«Έλαμψαν» διά της απουσίας τους ο Κώστας Καραμανλής και ο Αντώνης Σαμαράς από τη χθεσινοβραδινή ομιλία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στο πλαίσιο της 88ης ΔΕΘ.
Τα τελευταία χρόνια οι δύο πρώην πρωθυπουργοί παραδοσιακά παρακολουθούσαν διά ζώσης τις ομιλίες του πρωθυπουργού στο «Βελλίδειο» Συνεδριακό Κέντρο.
Η φετινή απουσία τους έρχεται δύο μήνες μετά τη δημόσια διαφοροποίησή τους από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, όπως αυτή εκφράστηκε στις 2 Ιουλίου στο Πολεμικό Μουσείο, κατά τη διάρκεια εκδήλωσης για το βιβλίο του δημοσιογράφου Μανώλη Κοττάκη «Οι απόρρητοι φάκελοι του Καραμανλή».
Τότε ο Αντώνης Σαμαράς είχε εξαπολύσει δριμεία επίθεση στον πρωθυπουργό αμφισβητώντας όλες τις κεντρικές επιλογές του (γάμος ομόφυλων ζευγαριών, ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, αντιμετώπιση της ακρίβειας, «επιτελικό κράτος», τρόπος διεύρυνσης του κόμματος).
Ο κ. Καραμανλής είχε διατυπώσει σαφείς αιχμές λέγοντας: «Αν δεν καταλαβαίνεις γιατί δυσανασχετούν και διαμαρτύρονται οι πολλοί, αν επιμένεις, κόντρα σε όλες τις ενδείξεις, ότι εσύ έχεις δίκιο και οι πολλοί άδικο, αν πιστεύεις ότι ξέρεις πάντα καλύτερα από αυτούς και η μόνη παραδοχή που κάνεις είναι ότι θα έπρεπε απλώς να το επικοινωνήσεις καλύτερα, είναι σχεδόν βέβαιο ότι εκείνοι έχουν δίκιο κι εσύ άδικο. Αν ούτε αυτό καταλαβαίνεις, τα πράγματα είναι απείρως χειρότερα».
Αναφερόμενος στα εθνικά θέματα είχε μιλήσει για «αλυτρωτικές διαθέσεις και υπονόμευση των σχέσεων καλής γειτονίας», τονίζοντας ότι «είναι ανάγκη να σταλεί ένα μήνυμα και προς τα Τίρανα και προς τα Σκόπια. Τέτοιου είδους συμπεριφορές δεν γίνονται ανεκτές και επισύρουν συνέπειες». «Με την πρόσθετη υπενθύμιση πως ο δρόμος τους προς την Ευρώπη εξαρτάται από την Ελλάδα. Καθαρές κουβέντες. Καθαροί λογαριασμοί!» είχε πει ο πρώην πρωθυπουργός.
Για τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών είχε πει ότι «η Ευρώπη στην οποία πιστέψαμε, για την οποία αγωνιστήκαμε διολισθαίνει σε βαθιά κρίση… Η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους στο όνομα μίας άκαμπτης δημοσιονομικής αυστηρότητας διέρρηξε το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο που ήταν όμως το θεμέλιο της κοινωνικής συνοχής και της πολιτικής ομαλότητας. Με αποκορύφωμα την αλαζονική, κοντόφθαλμη, τιμωριτική και οικονομικά εσφαλμένη αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης η Ε.Ε. απαρνήθηκε μία από τις θεμελιώδεις αρχές της».
