Οι κόντρες μεταξύ των υποψηφίων προέδρων του ΠΑΣΟΚ ούτε λίγες είναι ούτε – οι περισσότερες τουλάχιστον – κρύβονται. Ωστόσο, δεν θυμίζουν σε τίποτε την ένταση με την οποία γίνονται οι καβγάδες στον ΣΥΡΙΖΑ. Αν μη τι άλλο, φαίνεται ότι στη Χαριλάου Τρικούπη και στα πέριξ του κέντρου της Αθήνας κανείς δεν θέλει να τραυματίσει την εικόνα του κόμματος που φιλοδοξεί να πάρει στα χέρια του τον Οκτώβριο.
Ένας ακόμα λόγος για τον οποίο οι τόνοι κρατιούνται σε επίπεδα ευπρέπειας είναι ότι τα μέλη και οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ έχουν περάσει πάρα πολλά. Το τελευταίο λοιπόν που θα μπορούσαν να ανεχθούν είναι μια εικόνα διασυρμού ενός κόμματος που οι ίδιοι προστάτεψαν με κόπο από τη διάλυση πριν από λίγα χρόνια και το επανέφεραν – έστω αργά και σταδιακά – σε αξιοπρεπή εκλογικά επίπεδα, ακόμα κι αν αυτά δεν είναι αρκετά για να γίνει το μεγάλο βήμα μπροστά.
Αν μάλιστα υπολογίσουμε και τον αυξημένο βαθμό δυσκολίας για την προσέγγιση της ψήφου των πασόκων της περιφέρειας – όπου οι άνθρωποι δεν βλέπουν μόνο την προοπτική του κόμματος, αλλά και τα τεράστια προβλήματα των χωριών και των πόλεών τους –, είναι ευκολότερο να καταλάβουμε γιατί η εικόνα ενότητας, ευπρέπειας και σοβαρότητας αποτελεί ανάγκη για όλους τους υποψηφίους…
