Σαν βόμβα έπεσε η είδηση ότι το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών αποφάσισε την έκδοση στην Ρουμανία του Ισραηλινού επιχειρηματία Μπένι Στάινμετζ, του αποκαλούμενου και «βασιλιά των διαμαντιών»
Αντιδρώντας, ο Μπένι Στάινμετζ προσέφυγε στον Άρειο Πάγο υποβάλλοντας έφεση με την οποία ζήτησε να αλλάξει η απόφαση του Συμβουλίου. Όταν προσδιοριστεί ο χρόνος της συζήτησης της έφεσής του, θα πρέπει να οδηγηθεί στο δικαστήριο και να υποστηρίξει τους λόγους για τους οποίους αρνείται την έκδοσή του στη Ρουμανία και επιθυμεί να παραμείνει στη χώρα μας.
Σε βάρος του Στάινμετζ εκκρεμεί διεθνές ένταλμα σύλληψης, καθώς διώκεται από τις ρουμανικές αρχές, μεταξύ άλλων, για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση. Τον Οκτώβριο του 2024, οι ελληνικές Αρχές είχαν περάσει χειροπέδες στον ισραηλινό μεγιστάνα, την ώρα που έφτανε στο «Ελ. Βενιζέλος» με ιδιωτική πτήση.
Ο Στάινμετζ παρουσιάστηκε στον Εισαγγελέα Εφετών και αφέθηκε ελεύθερος, καθώς υπάρχει αμετάκλητη απόφαση της ελληνικής δικαιοσύνης, μετά τη σύλληψή του στην Αθήνα το 2021, η οποία απέρριπτε την έκδοσή του στη Ρουμανία.
Η Ρουμανία ζητά την έκδοσή του για την υπόθεση σκανδάλου του «Project Prince», που αφορά την προσπάθεια του έκπτωτου Πρίγκιπα Παύλου της Ρουμανίας να ανακτήσει μέρος της περιουσίας της πρώην βασιλικής οικογένειας, που είχε κατασχεθεί από το κομμουνιστικό καθεστώς, μεταξύ των οποίων η Αγροτική Φάρμα Băneasa, μια τεράστια έκταση στα προάστια του Βουκουρεστίου, και το Δάσος Σναγκόβ.
Η Reciplia, μια κοινοπραξία που υποστηριζόταν οικονομικά από τον Στάινμετζ, αποτέλεσε τον κύριο χρηματοδότη της προσπάθειας και στην συμφωνία προβλεπόταν προκαταβολές εκατομμυρίων, επιδόματα, κάλυψη δικαστικών εξόδων και το… 50% οποιασδήποτε περιουσίας θα ανακτούσε ο πρίγκιπας Παύλος. Στην υπόθεση εμπλέκεται ισραηλινή εταιρεία, η οποία φέρεται να προσπαθούσε να υπονομεύσει την εισαγγελέα που έκανε την έρευνα γι την υπόθεση, προσπαθώντας να παραβιάσει προσωπικούς λογαριασμούς της. Δύο πράκτορες της εταιρίας (η Black Cube), συνελήφθησαν το 2016.
Τι είναι το Project Prince
Οι Financial Times σε πρόσφατο ρεπορτάζ τους αποκάλυψαν πτυχές της υπόθεσης που ρίχνουν φως στην εμπλοκή του Στάινμετς.
Ο Παύλος γεννημένος το 1948 στη Γαλλία, μεγάλωσε με ιστορίες της κλοπής του βασιλικού θρόνου της Ρουμανίας και της κλεμμένης βασιλικής του κληρονομιάς. Ο Κάρολος είχε παντρευτεί την Ζίζι Λαμπρίνο, αλλά ο γάμος ακυρώθηκε και ο Παύλος καταγράφηκε ως νόθος. Τελικά, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, ο Παύλος επισκέφτηκε την Πορτογαλία, στην οποία είχε διαφύγει ο παππούς του, και έλαβε το χρυσό δαχτυλίδι του Κάρολου. Στη συνέχεια, το 1996, παντρεύτηκε τη Λία Τριφ, μία Aμερικανίδα με ρουμανική καταγωγή, και μαζί μετακόμισαν στη Ρουμανία, επιδιώκοντας να ανακτήσουν τη βασιλική περιουσία, ενώ το καθεστώς Τσαουσέσκου είχε καταρρεύσει και η χώρα ήταν σε μετάβαση.
