Μέσα σε ένα χαμάμ (σκηνικά: Ευαγγελία Κιρκινέ), οι δώδεκα ερμηνεύτριες επιδίδονται σε μια απόλυτα συντονισμένη φρενήρη κινησιολογία (Ξένια Θεμελή), χαρακτηρολογούν με πειθώ τα αφηγηματικά μέρη και προσωποποιούν τις περιγραφές τους. Η Αλίκη Αλεξανδράκη, η Φένια Αποστόλου, η Ξένια – Μαρία Γκιουλεμέ, η Αγγελική Δεληθανάση, η Ίντρα Κέιν, η Μαρία Κεχαγιόγλου, η Ιωάννα Μαυρέα, η Κατερίνα Παπανδρέου, η Χάρις Σερδάρη, η Νάνσυ Σιδέρη, η Μαρία Σκουλά και η Κωνσταντίνα Τάκαλου, άλλοτε με μονολόγους και άλλοτε με ομαδικές δράσεις, αναδεικνύουν τα ανάμεικτα συναισθήματα που αναβλύζουν από το κείμενο.
