Το νέο κύμα των νέων δημοσκοπήσεων αποτύπωσε μια αναμενόμενη εικόνα. Η Ν.Δ ενισχύεται κατά 1%-2% και αυξάνει την διαφορά της από το σταθερά δεύτερο αλλά με απώλειες της τάξης του 2.5% – 3% ΠΑΣΟΚ που από κοντά στο 20% βρίσκεται μέσα σε ένα δίμηνο στο 17%-18%, ενώ οι υπόλοιπες δυνάμεις της Κεντροαριστεράς και Αριστεράς παραμένουν αδύναμες , πολυδιασπασμένες , διχασμένες και αδύναμες .
Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να σταθεροποιείται σε χαμηλές πτήσεις της τάξης του 7% -8% εισπράττοντας λιγοστές δυνάμεις βασικά από την ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ η οποία δίνει μάχη επιβίωσης με επιδόσεις από 1.5% έως 2.5%. Το Κ.Κ.Ε εμφανίζεται στις περισσότερες έρευνες τρίτο με επίδοση στην εκτίμηση ψήφου στο 8%-9.5%, η ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ στο 4%-5% με σκαμπανεβάσματα από έρευνα σε έρευνα και το ΜΕΡΑ 25 στο 3%-3.5%.
Μια βασική παρατήρηση όμως. Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να αθροίσει κανένας αυτά τα ποσοστά Θα αποτελούσε μια ψευδή εικόνα.
Πρώτα γιατί το Κ.Κ.Ε δεν θέλει καμία σχέση με κανένα άλλο κόμμα .
Δεύτερο , γιατί ΜΕΡΑ 25 και ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ δεν θέλουν να ακούν για ΣΥΡΙΖΑ, ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ και Α. Τσίπρα αφού συγκεντρώνουν αριστερούς πολίτες που θεωρούν ότι οι πρώην σύντροφοί τους πρόδωσαν τον αγώνα υπογράφοντας το 3ο Μνημόνιο.
Τι μένει ; Οι υπόλοιποι ανάμεσα στους οποίους και το ΠΑΣΟΚ που δεν δείχνει σαφή στρατηγική και ακόμα και το άνοιγμα μιας συζήτησης περί συνεργασιών έφερε μια απίθανη ανατάραξη και μια αναδίπλωση όλων των πλευρών πριν ο αλέκτωρ λαλήσει τρις, αφού έβγαλαν τρελούς τους δημοσιογράφους , λες και δεν ακούσαμε όλοι τι είπε κατ΄αρχήν ο Ν. Ανδρουλάκης και στην συνέχεια ο Κ. Τσουκαλάς, Μ. Κατρίνης και Π. Γερουλάνος. Άσε που ακόμα και αν αύριο ενώνονταν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ – που έχουν ανακαλύψει σημαντικές διαφορές μεταξύ τους!- θα φλέρταραν μόλις με το 10% , αλλά ακόμα και αν σ΄αυτή την λογική έμπαινε το ΠΑΣΟΚ , θα είχαμε άθροισμα εκλογικών επιδόσεων γύρω στο 28% δηλαδή 2.5% κάτω από τον μέσο όρο της εκτίμησης ψήφου που εμφανίζει η Ν.Δ .
