Άρθρο από την Αλεξάνδρα Σκαράκη στο https://epirusgate.gr
Αγαπά να ανακαλύπτει τρόπους συνδυασμού του τζαζ αυτοσχεδιασμού με τα παραδοσιακά στοιχεία των μουσικών του ριζών, μετά από μελέτη των δύο αυτών κόσμων. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, ο καταξιωμένος λαουτίστας Βασίλης Κώστας διαγράφει ανοδική πορεία στον χώρο της μουσικής αποδεικνύοντας συνεχώς το ταλέντο του εντός και εκτός Ελλάδας.
Μάλιστα, ο μουσικός από τα Γιάννενα είναι κάτοχος δύο σημαντικών βραβείων για την προσφορά του στη διάδοση της ηπειρωτικής μουσικής και συγκεκριμένα του λαούτου, στην Αμερική: των Forty Under 40 Award από το Greek American Foundation της Νέας Υόρκης και Artist Fellowship in the Traditional Arts από την Επίσημη Πολιτεία της Μασαχουσέτης.
Στις 6 Φεβρουαρίου, διεκδικεί βραβείο Γκράμι με το μουσικό σχήμα Global Messengersτου οποίου είναι βασικό μέλος, στην κατηγορία «Καλύτερο Λάτιν Τζαζ Άλμπουμ» για τον δίσκο «Crisalida». Λίγο πριν την 65η τελετή απονομής των μουσικών βραβείων, ο λαουτίστας μιλά για την καλλιτεχνική του διαδρομή και την τζαζ.
Έχετε λάβει πολλές τιμητικές διακρίσεις, τώρα ήρθε και η υποψηφιότητα για βραβείο Γκράμι. Τι σημαίνει για εσάς αυτή η αναγνώριση;
Αισθάνομαι μεγάλη χαρά και ιδιαίτερη τιμή για αυτή την υποψηφιότητα ανάμεσα σε πραγματικά σπουδαίους καλλιτέχνες. Με πολλή αγάπη και πολυετή δουλειά φτάσαμε στη δημιουργία του δίσκου «Crisalida» που διεκδικεί σε λίγες μέρες το βραβείο και σίγουρα πρόκειται για μια πολύ ξεχωριστή στιγμή στη μέχρι τώρα μουσική μου πορεία.
Πηγαίνοντας πίσω, πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε επαγγελματικά με το λαούτο και ποια ήταν η διαδρομή σας στον χώρο της μουσικής;
Απο νεαρή ηλικία άρχισα να παίζω κιθάρα έχοντας ακούσματα από την Ηπειρώτικη μουσική και τον Πετρολούκα Χαλκιά μέχρι τη τζαζ και τον Κιθ Τζάρετ. Αιτία για όλα αυτά η αγάπη της οικογένειας μου για τη μουσική και ειδικότερα ο πατέρας μου, Γιώργος, που με πολύ ανοιχτό πνεύμα εξερευνούσε διάφορες μουσικές παραδόσεις, τις οποίες μοιραζόταν μαζί μας. Θεωρώ πως η συγκεκριμένη εμπειρία και επιρροές κρύβονται πίσω από την κατεύθυνση που έχω σαν μουσικός σήμερα και κυρίως πίσω από τις μουσικές ιδέες που προσπαθώ να εφαρμόσω στο λαούτο.
Αν και το 2013 άρχισα τις σπουδές μου στη Βοστώνη και το Berklee College of Music πάνω στην κιθάρα, το 2014 αποφάσισα να εξερευνήσω τις δικές μου ρίζες με ένα όργανο το οποίο άρχισα να μαθαίνω για πρώτη φορά στην Αμερική. Με αρχικό κίνητρο τη μελέτη του τρόπου παιξίματος του Π. Χαλκιά από το κλαρίνο στο λαούτο αλλά και τη δημιουργική εφαρμογή του τζαζ αυτοσχεδιασμού, άρχισα ένα νέο ταξίδι αφήνοντας την κιθάρα που μελετούσα και έπαιζα για 20 χρόνια μέχρι τότε.
