Το καλοκαίρι του 2007 ξεκίνησε, όπως όλα τα ελληνικά καλοκαίρια, χωρίς κανείς να φαντάζεται τι θα ακολοθούσε. Χωρίς να φαντάζεται οτι η χώρα θα βίωνε για μία από τις τραγικότερες στιγμές της νεοελληνικής ιστορίας.
Μια ανυπολόγιστη έως και τις μέρες μας οικολογική καταστροφή, μία ανθρώπινη τραγωδία με δεκάδες νεκρούς, και μία πρωτοφανής πολιτιστική λαιλαπα που λίγο έλειψε να αφανίσει ακόμα και τον ιστορικό χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας, την κοιτίδα των Ολυμπιακών Αγώνων.
Το καλοκαίρι του 2007 μια σειρά από δασικές πυρκαγιές σε πολλούς νομούς της Ελλάδας είχαν ως αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους με τραγικό τρόπο 84 άνθρωποι (ανάμεσα τους κάηκε ζωντανή μία μητέρα με τα πέντε της παιδιά) και να καούν 1.500 σπίτια, 4,5 εκατομμύρια ελαιόδεντρα, 1.5 εκατομμύρια στρέμματαε δάσους και 60.000 ζώα.
Οι δορυφορικές φωτογραφίες με την «καπνισμένη» Πελοπόννησο έκαναν τον γύρο του κόσμου.
Από τις πυρκαγιές επλήγησαν οι νομοί: Μεσσηνίας, Αρκαδίας, Ηλείας (η περιοχή έγινε ολοκληρη στάχτη, ενώ έγινα κάρβουνο 49 άνθρωποι), Αχαΐας, Λακωνίας, Αργολίδας, Κορινθίας, Αττικής και Ευβοίας και Φθιώτιδας.
Το ύψος των καταστροφών αποτιμήθηκε σε περισσότερα από 3,5 δισεκατομμύρια ευρώ.
Κάρβουνο η Ηλεία
Το φονικότερο χτύπημα από τη μεγάλη καταστροφή του Αυγούστου του 2007 συντελέστηκε στο νομό Ηλείας.
Η φωτιά εκδηλώθηκε τις πρωινές ώρες της 24ης Αυγούστου, στη Ζαχάρω.
Το πύρινο μέτωπο στο νομό Ηλείας κατέστρεψε έκταση μεγαλύτερη από 100 τετραγωνικά χιλιόμετρα (Σύμφωνα με την ευρωπαϊκη υπηρεσία EFFIS ειναι περίπου 450 χιλιάδες στρέμματα), με βάση ανεπίσημες πηγές, κατακαίοντας από άκρη σε άκρη το νομό.
Η καταστροφή όμως αφορούσε και κόστος σε ανθρώπινες ζωές.
25 από τα θύματα κάηκαν στο ίδιο χωριό, στην Αρτέμιδα.
Εκείνη την Παρασκευή, 24 Αυγούστου 2007, στη χαράδρα που χωρίζει τα χωριά Αρτέμιδα, Μάκιστος από τη μια πλευρά και Χρυσοχώρι από την άλλη, συναντήθηκαν ουσιαστικά τρεις φωτιές. Η μία που ερχόταν από ανατολικά, από το χωριό Σέκουλα, η δεύτερη βορειοδυτικά από το χωριό Γκρέκα και η τρίτη που άναψε το μεσημέρι της Παρασκευής μέσα στη χαράδρα, στο Παλαιοχώρι.
Το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό.
Η περιγραφή της μητέρας με τα πέντε της παιδιά να προσπάθει να ξεφύγει από τις φλόγες συγκλονίζει την ελληνική κοινωνία. Τελικά δεν τα κατάφερε. Η φωτιά την πρόλαβε. Κάηκε ζωντανή αγκαλιά με τα παιδιά της.
Η καταστροφή της Αρχαίας Ολυμπίας
Η φωτιά έφτασε μέχρι τον χώρο της αρχαίας Ολυμπίας θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο τον αρχαιολογικό θησαυρό της περιοχής.
Τα πρωτοσέλιδα εφημερίδων του εξωτερικού κάνουν λόγο για πολιτιστικό, ιστορικό και αρχαιολογικό ολοκαύτωμα.
