Λίγες ώρες πριν πιάσει το μικρόφωνο και σκορπίσει άφθονο γέλιο με την νέα του stand-up παράσταση “Όχι μανάδες”, στην σκηνή του Πολυχώρου Αγορά, ο Πάρης Ρούπος μιλά στην Σέβη Ευθυμίου και το Ioanninaabout.gr για τα πιο άβολα σκηνικά που έχει ζήσει στην σκηνή, τους κωμικούς που λειτούργησαν ως πρότυπο για εκείνον, αλλά και την πηγή έμπνευσής του.
Πάρη σε συναντούμε στον Πολυχώρο Αγορά με την stand up comedy παρασταση σου με τίτλο “Όχι μανάδες”. Τι θα δούμε και θα ακούσουμε από σένα επί σκηνης;
Θα δείτε τη δεύτερη ολοκληρωμένη σόλο μου stand-up comedy παράσταση, που “χτίστηκε” όσο παρουσίαζα ακόμα την πρώτη μου με τίτλο “Δουλίτσα Να Υπάρχει” (θα τη βρείτε στο YouTube). Στο δεύτερο λοιπόν αυτό κωμικό μονόλογο, νιώθω ότι πάω ένα βήμα παραπέρα και σε θέμα performance αλλά και στο ύφος των αστείων. Θα βρείτε λίγο περισσότερο μαύρο χιούμορ, παραπάνω διάδραση, μοιρασμένο υλικό ανάμεσα σε μικρά αστεία ή λογοπαίγνια και μεγαλύτερα κείμενα ή ιστορίες. Α, και πολλά αστεία για μανάδες. Αλλά η ειδοποιός διαφορά είναι ότι έχω προσθέσει και ένα μουσικό κωμικό μέρος στην παράσταση παίζοντας μέτρια κιθάρα και τραγουδώντας. Αν μη τι άλλο, έχει εναλλαγές.
Ποια είναι η θεματολογία που κυριαρχεί στις παραστάσεις σου και από τι εμπνέεσαι;
Δεν υπάρχει κάποια θεματολογία που να υπερτερεί γιατί μπορεί να με ιντριγκάρει να γράψω κάποιο αστείο για οτιδήποτε. Συνήθειές μας, ανθρώπινες συμπεριφορές, ιστορικά γεγονότα και προσωπικότητες, οικογένεια, καθημερινές παρατηρήσεις, τάσεις της εποχής μας, τα υπαρξιακά μας. Όλα αυτά θα τα βρείτε στην παράσταση. Δόξα τω Θεώ, είναι αρκετή ώρα για να χωρέσουν όλα. Σταθερά όμως με κεντρίζουν τα πιο “δύσκολα” θέματα που συχνά θεωρούνται ταμπού ή “τζιζ”. Έχω αυτή τη λόξα. Όσο πιο πολύ κάτι καίει τόσο πιο πολύ θέλω να το αγγίξω.
Ποιος είναι ο κωμικός που έχει λειτουργήσει ως πρότυπο για σένα;
Δεν έχω κάποιον συγκεκριμένο η αλήθεια είναι. Κυρίως με επηρεάζουν οι συνάδελφοι που παίζουμε μαζί, από τον πιο καταξιωμένο μέχρι τους πιο καινούριους. Παρατηρώντας το παίξιμό τους πάντα έχεις κάτι να μάθεις. Τώρα σε ένα άλλο λέβελ, ισχύει ότι έχω μεγαλώσει με κωμικούς όπως ο Ρόμπιν Γουίλιαμς και ο Τζιμ Κάρεϊ. Πάντα θαύμαζα το πόσο μπορεί κάποιος να είναι τόσο αβίαστα και επιτόπια αστείος. Παρόλο που σε καμία περίπτωση δε μπορώ να πω ότι κάνω κάτι παρόμοιο επί σκηνής, σίγουρα αυτοί οι άνθρωποι μάς διαμόρφωσαν σε ένα βαθμό, μιας και ήταν τα πρώτα κωμικά ερεθίσματα της παιδικής μας ηλικίας.
Πες μας το πιο άβολο σκηνικό που έχεις βιώσει σε παράσταση.
Είναι αρκετά, αλλά θα ξεχωρίσω ένα από την πολύ αρχή μου που το αγαπώ. Ήταν άβολο και συναρπαστικό για μένα μαζί. Ήταν ούτε χρόνος που είχα ξεκινήσει το stand up, και συμμετείχαμε σε μια κινηματική εκδήλωση στο σταθμό του ηλεκτρικού στο Μαρούσι. Ήταν ανοιχτή εκδήλωση στο δρόμο στην ουσία, οπότε είχε και περατζάδα. Τότε είχα ένα αστείο με αναφορά στην antifa στάση της Δέσποινας Βανδή όσον αφορά τη συνεργασία της με τον Νότη Σφακιανάκη.
Ξαφνικά ακούστηκε κάποιος να ωρύεται από το βάθος και να φωνάζει “απαράδεκτο” και τέτοια. Τρελάθηκε που ακούστηκε το όνομα της Βανδή και μόνο. Φώναξε για λίγο μέχρι που κάποιος φίλος του τον ηρέμησε. Διέκρινα μια ψηλή στιβαρή φιγούρα με μακρύ μαλλί. Και ήταν ο Ανδρέας Ευαγγελόπουλος, γνωστός σε όλους ως “Εθνικός Σταρ”. Και ένα έχω να πω. Τιμή μου!
