Ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ, λίγο πριν από την αυγή του 17ου αιώνα, έγραψε τη διάσημη κωμωδία του «Πολύ κακό για το τίποτα» για να περιγράψει μια σειρά από περίπλοκες – αλλά άκρως διασκεδαστικές για το κοινό – σχέσεις μεταξύ ζευγαριών, δυνητικών ζευγαριών, αντιζήλων και μηχανορράφων. Κατάφερε έτσι να δημιουργήσει ένα ακόμη κλασικό σημείο αναφοράς για κάθε θεατρόφιλο.
Στην Ελλάδα, καθώς συμπληρώνουμε το ένα τέταρτο του 21ου αιώνα, τα πολιτικά φλερτ, με προσδοκώμενη κατάληξη τον γάμο, κυριαρχούν στην πολιτική σκηνή, το ίδιο και οι ίντριγκες, οι αντιζηλίες και οι γκάφες, αλλά ούτε η ευτυχής κατάληξη του σαιξπηρικού έργου προδιαγράφεται ούτε το κοινό διασκεδάζει. Η μόνη ομοιότητα είναι ο τίτλος της παράστασης. Άλλωστε στην ελλαδική πολιτική μιζέρια η φασαρία είναι πολύ περισσότερη από την ουσία.
Οσμή αδιεξόδου
Κατ’ αρχάς υπάρχει ανάγκη για πολιτικές συνεργασίες; Οι δημοσκοπήσεις αυτό υποδεικνύουν και οφείλουμε να τις λάβουμε σοβαρά υπόψιν, παρότι βρισκόμαστε μερικούς μήνες πριν από το μέσο της δεύτερης κυβερνητικής θητείας της Νέας Δημοκρατίας – άρα περί τα δυόμισι χρόνια μακριά από τις επόμενες εκλογές, εάν φυσικά υποθέσουμε ότι θα γίνουν… κανονικά. Τι μας λένε οι έρευνες;
● Ότι η αυτοδυναμία είναι, για την ώρα, ένας πολύ μακρινός στόχος για τη Ν.Δ.
● Ότι ο ίδιος στόχος είναι πολύ πιο δύσκολος για το ΠΑΣΟΚ, το οποίο θα πρέπει να διπλασιάσει τις δυνάμεις του για να την πλησιάσει.
● Ότι στα δεξιά της Ν.Δ., που βρίσκεται στο 26,5% (σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση της Alco), συγκεντρώνεται ένα διόλου ευκαταφρόνητο 16%, το οποίο ενδέχεται να μεγαλώσει εάν γίνει και η κατανομή του 11,9% των αναποφάσιστων, αλλά κανένας επιθυμητός κυβερνητικός εταίρος.
● Ότι στα αριστερά του ΠΑΣΟΚ (14,5%) υπάρχει ένα 27,4% (σχεδόν δύο ΠΑΣΟΚ δηλαδή!), αλλά το πολύ δύο εταίροι, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Αριστερά, που αθροιστικά φτάνουν μόλις το 8,9%.
Με απλά λόγια, έχει ήδη στηθεί ένα σκηνικό κυβερνητικού αδιεξόδου – προς το παρόν δημοσκοπικό, αλλά με σοβαρές πιθανότητες να μεταβληθεί σε πραγματικό, κυρίως για δύο λόγους:
● Επειδή η κατάσταση στα δεξιά της Ν.Δ. δείχνει ότι παγιώνεται και τα κόμματα αυτού του χώρου, παρά τις συνεχείς μεταβολές, δεν χάνουν από το γενικό τους σύνολο, καθώς οι συσχετισμοί αλλάζουν μόνο εξαιτίας «εσωτερικής» ανακατανομής ισχύος.
● Επειδή η κατάσταση στα αριστερά του ΠΑΣΟΚ είναι ακόμα χειρότερη – περισσότερα κόμματα και μεγαλύτερη οξύτητα στη μεταξύ τους σχέση.
Οι δυσκολίες της Ν.Δ.
Εάν υποθέσουμε ότι η Ν.Δ. θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές χωρίς να επιτύχει αυτοδυναμία, άρα θα έχει ανάγκη από κάποιου είδους συνεργασία, είναι δύσκολο να την επιτύχει με κάποιο από τα κόμματα στα δεξιά της. Όποιο αποτολμήσει μια συνεργασία πιθανότατα θα απαξιωθεί στο κοινό του και θα κινδυνεύσει είτε με αφομοίωση είτε με εξαφάνιση, αφού μια συνεργασία με τη Ν.Δ. ακυρώνει τους λόγους για τους οποίους υπάρχει σήμερα.