Και περιγράφουν πώς μετά την καταστροφή των παροχών ηλεκτρισμού προς τις αντλίες νερού του πυροσβεστικού συστήματος του αρχαιολογικού χώρου, η φωτιά κατέκαψε το περιβάλλον δάσος και απετράπη κυριολεκτικά η ολοκληρωτική καταστροφή την τελευταία στιγμή μόνο όταν συγκεντρώθηκε στον χώρο μεγάλη πυροσβεστική δύναμη.
Το κύριο μέτωπο της πυρκαγιάς στο νομό Αρκαδίας, αναπτύχθηκε στο Δήμο Μεγαλόπολης, όπου η φωτιά κατέκαψε και οικίες μέσα και στην πόλη της Μεγαλοπόλεως.
Από το νομό Λακωνίας ξεκίνησε το καταστροφικό και κατά πολλούς συντονισμένο έργο των πυρκαγιών. Το αρχικό σημείο της εκδήλωσης της φωτιάς ήταν η Αρεόπολη ενώ γρήγορα επεκτάθηκε και σε κορυφές του Ταΰγετου.
Τα χωριά Λάγα, Καρβέλι, Αράχωβα, Αρτεμησία, Οίτυλο κατακάηκαν. Η φωτιά πίσω της άφησε 6 νεκρούς στο Νέο Οίτυλο.
Στο Νομό Μεσσηνίας τα μέτωπα των πυρκαγιών ήταν τρία: Στα Φιλιατρά, που η φωτιά μετακινήθηκε και στο γειτονικό χωριό, τους Μεταξάδες, στο Δήμο Φοινικούντα και στην περιοχή του Δυτικού Ταϋγέτου από την Αλαγονία (χωριά Αλαγονία, Αρτεμισία, Λαδά, Καρβέλι, Ελαιοχώρι), μέχρι τα Γιαννιτσάνικα της Καλαμάτας.
Το κράτος της τότε κυβέρνησης Καραμανλή ήταν ανύπαρκτο. Αφησε τους πολίτες αβοήθητους, σήκωσε τα χέρια ψηλά και ως άλλος Νέρωνας έβλεπε ολόκληρη την Πελοπόννησο να γίνεται στάχτη.
Θεωρίες συνωμοσίας
Την επόμενη μέρα της ανείπωτης τραγωδίας στην Ηλεία, στις 25 Αυγούστου, ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής προβαίνει σε διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό, κηρύσσοντας τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ενώ παράλληλα ανακοινώνει τα πρώτα μέτρα ανακούφισης και την ίδρυση του Ταμείου Αρωγής που θα μείνει γνωστό στη συνέχεια ως Ταμείο Μολυβιάτη.
Για πρώτη φορά εισάγεται από τον τότε υπουργό Δημόσιας Τάξης Βύρωνα Πολύδωρα ο όρος «ασύμμετρη απειλή».
Μάλιστα ο κ. Πολύδωρας είχε ισχυριστεί ότι οι φονικές πυρκαγιές ήταν ένα ευρύτερο σχέδιο ανατροπής της κυβέρνησης Καραμανλή και δημιουργίας πολιτικής ανωμαλίας στη χώρα. Ενώ το σχέδιο αυτό, σύμφωνα πάντα με τον Βύρων Πολύδωρα, είχε και τη βοήθεια του… «στρατηγού ανέμου».
Η τιμωρία
«Το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκκαλο» είχε υποσχεθεί η Πολιτεία.
Για την πυρκαγιά, τελικά και μετά απο πολλά δικαστικά επεισόδια, καταδικάστηκαν οι: Χαράλαμπος Καφύρας, πρώην νομάρχης Ηλείας, Πανταζής Χρονόπουλος, πρώην δήμαρχος Ζαχάρως, Παναγιώτης Τσούρας, ο πρώην πυροφύλακας Μίνθης και η 84χρονη Σοφία Νικολοπούλου (ιδιοκτήτρια σπιτιού που ξεκίνησε η πυρκαγιά) για πρόκληση εμπρησμού.
Οι ποινές που επιβλήθηκαν ήταν 10 ετών για κάθε κατηγορούμενο, τα οποία ήταν εξαγοράσιμα για 5€ την ημέρα….
Διαβάστε επίσης
Oι τραγωδίες που συγκλόνισαν την Ελλάδα – Οι ζωντανοί-νεκροί που θάφτηκαν στη Ρικομέξ (Photo/Video)
Οι τραγωδίες που συγκλόνισαν την Ελλάδα: Η νύχτα που ναυάγησε το «Εξπρές Σάμινα» (Video/Photo)