Από τα Γιάννενα, στο Berklee Global Jazz Institute στη Βοστώνη, όπως αναφέρατε. Τι εμπειρίες αποκομίσατε από αυτή την εμπειρία σε επαγγελματικό αλλά και προσωπικό επίπεδο;
Έχοντας την ευκαιρία να κάνω αυτό το «ταξίδι» και να σπουδάσω μουσική δίπλα σε κορυφαίους καθηγητές της τζαζ όπως o Τζον Πατιτούτσι, Τέρι Λιν Κάρινγκτον, Ντανίλο Πέρες, Τζόι Λοβάνο και ο Εντ Σέιντον μόνο ευγνωμοσύνη μπορώ να αισθανθώ αποκομίζοντας σπουδαίες εμπειρίες σαν μουσικός, παιδαγωγός αλλά και άνθρωπος.
Συνειδητοποίησα πως η εξέλιξη στη μουσική είναι αλληλένδετη με την προσπάθεια για εξέλιξη και πρόοδο στις καθημερινές σχέσεις με τους συνανθρώπους μας αλλά και το αντίστροφο: πως δηλαδή μέσα από τη συνεχή προσπάθεια να βελτιώνεις το χαρακτήρα σου μπορείς να γίνεις καλύτερος μουσικός.
Στη Βοστώνη είχα την ευκαιρία να γνωρίσω σπουδαίους μουσικούς από όλο τον κόσμο και να αρχίσουν συνεργασίες που ποτέ δεν περίμενα. Σίγουρα εκείνη με τον Πέρες αλλά και η γνωριμία μας με τον Π. Χαλκιά που οδήγησε στον πρώτο μας δίσκο «η Ψυχή της Ηπείρου» συνέβη στην Αμερική.
Πόσο εύκολα ή δύσκολα αποδέχεται το αμερικανικό και γενικότερα το διεθνές κοινό ένα σπάνιο μουσικό όργανο όπως το λαούτο ή η τζαζ μουσική;
Όπως κάθε όργανο, έτσι και το λαούτο λειτουργει σαν όχημα μέσα από το οποίο μπορείς να αποτυπώσεις τις δικές σου μουσικές σου ιδέες και συναισθήματα. Όταν αυτό συμβαίνει με ειλικρίνεια και αγάπη για εξερεύνηση, τότε η μουσική που παράγεις μπορεί να γίνει αποδεκτή από το διεθνές κοινό ακόμα και αν ακούει το λαούτο για πρώτη φορά.
Πώς προέκυψε η συνεργασία με τους Global Messengers και τι επιθυμείτε να προσφέρετε στη μουσική σκηνή μέσα από τη δουλειά σας;
Η συνεργασία αυτή προέκυψε το 2017 ύστερα από πρόσκληση του Πέρες να είμαι μέλος στο νέο σχήμα του Global Messengers. Η συζήτηση αυτή έγινε όταν ήμουν ακόμη σπουδαστής στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Berklee Global Jazz Institute, του οποίου ιδρυτής και καλλιτεχνικός διευθυντής είναι ο ίδιος. Το συγκεκριμένο μουσικό σχήμα μου έδωσε την πλατφόρμα που χρειαζόμουν ώστε να εξερευνήσω έναν νέο κόσμο όπου οι μουσικές μου ρίζες μπορούν να έχουν μια δημιουργική εφαρμογή αλλά και διάλογο με τον σύγχρονο και τζαζ αυτοσχεδιασμό.
Αυτός ήταν και ο δικός μου στόχος και πρόκληση ταυτόχρονα: πώς δηλαδή μέσα από τη συστηματική μελέτη της παραδοσιακής αλλά και της τζαζ μουσικής να συμβάλλω ουσιαστικά στο project αυτό με ένα τρόπο ώστε τα δικά μου βιώματα να είναι εμφανή στη μουσική την ίδια αλλά κυρίως να μπορούν να γίνουν αντιληπτά από ένα διεθνές κοινό που θα εκλάβει το τελικό αποτέλεσμα.
