Ο Λίβανος και η Χεζμπολάχ είχαν συμφωνήσει σε κατάπαυση του πυρός με το Ισραήλ λίγες στιγμές πριν το Τελ Αβίβ δολοφονήσει τον Γενικό Γραμματέα του κινήματος Χασάν Νασράλα την περασμένη εβδομάδα, είπε ο υπουργός Εξωτερικών του Λιβάνου Αμπντάλα Μπου Χαμπίμπ στην Κριστιάν Αμανπούρ του CNN.
«Συμφωνήσαμε απόλυτα», είπε ο Μπου Χαμπίμπ. «Ο Λίβανος συμφώνησε σε κατάπαυση του πυρός». Και πρόσθεσε: «Ο πρόεδρος της Βουλής του Λιβάνου, κ. Ναμπίχ Μπέρι, διαβουλεύτηκε με τη Χεζμπολάχ και ενημερώσαμε τους Αμερικανούς και τους Γάλλους για τη συμφωνία. Μας είπαν ότι ο Νετανιάχου συμφώνησε επίσης με τη δήλωση που εξέδωσαν και οι δύο πρόεδροι».
Ο υπουργός επιβεβαίωσε ότι η Χεζμπολάχ είχε συμφωνήσει με την πρόταση κατάπαυσης του πυρός, η οποία ήταν μέρος μιας ευρύτερης πρωτοβουλίας στην οποία εμπλέκεται η αμερικανική και η γαλλική ηγεσία. Οι ΗΠΑ, η Γαλλία και άλλοι σύμμαχοι είχαν προετοιμάσει ένα σχέδιο εκεχειρίας 21 ημερών που ξεκινούσε στις 25 Σεπτεμβρίου μετά τη συνάντηση των προέδρων Τζο Μπάιντεν και Εμανουέλ Μακρόν στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη. Ωστόσο, η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός απορρίφθηκε από τον Νετανιάχου μια μέρα αργότερα και διέταξε τον στρατό να συνεχίσει τις μάχες.
Η αποκάλυψη εγείρει ερωτήματα σχετικά με τα κίνητρα του Ισραήλ στην κλιμάκωση της σύγκρουσης παρά την πρόοδο που είχε καταγραφεί προς την κατάπαυση του πυρός. Έχει επισημανθεί ότι η συμπεριφορά του Ισραήλ ευθυγραμμίζεται με μια μακροχρόνια στρατηγική διαρκούς έντασης.
Η ιδέα, που διατυπώθηκε για πρώτη φορά από τον Ισραηλινό στρατηγό Avner Yaniv το 1982, υποθέτει ότι το Ισραήλ αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο να γίνουν οι Παλαιστίνιοι ή οι σύμμαχοί τους πολύ μετριοπαθείς ή διπλωματικά αξιόπιστοι. Ένα τέτοιο σενάριο θα μπορούσε να αναγκάσει το Ισραήλ να συνάψει ειρήνη ή να συμμετάσχει σε συνομιλίες, υπονομεύοντας ενδεχομένως τη στρατιωτική ή πολιτική κυριαρχία του στη Μέση Ανατολή.
Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι οι διαδοχικές ισραηλινές κυβερνήσεις έχουν χρησιμοποιήσει ιστορικά την κλιμάκωση της βίας ως μέσο για να αποφύγουν τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις. Προκαλώντας ή συνεχίζοντας συγκρούσεις, το Ισραήλ μπορεί να δικαιολογήσει στρατιωτικές ενέργειες, να αποτρέψει διπλωματικές λύσεις και να καθυστερήσει την ίδρυση ενός παλαιστινιακού κράτους, επιτρέποντας τη συνεχιζόμενη παράνομη επέκταση των εποικισμών και την κυριαρχία στην Παλαιστίνη.
Στο Ισραήλ προσφέρεται πλήρης ομαλοποίηση από τον αραβικό κόσμο από το 2002 μέσω της Αραβικής Ειρηνευτικής Πρωτοβουλίας. Η πρόταση δεσμεύει τις αραβικές χώρες για συνολική ειρήνη και κανονικές σχέσεις με το Ισραήλ με αντάλλαγμα τον τερματισμό της κατοχής και την ίδρυση ενός παλαιστινιακού κράτους. Ωστόσο, το Ισραήλ έχει απορρίψει με συνέπεια αυτή την προσφορά, προτιμώντας να συνεχίσει την παράνομη κατοχή και την εδαφική του επέκταση.
Η απροθυμία για επιδίωξη ειρήνης αποδεικνύεται περαιτέρω από το καταστατικό του πιο επιτυχημένου πολιτικού κόμματος στο Ισραήλ, του Λικούντ, του οποίου ηγείται ο μακροβιότερος πρωθυπουργός του Ισραήλ, ο Νετανιάχου. «Ο ποταμός Ιορδάνης θα είναι το μόνιμο ανατολικό σύνορο του κράτους του Ισραήλ», αναφέρει. «Η κυβέρνηση του Ισραήλ απορρίπτει κατηγορηματικά την ίδρυση ενός παλαιστινιακού αραβικού κράτους δυτικά του ποταμού Ιορδάνη».
