Η κίνηση των «11» βουλευτών της ΝΔ που κατέθεσαν ερώτηση για τα κόκκινα δάνεια, «δείχνοντας» ως υπεύθυνο λανθασμένων χειρισμών τον Κωστή Χατζηδάκη, είχαν τον υπουργό Οικονομίας ως στόχο μόνο σε «πρώτο πλάνο».
Όσο περνούν οι μέρες και αποκωδικοποιείται η «στρατηγική» της σημασία, τόσο ενισχύεται η εκτίμηση πως πρόκειται για μία ενέργεια με φόντο την «επόμενη ημέρα» στη ΝΔ και το πώς θα εξυπηρετηθούν, έστω και με βεβιασμένο τρόπο, οι προσωπικές φιλοδοξίες του Νίκου Δένδια.
Οι περισσότεροι βουλευτές της ομάδας των «11» ανήκουν έτσι κι αλλιώς στο «καραμανλικό» στρατόπεδο, το οποίο εκφράζεται από τον υπουργό Άμυνας ως προς το ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα της παράταξης.
Με την κίνηση αυτή η πλευρά Δένδια, μόλις λίγες ημέρες μετά τη ΔΕΘ και ενώ οι πρωτοβουλίες του Κυριάκου Μητσοτάκη για μία επανεκκίνηση της κυβέρνησης είναι σε πλήρη εξέλιξη, επιχειρεί να εκμεταλλευτεί προς όφελός της τη μέτρια δημοσκοπική επίδοση της ΝΔ και να εμφανίσει μία εικόνα αδυναμίας. Ου μην και να επιβάλλει αυτή την αδυναμία με την τακτική της «δολιοφθοράς», ώστε να πετύχει την έναρξη μίας συζήτησης για το μέλλον του κυβερνώντος κόμματος.
Είναι εμφανές ότι ο υπουργός Άμυνας αδημονεί να φέρει στο προσκήνιο, έστω και πολύ πρόωρα μία επίμονη διαδοχολογία, που θα λειτουργήσει και κάπως σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία: Αναδεικνύει με τέτοιο τρόπο τα προβλήματα της κυβέρνησης (οι ερωτήσεις για αβελτηρίες, όπως αυτή για τα κόκκινα δάνεια) ώστε να πετύχει την εμπέδωση μίας εικόνας προβληματικής κυβέρνησης και όχι για να λύσει τα προβλήματα.
Στην πραγματικότητα οι κινήσεις αυτές λειτουργούν στο εσωκομματικό πεδίο ως προσπάθεια ψαλιδίσματος του Κυριάκου Μητσοτάκη και της κυβέρνησης και όχι ως διορθωτικές προσπάθειες.
Ή αλλιώς, ενώ είναι ο κ. Δένδιας που υποκινεί την επιχείρηση υπονόμευσης, ουσιαστικά οι 11 βουλευτές βγαίνουν μπροστά κι εκείνος κρύβεται από πίσω.
Ο κ. Δένδιας γνωρίζει ότι γι’ αυτόν ισχύει κατά μείζονα λόγο το δόγμα «ή τώρα ή ποτέ».
Βρίσκεται μακράν στην κορυφή της λίστας δημοφιλίας των υπουργών, έχει ένα υπουργικό χαρτοφυλάκιο που του επιτρέπει μία ρητορική «διέγερσης» του δεξιού κοινού και σε αυτή τη φάση εκτιμά ότι «δεν έχει αντίπαλο». Αυτό είναι ένα στάτους που επιδιώκει να αξιοποιήσει πάση θυσία. Άλλωστε δεν είναι στην «πρώτη του νιότη» και οι ευκαιρίες δεν θα είναι ατέλειωτες.
Μία νέα εκλογική νίκη – κάτι που είναι εξαιρετικά πιθανό με βάση την κατάσταση στην αντιπολίτευση – του Κυριάκου Μητσοτάκη μετά από δυόμιση χρόνια ίσως να ενταφιάσει τις φιλοδοξίες του, υπό την έννοια ότι οι ισορροπίες αλλάζουν σε ένα κόμμα, νέα πρόσωπα αναδεικνύονται ως ισχυρές εναλλακτικές και ο ίδιος δεν είναι βέβαιο ότι θα εκμεταλλεύεται εσαεί το προφίλ του «τουρκοφάγου» και του «αυθεντικού» εκφραστή των εθνικών δικαίων.
