Σπάνιες φωτογραφίες από τον Τιτανικό, πριν και μετά το ναυάγιο

Πώς έμοιαζε το εσωτερικό και το εξωτερικού του μεγαλύτερου πλοίου της εποχής του και πόσοι άνθρωποι κατάφεραν να βγουν ζωντανοί από αυτό.

Στις 10 Απριλίου 1912, ο Τιτανικός, το μεγαλύτερο κρουαζιερόπλοιο της εποχής του, ξεκίνησε σε πανηγυρικό κλίμα το ταξίδι του στις θάλασσες του κόσμου. Η φήμη του είχε γίνει γνωστή σε όλη την Ευρώπη, ενώ χιλιάδες άνθρωποι πάλευαν για καιρό προκειμένου να βρουν εισιτήριο και να επιβιβαστούν στο «θαύμα της ναυπηγικής», όπως το ονόμαζαν οι βρετανικές εφημερίδες της εποχής.

Ο Τιτανικός ξεκίνησε το παρθενικό του ταξίδι από το λιμάνι του Σάουθαμπτον και σε αυτό επιβιβάστηκαν συνολικά 922 άνθρωποι. Το πλοίο, ωστόσο, παρέμενε ακόμη άδειο καθώς οι περισσότεροι από τους επιβάτες του επρόκειτο να ξεκινήσουν το ταξίδι τους επιβιβαζόμενοι από το Χερβούργο και το Κουινστάουν.

Σύμφωνα, μάλιστα, με τα δημοσιεύματα των βρετανικών εφημερίδων, παραλίγο να προκαλέσει ατύχημα κατά την έξοδό του από το πρώτο λιμάνι, καθώς, εξαιτίας του τεράστιου μεγέθους του, ένα άλλο μικρότερο πλοίο συμπαρασύρθηκε από τα κύματα που δημιουργήθηκαν και έφτασε μια ανάσα από το να συγκρουστεί με τον Τιτανικό. Οι υπεύθυνοι του λιμανιού, ωστόσο, πρόλαβαν τη σύγκρουση και το ταξίδι συνεχίστηκε κανονικά.Remaining Time-0:00FullscreenMute

Οι εικόνες από το εσωτερικό του, έτσι όπως έχουν διασωθεί από τα διεθνή φωτογραφικά πρακτορεία, εντυπωσιάζουν. Όλοι οι κοινόχρηστοι του χώροι ήταν υπερπολυτελείς και θύμιζαν παλάτι. Οι εντυπωσιακές σκάλες, τα ξύλινα τραπέζια, οι καθρέφτες και τα τεράστια δωμάτια έδιναν την εντύπωση στους επιβάτες τους πως δεν βρίσκονται σε πλοίο.

Χαρακτηριστικό του μεγέθους αλλά και των αμέτρητων διαθέσιμων χώρων του, είναι ότι στο εσωτερικό του, εκτός των εστιατορίων και των χώρων διασκέδασης, υπήρχε γυμναστήριο και κατάστημα που πουλούσε ιρλανδική δαντέλα.

Τελικός προορισμός του ταξιδιού ήταν η Νέα Υόρκη. Αφού επιβιβάστηκαν και οι τελευταίοι άνθρωποι στο λιμάνι του Κουινστάουν της Ιρλανδίας, ο Τιτανικός ξεκίνησε το μακρύ του ταξίδι στον Ατλαντικό. Παρά τους φόβους ότι το νερό του ωκεανού θα ήταν παγωμένο, ο καπετάνιος του πλοίου συνέχισε κανονικά την πορεία του. Η μοιραία σύγκρουση με το παγόβουνο συνέβη στις 14 Απριλίου 1912.

Οι υπεύθυνοι του πλοίου προσπάθησαν να αποφύγουν τη σύγκρουση, κάνοντας όπισθεν και στροφή αριστερά, ωστόσο, η υπέρογκη ταχύτητα που είχε αναπτύξει για να φτάσει γρηγορότερα στη Νέα Υόρκη, δεν του επέτρεψε να αλλάξει πορεία.

Η σύγκρουση ήταν σφοδρή, με αποτέλεσμα το πλοίο να αρχίζει να μπάζει νερά και να βυθίζεται σταδιακά. Οι πιο πολλοί από τους επιβαίνοντες, πάνω στον πανικό τους, βούτηξαν στη θάλασσα για να σώσουν τη ζωή τους.

Αυτή, όμως, η κίνηση τους έφερε πιο κοντά στον θάνατο, καθώς λόγω της εξαιρετικά χαμηλής θερμοκρασίας των νερών του Ατλαντικού, οι περισσότεροι πέθαναν από υποθερμία. Από τους 2.200 επιβαίνοντες σώθηκαν μόλις οι περίπου 700. Κι αυτοί, εξαιτίας του πλοίου RMS Carpathia, το οποίο έπλευσε από τη Νέα Υόρκη άμεσα για να βοηθήσει στη διάσωση των επιβατών.

Εξαιτίας του μεγάλου βάθους του σημείου, το ναυάγιο τελικά ανακαλύφθηκε την 1η Σεπτεμβρίου 1985. Σύμφωνα με τα ευρήματα των δυτών, το πλοίο έσπασε στα δύο, την πλώρη και την πρύμνη. Από το 2012 αποτελεί Μνημείο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς, ενώ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα ναυάγια παγκοσμίως σε καιρό ειρήνης.