● Υπάρχει κάποιο κόμμα που δεν θα είχε πρόβλημα να αντιμετωπίσει τέτοιες συνέπειες; Ο καιρός θα το δείξει – και σίγουρα όχι πριν από την επόμενη εθνική κάλπη.
● Υπάρχει κάποιο κόμμα με το οποίο η Ν.Δ. θα ήθελε να συνεργαστεί χωρίς να βάλει βόμβα στα θεμέλια της σοβαρότητας και της αξιοπιστίας της; Η Ελληνική Λύση και η Νίκη αποκλείονται λόγω της φιλορωσικής πολιτικής τους, ενώ ο Μητσοτάκης αρνείται – για να στηρίξει την επιδίωξή του για αυτοδυναμία – και τη συνεργασία με τη φιλοδυτική Φωνή Λογικής, της οποίας η επικεφαλής Αφροδίτη Λατινοπούλου προέρχεται από τη Ν.Δ.
● Τι γίνεται εάν απαιτούνται δύο εταίροι και όχι μόνο ένας; Κλάφ’ τα, Χαράλαμπε…
Ο Γολγοθάς του ΠΑΣΟΚ
Σήμερα το ΠΑΣΟΚ είναι πολύ μακριά από μια εκλογική νίκη, άρα προέχει η – αρχικά δημοσκοπική και ύστερα εκλογική – άνοδος, και μάλιστα πολύ μεγάλη, πριν αρχίσουν οι σκέψεις περί μετεκλογικής συνεργασίας. Αν υποθέσουμε ότι την επιτυγχάνει, τότε το ερώτημα είναι αν υπάρχουν πιθανοί εταίροι.
1. Ο ΣΥΡΙΖΑ σίγουρα είναι ένας απ’ αυτούς – δεν είναι τυχαίο ότι διαρκώς από την Κουμουνδούρου εκπέμπεται το μήνυμα περί αναγκαίας συνεργασίας του «προοδευτικού χώρου», και μάλιστα προεκλογικά, με κοινό ψηφοδέλτιο.
2. Η Νέα Αριστερά – εφόσον επιβιώσει μέχρι τις κάλπες, αφού οι δημοσκοπικές επιδόσεις της είναι πολύ χαμηλές – είναι ένας άλλος πιθανός εταίρος. Θα μπορούσε να συνυπάρξει και με το ΠΑΣΟΚ και με τον ΣΥΡΙΖΑ εάν οι καταστάσεις το επέβαλλαν.
3. Το Κίνημα Δημοκρατίας είναι μια ακόμη πιθανότητα, αλλά με ένα μειονέκτημα: τη μέχρι τώρα συμπεριφορά του Κασσελάκη και τις σχέσεις μίσους που διατηρεί με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά, οι οποίες, με τα σημερινά δεδομένα, αποδυναμώνουν μέχρι εξαφάνισης τόσο μια προεκλογική όσο και μια μετεκλογική σύμπραξη.
Έτσι φτάνουμε στα πολύ δύσκολα του ΠΑΣΟΚ:
● Αν επιτύχει μια εκλογική νίκη, θα είναι εύκολο να θέσει διλήμματα στα αριστερά του, αλλά, για να την κατακτήσει, θα πρέπει να (υπερ)διπλασιάσει τις δυνάμεις του.
● Για να συμβεί αυτό, όμως, ενδεχομένως απαιτείται μια προεκλογική συνεργασία με άλλα αριστερά κόμματα (κυρίως τον ΣΥΡΙΖΑ).
● Αν όμως προεκλογικά στραφεί προς τα αριστερά, τότε θα κινδυνεύσει με απώλειες στο Κέντρο, μέρος του οποίου θα στραφεί προς τη Ν.Δ.
Κοινώς, για την ώρα το «δόγμα» που ταιριάζει στη Χαριλάου Τρικούπη φαίνεται να είναι το «πιο καλή η μοναξιά». Άλλωστε έχει πολύ καιρό μπροστά της για να επιχειρήσει την ανατροπή και να εξετάσει όλα τα πιθανά σενάρια. Προς το παρόν, επομένως, στα σενάρια περί συνεργασιών ο τίτλος του Σαίξπηρ πάει γάντι: «Πολύ κακό για το τίποτα»…
Διαβάστε επίσης
Βουλή: Εν μέσω θυέλλης ψηφίστηκε από 157 βουλευτές το νομοσχέδιο για τους ιατροδικαστές