Αυτή την ώρα με δεδομένη την ισχυρή θέση του στο υπουργικό σχήμα, ο κ. Δένδιας και σε συνδυασμό με το δημοσκοπικό προβάδισμα έναντι των άλλων κορυφαίων παραγόντων της ΝΔ, βλέπει προνομιακό το πεδίο για να στήσει ένα μηχανισμό εσωκομματικής εκλογικής μάχης, όποτε αυτή προκύψει – και όσο πιο γρήγορα προκύψει, τόσο το καλύτερο, θεωρεί, για τον ίδιο. Και αναγκαστικά καταλήγει στην επιλογή να… βιαστεί, αν και αυτό μπορεί να τον εκθέσει σε ένα μεγάλο μέρος της κυβέρνησης και του κόμματος ότι διακινδυνεύει την κυρίαρχη θέση της ΝΔ στο πολιτικό παιχνίδι για χάρη των φιλοδοξιών του.
Το Μέγαρο Μαξίμου διέγνωσε από την πρώτη στιγμή τις διαθέσεις «ροκανίσματος» του κ. Μητσοτάκη, που εμπεριέχει η κίνηση των «11», προς όφελος του κ. Δένδια.
Το γεγονός μάλιστα ότι η ερώτηση είχε στόχο τον Κωστή Χατζηδάκη υποδήλωνε και την επιδίωξη να πληγεί ένα κορυφαίο στέλεχος, που πολλοί θεωρούν ως αντίπαλο του κ. Δένδια για την μελλούμενη η διαδοχή του κ. Μητσοτάκη.
Από την πρώτη στιγμή που κυκλοφόρησε η είδηση για την παρέμβαση των «11», στο Μαξίμου υπήρξε κινητοποίηση προκειμένου να αντιληφθούν τι πραγματικά συμβαίνει. Εάν δηλαδή πρόκειται για κάτι οργανωμένο ή απλώς μιλάμε για την αντίδραση κάποιων βουλευτών που φοβούνται την δημοσκοπική κατρακύλα της ΝΔ. Η εκτίμηση έγειρε προς την πρώτη ερμηνεία και ότι στόχος της ήταν να δημιουργηθεί μία ενεργή εσωκομματική αντιπολίτευση η οποία θα εκφράσει την λαϊκή δεξιά που αγωνία για το μέλλον της παράταξης – και φυσικά να «δείχνει» ως διέξοδο την προοπτική του Νίκου Δένδια.
Η επιλογή του Μαξίμου σε αυτή την φάση ήταν να μην κινηθεί «επιθετικά», αλλά να αφήσει να εκφραστούν οι διεργασίες σε κάποιες συγκεκριμένες παρεμβάσεις. Ώστε να «μετρήσει» την όποια δυναμική τους και να απαντήσει επί της ουσίας στα θέματα κυβερνητικής πολιτικής που θέτουν οι κάθε φορά ερωτώντες – είναι ενδεικτικό ότι ο κ. Χατζηδάκης απάντησε στην ερώτηση μέσα σε 24 ώρες.
Η κυρίαρχη εκτίμηση στο πρωθυπουργικό επιτελείο είναι η πλευρά Δένδια με τους σκληρά στοιχισμένους σε αυτήν ή τους γενικά δυσαρεστημένους βουλευτές, εκτίθεται πολύ γρήγορα στη σκακιέρα.
Παρά τα προβλήματά της η κυβέρνηση έχει και τη συνοχή και τις δυνάμεις να διατηρήσει την πολιτική της κυριαρχία και να επιχειρήσει την αντεπίθεση, καθώς η αντιπολίτευση θα συνεχίσει για καιρό να ταλαιπωρείται από κρίσεις. Και κυρίως ο Κυριάκος Μητσοτάκης διαθέτει μεγάλα περιθώρια για να ενοποιήσει το χώρο και να διατηρήσει την προοπτική μίας νέας νίκης στις εκλογές. Εξ ου και την όποια απάντηση στις βεβιασμένες κινήσεις του υπουργού Άμυνας επιφυλάσσεται να τη δώσει στο… πεδίο σε χρόνο που ο ίδιος θα επιλέξει.
