Η εκδήλωση τιμής και μνήμης για τον Νίκο Πλουμπίδη στα Λαγκάδια της Αρκαδίας, στα 70 χρόνια από την άδικη εκτέλεσή του, που διοργανώθηκε από την ΚΝΕ τη Δευτέρα και περιλάμβανε την τοποθέτηση της προτομής του μεγάλου αυτού αγωνιστή στην πλατεία της γενέτειράς του, ήταν μια καλή αφορμή ώστε ο γ.γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας να εξάρει την παράδοση του κόμματος:
«Τέτοιας στόφας άνθρωποι, τέτοιοι αετοί σαν τον Πλουμπίδη, τον Μπελογιάννη, τον Ζαχαριάδη, τον Βελουχιώτη και δεκάδες χιλιάδες άλλους, επώνυμους και ανώνυμους, γεννιούνται από τη μήτρα του ΚΚΕ και διαμορφώνονται, μέσα στη φωτιά της ταξικής πάλης, από τα ανώτερα ιδανικά του αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο».
Η καταβύθιση πάντως στην κομματική Ιστορία της δεκαετίας του 1940 δεν ήταν η μόνη αναφορά στο παρελθόν αυτές τις μέρες, καθώς το ΚΚΕ εξέδωσε ανακοινώσεις για τις πεντηκοστές επετείους της κυπριακής τραγωδίας και της αποκατάστασης της δημοκρατίας στη χώρα μας το 1974.
1. Για τα 50 χρόνια της τουρκικής εισβολής και κατοχής στην Κύπρο ο Περισσός σημείωσε – κάνοντας μια εκτενή αναδρομή και αναφερόμενος έμμεσα στο παρόν – τον «προβληματισμό που πρέπει να αναπτυχθεί στους λαούς γύρω από τον αρνητικό και επικίνδυνο ρόλο που έπαιξαν διαχρονικά και παίζουν έως σήμερα στην επίλυση του κυπριακού προβλήματος οι ΗΠΑ, η Βρετανία, το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε., και οι σχεδιασμοί που αναπτύσσονται στο πλαίσιο των ανταγωνισμών ανάμεσα στις αστικές τάξεις Ελλάδας, Τουρκίας και Κύπρου» και ζήτησε «ενίσχυση του προλεταριακού διεθνισμού και του συντονισμού της πάλης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων της Ελλάδας, της Τουρκίας, της Κύπρου και των άλλων χωρών της περιοχής».
2. Στην ανακοίνωση του ΚΚΕ για την αποκατάσταση της δημοκρατίας σημειώνεται, όσον αφορά τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ, πως «το αστικό πολιτικό σύστημα, στην προσπάθεια αναμόρφωσής του, δεν μπορούσε να αγνοήσει την υποχώρηση του αντικομμουνισμού στις εργατικές – λαϊκές δυνάμεις, στην οποία άθελά της συνέβαλε και η δικτατορία, ταυτίζοντας κάθε αμφισβήτησή της με “κομμουνιστικό δάκτυλο” καθώς και μια σειρά αιτήματα που το εργατικό – λαϊκό κίνημα είχε προβάλει αγωνιστικά πριν και στη διάρκεια της δικτατορίας και είχε ματώσει για αυτά».
Περνώντας στο σήμερα, στο πολιτικό κλίμα στην Ελλάδα και την Ευρώπη και στην άνοδο της Άκρας Δεξιάς, το ΚΚΕ γράφει στην ανακοίνωσή του:
«Στην Ελλάδα, η στάση βιομηχάνων, τραπεζιτών, εφοπλιστών απέναντι στην Ελληνική Λύση και τη Φωνή Λογικής, αλλά αντίστοιχα και των Ευρωπαίων καπιταλιστών απέναντι στα κόμματα Εθνικός Συναγερμός της Λεπέν στη Γαλλία, Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), τα Αδέλφια της Ιταλίας και την Ιταλίδα πρωθυπουργό Μελόνι αποδεικνύει ότι η καπιταλιστική εξουσία επιστρατεύει όλα τα μέσα, εν προκειμένω και τη λεγόμενη Ακροδεξιά, άλλοτε ως εναλλακτική αστικής διακυβέρνησης, άλλοτε ως φόβητρο για την ενίσχυση της συναίνεσης των εργατικών – λαϊκών δυνάμεων στο υπάρχον αστικό πολιτικό σύστημα και άλλοτε και με τις δύο μορφές».
