‘Η προσποιούνται ότι αιφνιδιάζονται και δίνουν παράσταση ή όντως ξαφνιάζονται, ζώντας προφανώς σε άλλη… διάσταση, με αποτέλεσμα να αντιδρούν με παραληρήματα. Δεν εξηγείται αλλιώς η αντίδραση των στελεχών της Κουμουνδούρου στις αποχωρήσεις βουλευτών από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι άλλωστε δύσκολο να αντέξεις δύο αποχωρήσεις σε μία μέρα (Σαρακιώτης, Αποστολάκης) όταν διέδιδες με σιγουριά το τελευταίο τριήμερο ότι δεν πρόκειται να φύγει κανένας.
Η Ράνια Σβίγκου, στα χέρια της οποίας έμεινε… μισός και λιγότερος ο ΣΥΡΙΖΑ, η γραμματέας που διοργάνωσε το συνέδριο βίας και νοθείας στο μπουζουξίδικο, έχει το θράσος να επιρρίπτει στους αποχωρήσαντες… σχέδιο και πρόθεση να… εξυπηρετήσουν τη ΝΔ και τα… παραθεσμικά κέντρα.
Σε μία ανάρτηση που παραπέμπει μάλλον σε πολιτική παράκρουση, η κυρία Σβίγκου που έχει να επιδείξει μόνο κομματικά ένσημα ως δημιούργημα αποκλειστικά μίας απεχθούς «κομματίλας» και ενός θλιβερού ιερατείου επιτίθεται ονομαστικά στον Γιάννη Σαρακιώτη και τον Ευάγγελο Αποστολάκη, που μάλλον θυμηδία προκαλεί, παρά χρήζει σοβαρής αντιμετώπισης.
Διαπιστώνει ότι ακολουθήθηκε η μέθοδος της «σαλαμοποίησης» και υπήρξε «κυνισμός» στην οργάνωση σχεδίου από τους αποχωρήσαντες.
Η γραφειοκράτης που δεν βρήκε ούτε μία συγνώμη να πει για τα όσα προσβλητικά και αντιδημοκρατικά συνέβησαν στο Γκάζι σε βάρος αγωνιστών της αριστεράς και εκατοντάδων εκλεγμένων συνέδρων, βγάζει γλώσσα σε καταξιωμένους ανθρώπους της κοινωνίας, που έδωσαν μάχες για την παράταξη.
Φτάνει μάλιστα να αμφισβητεί ότι οι βουλευτές επικρατείας είναι εκλεγμένοι βουλευτές και εισάγει νέο, δικό της πολίτευμα, σύμφωνα με το οποίο είναι η έδρα τους ανήκει στον… αρχηγό που τους πρότεινε! Τέτοια αρχηγολατρεία ούτε στα πιο καθυστερημένα καθεστώτα δεν εντοπίζεται.
Θα μπορούσε να γράψει κι άλλα κανείς, αλλά ισχύει η ρήση «ποιος το λέει; Α, η Σβίγκου. Ε, τότε δεν έχει σημασία». Και πολλά είπαμε δηλαδή…
