Η περίφημη ρητορική ερώτηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, μετά τη δολοφονία Λαμπράκη, «ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;», αναβαθμίζεται σε «ποιος κυβερνά αυτόν τον κόσμο;»….
Η τηλεμαχία των δύο υποψηφίων Προέδρων των ΗΠΑ, υπήρξε εύγλωττη. Ο Trump, μιλούσε ως …Trump, ο δε Biden, δεν μπορούσε να εκφραστεί και μάλλον δεν πολύ-καταλάβαινε τι έλεγε. Η κατάσταση του νυν Προέδρου των ΗΠΑ και εκ νέου υποψηφίου, οφείλει να μας προβληματίσει. Γιατί του επέτρεψαν να παραμένει Πρόεδρος, γιατί του επιτρέπουν και γιατί τον ενθαρρύνουν να ξαναθέσει υποψηφιότητα; Προσωπικώς έχω εκθέσει την άποψή μου πως η παρουσία του Trump ήταν και θα είναι θετική, αλλά η ευκολία που του παρέχεται από το «αντίπαλο» στρατόπεδο, γιατί τον ενισχύει η παρουσία του ασθενούς Biden, δημιουργεί ερωτηματικά.
Σε κάθε περίπτωση, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς πως στις ΗΠΑ κάτι περίεργο συμβαίνει. Στις ΗΠΑ που ελέγχουν πλήρως την Ευρώπη, στις ΗΠΑ που με τον πόλεμο που προκάλεσαν στην Ουκρανία έχουν βυθίσει τους λαούς της Ευρώπης σε οικονομική κρίση, στις ΗΠΑ που καταφανώς υποδαυλίζουν και τις πολεμικές επιχειρήσεις και γενοκτονίες στην Μέση Ανατολή.
Στις ΗΠΑ που στέρησαν από την Ευρώπη ένα πολύτιμο εταίρο, τη Ρωσία, η οποία κατευθύνεται πλέον σε μία εν τη γενέσει της παντοδύναμη ευρασιατική συμμαχία, συμμαχία που απειλεί την ίδια την ύπαρξη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (στο βαθμό που δικαιολογείται ο χαρακτηρισμός «Ένωση»).
Είναι λοιπόν προφανές, πως τις ΗΠΑ δεν τις κυβερνούν οι Πρόεδροί της, όπως ερωτήματα δημιουργούνται και για όλες ίσως τις πολιτικές ηγεσίες. Η πρώτη υποψία πέφτει σε αυτούς που φοβόταν ο Lincoln, που έλεγε πως «έχω δυο μεγάλους εχθρούς. Το στρατό των Νοτίων μπροστά μου και το στρατό των τραπεζιτών πίσω μου. Από τους δυο αυτούς εχθρούς, ο χειρότερος είναι πίσω μου». Ο Lincoln δολοφονήθηκε, όπως δολοφονήθηκε και ο Kennedy, όταν συγκρούστηκε με την FED. Μη ξεχνούμε πως από τον «δι’ αντιπροσώπου» πόλεμο των ΗΠΑ με την Ρωσία, ωφελείται κυρίως η αμερικανική πολεμική βιομηχανία, η οποία στήριξε τον Biden εναντίον του Trump. Πολεμική βιομηχανία που κερδίζει τα μέγιστα κάθε φορά που γίνεται πόλεμος στον κόσμο.
Η επικείμενη εκλογή Trump, καθόσον φαντάζει πλέον αδύνατον να εκλεγεί ο (εμφανιζόμενος ως) αντίπαλός του, προφανώς θα αλλάξει πολλά στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, άλλωστε ο ίδιος είχε δηλώσει πως θα αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ. Η Ευρώπη παραμένει προσκολλημένη στην πολιτική του (εμφανιζόμενου ως) νυν Προέδρου των ΗΠΑ. Τι θα κάνει άραγε όταν αποδυναμωθεί το ΝΑΤΟ και όταν θα έχει οργανωθεί η ευρασιατική συμμαχία, αποτελούμενη από την Ρωσία, την Κίνα, τη Βόρειο Κορέα και λοιπές αναδυόμενες δυνάμεις της Ασίας; ίσως και της Ινδίας, που σήμερα οι ΗΠΑ θεωρούν σύμμαχο; Είναι έτοιμη η Ευρώπη να υπερασπίσει τον εαυτό της, εντός ενός δυναμικότερου, πλουσιότερου και πολυπληθέστερου αντίπαλου στρατοπέδου; Καταφανώς όχι…..Η Αγγλία έχει Ινδό πρωθυπουργό και το Λονδίνο Πακιστανό δήμαρχο, έχουν και αυτά τη σημασία τους.
Απειλούμε τη Βόρεια Μακεδονία, αλλά και την Αλβανία και την Τουρκία, πως θα δεν θα τους αφήσουμε να ενταχθούν στην Ευρώπη. Μα ποιος μας είπε πως πραγματικώς θέλουν να ενταχθούν στην Ευρώπη, όταν μάλιστα σε λίγα χρόνια ίσως να μην υφίσταται Ευρώπη, ως ανεξάρτητη πολιτισμική, οικονομική, στρατιωτική και πολιτική οντότητα;
Ερχόμενοι στα καθ’ ημάς, η απόλυτη μελαγχολία….. Εμμένουμε στην εξωτερική πολιτική του νυν (εμφανιζόμενου ως) Προέδρου των ΗΠΑ και στην πολιτική της υποτελούς στις ΗΠΑ Ευρώπης. Δεν βλέπουμε πως έτσι η Ευρώπη υποβαθμίζεται οικονομικώς, αργά αλλά σταθερά. Αναδείξαμε σε ταμπού το ευρώ, που καταδήλως προξένησε μεγάλη ζημία στην οικονομία της χώρας, εμμένουμε να ενισχύουμε τη συνέχιση του πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας, που μας καταστρέφει οικονομικώς, μάλιστα ετοιμαζόμαστε να πληρώσουμε και μερικά δισεκατομμύρια ευρώ ενίσχυση, ενώ τρεφόμαστε με κουπόνια και με πακέτα-προσφορές και το μεγαλύτερο μέρος των εισοδημάτων μας πάει στους λογαριασμούς του ηλεκτρισμού.
Βιαζόμαστε να ακυρώσουμε την πολιτισμική μας ταυτότητα, ως βασιλικότεροι του βασιλέως, ακολουθώντας πειθήνια την επικρατούσα στις ΗΠΑ «κουλτούρα ακύρωσης». Καταστρέφουμε και σταδιακώς εγκαταλείπουμε τη γλώσσα μας, όπως μας το είχε προτείνει πρώην υπουργός Παιδείας και νυν εκλεκτή της κυβερνώσας παράταξης.
Συμφωνούμε με τον Γιανναρά, πως η Ελλάδα, όπως την ξέραμε, τελειώνει, αλλά εμμένουμε πως δεν θα πάψει ο Ελληνισμός να εξακολουθεί να διαμορφώνει την Ιστορία. Ο Ελληνισμός επέζησε και χειροτέρων συνθηκών. Τολμούμε την πρόβλεψη πως η επαναφορά του στο προσκήνιο, θα οφείλεται στην Ανατολή, άλλωστε προς τα εκεί μεταφέρεται η Ιστορία…