Το ζευγάρι βρήκε μία πιθανή διέξοδο για την αποκατάσταση της περιουσίας τους όταν η Ρουμανία πέρασε νόμους που επέτρεπαν την επιστροφή χαμένων περιουσιών από την κομμουνιστική περίοδο. Το 2006, ο Παύλος συναντήθηκε με τον Ρέμου Τρουίκα, έναν επιχειρηματία στον τομέα των τηλεπικοινωνιών και πρώην προσωπάρχη του πρώην πρωθυπουργού Άντριαν Ναστασε, ο οποίος μαστιζόταν από τη διαφθορά. Ο Τρούικα υποσχέθηκε βοήθεια στον Παύλο αλλά και χρηματοδότηση μέσω μιας ομάδας διεθνών επενδυτών, της Reciplia, με επικεφαλής τον Ισραηλινό δισεκατομμυριούχο Μπένι Στάινμετζ.
Η συμφωνία περιλάμβανε σημαντικές πληρωμές και μηνιαίες χορηγίες για τον Παύλο, με αντάλλαγμα για αυτήν την υποστήριξη το 50% της οποιασδήποτε αποκατάστασης βασιλικών περιουσιών. Η συμφωνία αυτή υποσχόταν τεράστια κέρδη, ενώ η βασιλική περιουσία εκτιμήθηκε ότι μπορεί να άγγιζε το 1 δισεκατομμύριο δολάρια. Χρήματα που θα επέτρεπαν στον Παύλο να ζήσει επιτέλους σαν «πρίγκιπας». Ωστόσο, η εμπλοκή του Παύλου με τους διεθνείς επιχειρηματίες θα τον έφερνε αντιμέτωπο με την αλήθεια πίσω από τις σκοτεινές συμφωνίες τους, οδηγώντας τον σε φυλακή, εξορία και απώλεια της κληρονομιάς του.
Η… όρεξη του Στάινμετς για ριψοκίνδυνες συμφωνίες
Ο Μπένι Στάινμετζ, όπως αναφέρουν οι Financial Times, είχε μία φαινομενικά ακόρεστη όρεξη να κάνει συμφωνίες υψηλού κινδύνου σε εξαιρετικά διεφθαρμένες χώρες. Είχε κληρονομήσει την επιχείρηση διαμαντιών της οικογένειάς του και επεκτάθηκε από την πώληση πολύτιμων λίθων στην προμήθεια τους απευθείας στην Αφρική. Έγινε πρωτοσέλιδο σε όλο τον κόσμο για την εξασφάλιση μιας τεράστιας παραχώρησης εξόρυξης σιδηρομεταλλεύματος το 2008 στη Γουινέα με όρους τόσο ευνοϊκούς που οι αντίπαλοι έμειναν να αναρωτιούνται πώς τα κατάφερε.
Ονομάστηκε «η συμφωνία του αιώνα», σημείωσε ένα εκπληκτικό κέρδος πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων σε λιγότερο από δύο χρόνια, αφού η εταιρεία του μετέφερε ένα μερίδιο στο έργο στη βραζιλιάνικη εταιρεία εξόρυξης Vale. Μετά από αυτό, «ο Μπένι πάντα έψαχνε για τα μεγάλα», ανέφερε στους Financial Times ένα άτομο που τον γνωρίζει καλά. «Τα παιδιά σαν τον Μπένι, δεν τους νοιάζει μια επιστροφή 20%. Ψάχνουν για τεράστια στοιχήματα, τουλάχιστον 10 φορές ή ιδανικά 30 φορές πάνω από τα χρήματά τους».
Η συμφωνία του με τον πρίγκηπα Πολ υποσχόταν ακριβώς αυτό. Ακόμα κι αν τα προκαταβολικά έξοδα της Reciplia για τους δικηγόρους και τα χρήματα προς τον Πολ έφταναν τα 20 εκατ. ευρώ, η πιθανή πληρωμή θα εξακολουθούσε να είναι τεράστια. «Σε ένα στάδιο, υπήρχε ακόμη και η ιδέα ότι τα αποθέματα χρυσού της χώρας ανήκαν στη βασιλική οικογένεια», είπε ο συνεργάτης του Στάινμετζ.