Ασφαλώς είναι γνωστή η συζήτηση περί δυναμικών που μπορεί να δημιουργούνται όταν ενώνονται δυνάμεις , αλλά είναι επίσης γνωστή και η ιστορία διασπάσεων όταν κάτι τέτοιο επιχειρήθηκε. Γι αυτό η συζήτηση που άνοιξε τις προάλλες δεν ήταν απλά άκαιρη αφού εκλογές ‘έχουμε σε δυόμιση χρόνια, αλλά και ανούσια. Πολύ περισσότερο όταν λείπει κάθε πολιτική συζήτηση περί τίνος πρόκειται και περισσότερο τέτοιες συζητήσεις αναδεικνύουν την αδυναμία των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς απέναντι στον Κ. Μητσοτάκη που έχει μεγάλους πονοκεφάλους από τα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει. Πολύ περισσότερο όταν λείπει κάθε συγκεκριμένο πλαίσιο προγραμματικής, πολιτικής σύγκλισης. Ας αναφέρουμε κάτι που θα φανεί περίεργο. Η τελευταία φορά που κατατέθηκε σοβαρή, συγκροτημένη πρόταση ήταν η πρόταση που είχε καταθέσει ο Κ. Σημίτης με το που εκλέχτηκε Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ , μιλώντας στο Συνέδριο τότε του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ καταχειροκροτούμενος από τους συνέδρους. Η εισήγησή του είχε αρχή, μέση και τέλος, είχε ιδεολογικό, προγραμματικό, πολιτικό περιεχόμενο. Μάλλον γι αυτό η « αριστερή πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ» με επικεφαλής τον Α. Τσοχατζόπουλο και η πιο αριστερή πτέρυγα του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ( Λαφαζάνης, Δραγασάκης ) έκαναν ότι μπορούσαν για να ναυαγήσει αυτή η προοπτική. Ίσως λοιπόν θα άξιζε να μελετήσουν αυτή την ομιλία και να την προσαρμόσουν βέβαια στις ιδέες τους , στις πολιτικές τους επιλογές. Δεν μπορούν όμως να το κάνουν.
Πριν απ΄όλα γιατί δεν τολμούν να δουν το παρελθόν και να κάνουν αυτοκριτική ή να αναθεωρήσουν απόψεις.
Ας πάρουμε τον ΣΥΡΙΖΑ. Χάνοντας είχε 32% το 2019, πήγε στο 17% στις Βουλευτικές εκλογές του 2023 και ενώ ήταν ακόμα ενωμένος, αντιπολίτευση και είχε και ηγέτη τον Α. Τσίπρα. Στην συνέχεια πήγε στο 15% στις Ευρωεκλογές , έζησε τρεις διασπάσεις , έδειξε απίστευτη αντιδημοκρατικότητα με τον τρόπο που μεθόδευσαν την εκδίωξη του Σ. Κασσελάκη και τώρα πια βρίσκεται πέμπτος με 7%-8%. Σ΄όλη αυτή την πορεία δεν συζητήθηκε ποτέ τι έφταιξε, τι αλλαγές είναι απαραίτητες. Απλά προχωρούν με πίστη στο « πεπρωμένο». Δεν γίνονται όμως έτσι τα πράγματα στην Πολιτική. Όπως δεν γίνονται έτσι και τα rebranding που επιχειρεί ο Α. Τσίπρας. Διαβάζοντας κάποιος την πρόσφατη συνέντευξή του στην Γαλλική Liberation καταλαβαίνει ότι ή τσάμπα πληρώνει τους Γάλλους για rebranding ή ότι δεν μπορεί να θίξει ευαίσθητα θέματα , δεν μπορεί να κατανοήσει την ανάγκη μιας αυτοκριτικής , αδυνατεί να διατυπώσει μια σύγχρονη πρόταση – αφήγημα μιας σύγχρονης Κεντροαριστεράς. Καταφεύγει σε ανούσιες εξηγήσεις που δεν πείθουν κανένα για θέματα που αφορούν το Δημοψήφισμα, το 3ο Μνημόνιο, την πολιτική που εφάρμοσε σαν Κυβέρνηση και τις πέντε μεγάλης έκτασης ήττες από τον Κ. Μητσοτάκη ( τρεις φορές σε Βουλευτικές εκλογές, μία σε Ευρωεκλογές και μία σε Αυτοδιοικητικές).
Αυτή είναι η εικόνα που κυριαρχεί στον ΣΥΡΙΖΑ, στην λεγόμενη Κεντροαριστερά στο σύνολό της και αυτή την καθιστά δύναμη που αδυνατεί να αποτελέσει δύναμη ελπίδας και ανατροπής της σημερινής Κυβέρνησης. Ας μην αναζητούνται τα τι και τα πως. Όσο λείπει η αδυναμία μεγάλων υπερβάσεων, σωστής ανάγνωσης της πραγματικότητας και επεξεργασίας πολιτικής πρότασης που να πείθει ότι μπορεί να εξασφαλίσει μια διαφορετική προοπτική , τα πράγματα θα μένουν στάσιμα γι αυτήν , αν δεν χειροτερεύει κιόλας.
*Ο Ζαχαρίας Ζούπης είναι Διευθυντής Ερευνών της OPINION POLL – Πολιτικός Αναλυτής
