Η αρχή του 21ου αιώνα σημαδεύτηκε από την εικόνα των αεροσκαφών που εμβόλισαν ένα από τα σύμβολα της αμερικανικής παντοδυναμίας, τους Δίδυμους Πύργους στη Νέα Υόρκη. Οι συνέπειες αυτής της απρόσμενης και αδιανόητης επίθεσης στην καρδιά της παγκόσμιας μονοκρατορίας (εκείνην την εποχή) έχουν χαράξει την πορεία που ακολουθεί ο πλανήτης αυτό το πρώτο τέταρτο του τρέχοντος αιώνα.
Το πλήγμα που δέχθηκε το αμερικανικό αυτοκρατορικό γόητρο την 11η Σεπτεμβρίου του 2001 καθόρισε τις επιλογές της Ουάσιγκτον οι οποίες οδήγησαν τον κόσμο σ’ αυτό το εξαιρετικά κρίσιμο σημείο όπου ισορροπεί με δυσκολία σήμερα:
Η απόλυτη στρατιωτικοποίηση της αμερικανικής οικονομίας υπήρξε η πρώτη αντανακλαστική κίνηση με την ασύλληπτη αύξηση των πολεμικών δαπανών προς όφελος του γιγαντιαίου συμπλέγματος των «αμυντικών» βιομηχανιών.
Και ο δρόμος χωρίς γυρισμό από μια δίχως τέλος (αλλά και μάταιη όπως αποδεικνύεται) προσπάθεια διαιώνισης της παγκόσμιας αμερικανικής ηγεμονίας, οδήγησε στους πολέμους κατ’ αρχάς κατά του άξονα του κακού (Αφγανιστάν, Ιράκ, Συρία, Λιβύη…) και εν τέλει κατά όλων όσοι – αφού δεν είναι με τις ΗΠΑ – είναι εναντίον τους…
Πού έχει οδηγήσει τις ΗΠΑ (και τον κόσμο) ο δρόμος που χαράχτηκε μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους; Απ’ όποια πλευρά κι αν το δει κανείς, το πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα σηματοδοτεί την επιταχυνόμενη εξασθένηση της αμερικανικής επιρροής. Οι ΗΠΑ έπαψαν να απολαμβάνουν τη μεταψυχροπολεμική παγκόσμια μονοκρατορία. Η υπομονετική Κίνα καλύπτει βήμα – βήμα τα κενά που δημιουργούνται από την αμερικανική υποχώρηση και ήδη προβάλλει αν όχι ως η ανατέλλουσα κορυφαία υπερδύναμη, σίγουρα ως ισάξιος εταίρος των ΗΠΑ.
Ένα τέταρτο, σχεδόν, του αιώνα μετά την 11η Σεπτεμβρίου και στις ΗΠΑ η εσωτερική πολιτική αντιπαράθεση όχι μόνο συνεχίζεται αλλά αποτυπώνεται με δραματικό και επικίνδυνο τρόπο στην αμερικανική αυλή, την Ευρώπη. Η διαιώνιση του πολέμου στην Ουκρανία, στην καρδιά της Ευρώπης, αποτελεί μια χρυσοφόρο επιλογή για την αμερικανική (πολεμική) βιομηχανία. Ταυτόχρονα και μεσοπρόθεσμα εξυπηρετεί τη μείζονα αμερικανική στρατηγική επιλογή: Κρατά τη Γερμανία κάτω, τη Ρωσία έξω και το ΝΑΤΟ, δηλαδή τις ΗΠΑ, μέσα στην Ευρώπη.
Πέρα λοιπόν από τα κέρδη, ίσως και για χάρη αυτών των κερδών, το αμερικανικό κατεστημένο έχει ποντάρει τα πάντα στη συντήρηση της αστάθειας στη Γηραιά Ήπειρο με στόχο να κρατηθούν εντός αμερικανικής τροχιάς οι Ευρωπαίοι υποτελείς (κατά κύριο λόγο η Γερμανία και η Γαλλία) και να συνεχιστεί η αιμορραγία της Ρωσίας, αφήνοντας μ’ αυτόν τον τρόπο το ευρωπαϊκό προνομιούχο «οικόπεδο» σε αμερικανικά χέρια.
Μόνο που ανταγωνιστής των ΗΠΑ στις παγκόσμιες υποθέσεις δεν είναι ούτε η Ε.Ε. (Γερμανία) ούτε η Ρωσία, αλλά η Κίνα. Εκεί δηλαδή όπου η αμερικανική πολιτική έχει ήδη οδηγήσει τη Μόσχα του Πούτιν…