Η Reciplia και οι διεκδικήσεις στα δικαστήρια
Με τη Reciplia να ενεργεί στο παρασκήνιο, η πρώτη σημαντική νίκη ήρθε όταν το δικαστήριο της Ρουμανίας αποφάσισε να επιστρέψει τη δασική έκταση του Σνάγκοβ, η οποία ανήκε κάποτε στη βασιλική οικογένεια. Η αληθινή επιτυχία, όμως, ήρθε όταν κατάφεραν να αποκτήσουν τεράστια έκταση γης στο βόρειο τμήμα του Βουκουρεστίου που ονομάζεται Βασιλική Φάρμα Băneasa, η οποία ανήκε στον Βασιλιά Κάρολο Β΄ και είχε τεράστιο οικονομικό δυναμικό. Εάν αυτή η γη μπορούσε να αναπτυχθεί εκ νέου, θα μπορούσε να αξίζει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.
Η επιτυχία αυτής της αποκατάστασης, ωστόσο, πέρασε μέσα από μια δύσκολη και αμφιλεγόμενη διαδικασία, η οποία περιλάμβανε πολιτικές πιέσεις και υπόγειους χειρισμούς. Ο Παύλος, πλέον με αρκετά χρήματα και μια νέα ζωή, συνέχισε να διεκδικεί τη βασιλική του κληρονομιά.
Ο… εμφύλιος, η κατάρρευση του Project Prince, οι μίζες και η Λάουρα Κοβέσι
Το αίσθημα της νίκης όμως δεν κράτησε πολύ. Ορισμένα μέλη του «Project Prince» άρχισαν να αμφισβητούν ο ένας τον άλλο. Κάποιοι ανησυχούσαν ότι ο Ρέμου Τρουίκα έπαιρνε χρήματα από την επιχείρηση και έτσι οι σχέσεις μεταξύ του ιδίου, του Στάινμετζ και των άλλων άρχισαν να χαλάνε. Ο Παύλος άρχισε επίσης να αναρωτιέται αν κάτι δεν πήγαινε καλά. Αντί να πουλήσουν την έκταση Băneasa και να διανείμουν τα κέρδη, η Reciplia του είπε ότι ήθελε να αναπτύξει τη γη, καθυστερώντας την πληρωμή του.
Ο Παύλος άρχισε επίσης να παρατηρεί ότι κάποιοι τον παρακολουθούσαν μαζί με τη σύζυγό του στο Βουκουρέστι. Σύντομα υποψιάστηκε ότι η Reciplia είχε πρώην αξιωματικούς της Μοσάντ στην ομάδα της. Εκείνοι του είχαν πει ότι ήταν εκεί για να τους «κάνουν να νιώθουν ασφαλείς», αλλά ο Παύλος πίστευε ότι ήταν εκεί «για να βρουν τις αδυναμίες» του. Ο Στάινμετζ αρνήθηκε ότι απασχολούσε πρώην αξιωματικούς της Μοσάντ και αποκάλεσε αυτές τις κατηγορίες «έκδηλο ψέμα» και «κακόβουλες φήμες». Ο Στάινμετζ προσπάθησε αρχικά να καθησυχάσει τις ανησυχίες του Παύλου, ωστόσο δεν τον έπεισε και ο Σίλβερσταϊν έβλεπε σταδιακά το Project Prince να καταρρέει.
Η Λάουρα Κόντρα Κόβεσι, επικεφαλής της νέας Διεύθυνσης κατά της Διαφθοράς (DNA) στη Ρουμανία, που είχε ήδη παραπέμψει 14 μέλη του κοινοβουλίου, τέσσερις υπουργούς και τον δήμαρχο του Βουκουρεστίου για διάφορες υποθέσεις και έκανε ακόμη και τον πρωθυπουργό να παραιτηθεί, έβαλε στο στόχαστρό της τα μέλη του Project Prince. Είχαν εγκατασταθεί συσκευές παρακολούθησης στα σπίτια του Πολ και της Λίας και είχαν υποκλαπεί οι τηλεφωνικές γραμμές όλων των μελών του έργου. Πράκτορες της υπηρεσίας πληροφοριών της Ρουμανίας (SRI) παρακολουθούσαν κάθε τους κίνηση, καθώς πίστευαν ότι το Project Prince αποτελούσε απειλή για την εθνική ασφάλεια, ήταν ένα εγκληματικό σχέδιο ξένων για να εξαπατήσουν το κράτος.
