Βλέπω ότι κάποιοι από τη σημερινή ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ – ακόμα και επισήμως η ίδια η Κουμουνδούρου – αλλά και ορισμένοι εκ των συνεργατών του Αλέξη Τσίπρα, επικαλούνται την… Άνγκελα Μέρκελ και το πρόσφατο βιβλίο της, αναζητώντας… ιστορική δικαίωση.
Υπάρχει όμως και κάτι πιο περίεργο, αν όχι χειρότερο: Προσπαθούν να στήσουν το λεγόμενο rebranding του Τσίπρα, με τη… βοήθεια της Μέρκελ. Στην πραγματικότητα αυτό φαίνεται να είναι πίσω από την αποθέωση που επιφυλάσσουν στην πρώην καγκελάριο.
Αλλά γίνεται να επικαλείσαι το πιο μισητό ίσως πρόσωπο στην ελληνική αριστερά και κεντροαριστερά για να… φτιάξεις προφίλ; Έχει λογική μία τέτοια «επένδυση»;
Και μόνο που βάζουν τον Τσίπρα δίπλα στην Μέρκελ, στα μάτια του κόσμου που ένιωσε την μνημονιακή κρίση (αποτέλεσμα κυρίως των χειρισμών της Μέρκελ σε ευρωπαϊκό επίπεδο) στο πετσί του, μοιάζει ύβρις και επικοινωνιακή απρονοησία.
Ο Τσίπρας υπήρξε – ανεξαρτήτως της κρίσης και αξιολόγησης που έχει ο καθένας – ένας λαϊκός ηγέτης σε μία συγκεκριμένη δύσκολη περίοδο για τη χώρα. Και ανεξαρτήτως τι πέτυχε και τι όχι, το να τον εμφανίζουν κάποιοι «δικοί» του τώρα ως τον εκλεκτό της καγκελαρίας και να παινεύονται γι’ αυτό, ελπίζοντας ότι έτσι τον… «αναβαπτίζουν» ως έναν αποδεκτό πλέον απόν το σύστημα πολιτικό, είναι τουλάχιστον δείγμα απελπισίας… αν όχι λανθάνων μιθριδατισμός…
Διαβάστε επίσης
Η έρευνα της Marc και ένας πίνακας που λείπει για τον ΣΥΡΙΖΑ
Golden Visa: «Τζαρτζάρισμα» Μιλένας Αποστολάκη στον Κωστή Χατζηδάκη για το «παράθυρο»
ΠΑΣΟΚ: Φροντιστήρια σε βουλευτές και στελέχη που βγαίνουν στα ΜΜΕ