Τέλη του 2015, η Κόβεσι εμφανίστηκε στην τηλεόραση για να ανακοινώσει μία νέα κατηγορία. Ο πρίγκιπας Παύλος, ο Ρέμου, ο Στάινμετζ, ο Σίλβερσταϊν και άλλοι κατηγορούνταν για «σύσταση εγκληματικής ομάδας» που χρημάτιζε δημόσιους υπαλλήλους για να κερδίσουν ψευδείς αξιώσεις κληρονομιάς. Οι ζημιές που είχε προκαλέσει η ομάδα στο κράτος από την αποκατάσταση του Μπανεάσα και άλλων γαιών ξεπερνούσαν τα 100 εκατομμύρια ευρώ.
Ο Παύλος, ο οποίος είχε έρθει στη Ρουμανία για να διεκδικήσει την πατρίδα του, βρισκόταν τώρα στο στόχαστρο της δικαιοσύνης και σύντομα θα γινόταν ένας από τους πιο καταζητούμενους φυγάδες. Διέφυγε αμέσως και βρήκε ασφαλές καταφύγιο στην Ιταλία. Η Ρουμανία εξέδωσε διεθνή εντάλματα σύλληψης για τον Παύλο, καθώς και για τον Στάινμετζ και τον Σίλβερσταϊν, οι οποίοι είχαν καταδικαστεί σε πέντε χρόνια φυλάκισης ο καθένας.
Ο Στάινμετζ ήταν στο Ντουμπάι εκείνη την περίοδο, μακριά από τα χέρια των αρχών. Όμως το Project Prince δεν ήταν το μόνο από τα ριψοκίνδυνα έργα του Μπένι Στάινμετζ που κατέρρεαν. Στην πραγματικότητα, τα νομικά του προβλήματα σε όλο τον κόσμο φαινόταν να ξεφεύγουν από τον έλεγχό του.
Μερικά χρόνια πριν την κατηγορία στη Ρουμανία, ένας πρώην υπάλληλος του Στάινμετζ που είχε εργαστεί για τη συμφωνία εξόρυξης στη Γουινέα, συνελήφθη από το FBI. Ομοσπονδιακοί πράκτορες τον είχαν ηχογραφήσει μυστικά να σχεδιάζει την καταστροφή στοιχείων που έδειχναν ότι είχαν καταβληθεί εκατομμύρια δολάρια για μίζες από την εταιρεία του Στάινμετζ σε μία από τις πρώην συζύγους του πρώην δικτάτορα της Γουινέας.
Η κυβέρνηση της Γουινέας κατηγόρησε τότε τον Στάινμετζ για δωροδοκία και δήλωσε ότι θα του αφαιρούσε τα δικαιώματα της εξόρυξης. Το 2021, ποινικό δικαστήριο της Γενεύης διαπίστωσε ότι ο Μπένι Στάινμετζ και οι συνεργάτες του κατέβαλαν εκατομμύρια δολάρια στη σύζυγο του προέδρου της Γουινέας για να αποκτήσουν τα δικαιώματα εξόρυξης πολύτιμων κοιτασμάτων σιδηρομεταλλεύματος – τα μισά από τα οποία η εταιρεία του Στάινμετς στη συνέχεια πούλησε γρήγορα για δισεκατομμύρια κέρδη. Ο Στάινμετζ αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες για διαφθορά και άσκησε έφεση κατά της καταδίκης του στο ανώτατο δικαστήριο της Ελβετίας, αφού του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης τριών ετών.
Ο ισραηλινός επιχειρηματίας φαινόταν να βυθίζεται κάτω από το βάρος των αυξανόμενων πολιτικών και ποινικών υποθέσεων που του είχαν ασκηθεί.
Από το 2018, η εταιρεία του Στάινμετζ τέθηκε σε εθελοντική διαχείριση για να προστατεύσει τα περιουσιακά στοιχεία από περαιτέρω νομικές αξιώσεις. Μέχρι τον Δεκέμβριο του 2021, ο Στάινμετζ είχε συλληφθεί στην Ελλάδα με βάση το ένταλμα σύλληψης της Ρουμανίας και του είχε απαγορευτεί να εγκαταλείψει τη χώρα.
