Οι συλλογικές πεποιθήσεις, πολλές φορές αποδεικνύονται λάθος. Για παράδειγμα, στην ερώτηση για το ποιο είναι το ζώο που έχει προκαλέσει τους περισσότερους θανάτους σε ανθρώπους, πολλοί από εμάς θα παραθέταμε λίστες με φίδια, αρκούδες, κροκόδειλους, σκορπιούς, λύκους, καρχαρίες και άλλα, όταν αυτό που έχει σκοτώσει -μακράν- τον μεγαλύτερο αριθμό ατόμων του είδους μας, είναι… το κουνούπι. Όχι αυτό κάθε αυτό το κουνούπι, αλλά η ελονοσία που μεταφέρει και μεταδίδει.
Με τον ίδιο τρόπο μπορεί να την «πατήσει» κανείς όταν ερωτηθεί σχετικά με το ζώο που έχει προκαλέσει τις περισσότερες ανακλήσεις (και ίσως και ζημιές) σε αυτοκίνητα.
Aρχικά, πολλοί απο εμάς θα υπέθεταν ότι είναι οι άλκες και οι τάρανδοι, άλλωστε ολόκληρα τεστ κάνουν οι κατασκευαστές για να διαπιστώσουν κατά πόσο τα μοντέλα τους είναι ικανά να αποφύγουν μια σύγκρουση μαζί τους και έχει μείνει στην ιστορία η ανάκληση των Mercedes-Benz A-Class του 1997, που τούμπαραν στις δοκιμές όταν έκαναν ελιγμούς.
Αλλά όχι, δεν πρόκειται για αυτούς του συμπαθείς εκπροσώπους των ελαφιδών.
Το ζώο που έχει αναγκάσει τις εταιρείες να κάνουν τις μεγαλύτερες ανακλήσεις, είναι οι αράχνες.
Ναι, οι αράχνες.
Oι οποίες ανήκουν στη συνομοταξία των αρθροπόδων και η συγκεκριμένη συνομοταξία, είναι πολυπληθής.
Έτσι για να ανησυχήσετε, σε κάθε τετραγωνικό μέτρο ξηράς στη Γη, αντιστοιχούν 131 αράχνες, κατά μέσο όρο και δεν υπάρχει σπίτι που να μην έχει αράχνες.
Για την ακρίβεια, σε κάθε ανθρώπινη οικία, ζουν τουλάχιστον 60 από αυτές.
Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα λοιπόν, τώρα που διαβάζετε αυτό το κείμενο, να είναι αρκετά κοντά σας αράχνες.
Δεν πρόκειται για ταραντούλες και μαύρες χήρες βέβαια, οι περισσότερες από αυτές είναι ακίνδυνες και μικροσκοπικές, δεν τις πιάνει το μάτι σου.
Είναι πολλές λοιπόν και βρίσκονται παντού.
Ακόμα και στα αυτοκίνητα.
Ο λόγος είναι ότι οι αράχνες αρέσκονται να φτιάχνουν ιστούς και φωλιές με το νήμα τους και ψάχνουν πτυχώσεις, γωνίες και οπές, ως τα κατάλληλα σημεία για να το επιδοθούν στην ενστικτώδη συνήθεια τους.
Μαντέψτε τι έχει πολλές πτυχώσεις, γωνίες και οπές, πέρα από το σπίτι σας.
Ναι, το αυτοκίνητο σας και μάλιστα είναι εκτεθειμένο έξω.
Και σε γκαράζ να είναι δηλαδή, πάλι το προσεγγίζουν αράχνες, εύκολα.
Για μια αράχνη λοιπόν, τα αυτοκίνητο είναι ένας real estate παράδεισος, μια στεγαστική ουτοπία, οπότε ας δεχθούμε απλά, ότι στις καθημερινές μας μετακινήσεις, έχουμε και αρθρόποδους συνεπιβάτες.
Δεν ενοχλούν, στατιστικά όμως, δεδομένου του αριθμού αυτοκινήτων και πολύ περισσότερο, του αριθμού των αραχνών, θα υπάρξουν και προβλήματα.
Κάπως έτσι λοιπόν, το 2010, οι ιδιοκτήτες των Mazda 6 στις ΗΠΑ, διαπίστωσαν ότι τα φημισμένα για την αξιοπιστία τους αυτοκίνητα έβγαζαν ένα σημαντικό τεχνικό πρόβλημα: τα ρεζερβουάρ καυσίμου παρουσίαζαν ρωγμές και διαρροές, με κίνδυνο να εκδηλωθεί πυρκαγιά.
Όταν οι αναφορές για το συγκεκριμένο πρόβλημα έγιναν πολλές, η Mazda ως όφειλε διερεύνησε το θέμα, για να διαπιστώσει αν αυτό είχε να κάνει με κάποια κατασκευαστική αστοχία ή με την αντοχή των υλικών του συγκεκριμένου στοιχείου.
Προς μεγάλη τους έκπληξη, ο λόγος που τα ρεζερβουάρ των Mazda 6 ράγιζαν… ήταν μια αράχνη.
Συγκεκριμένα, ήταν το είδος Cheiracanthium inclusum ή η «αράχνη με κίτρινο σάκο», ένας μικροσκοπικός εκπρόσωπος των αρθροπόδων.
H αραχνούλα αυτή λοιπόν, έπλεκε έναν κυλινδρικό ιστό μέσα σε σωληνάκι που χρησιμοποιούταν για την εκτόνωση των αναθυμιάσεων στο ρεζερβουάρ του Mazda 6.
Το σωληνάκι μπλόκαρε, η πίεση στο ρεζερβουάρ μεγάλωνε και αυτό οδηγούσε στη διάρρηξη του.
Η αρχική υπόθεση της Mazda, ήταν ότι η μυρωδιά της βενζίνης προσέλκυε την συγκεκριμένη αράχνη αλλά αραχνολόγοι επιστήμονες, κατέρριψαν τη θεωρία αυτή, αναφέροντας ότι κανένα είδος αράχνης δεν «φτιάχνεται» εισπνέοντας βενζίνη.
Σε κάθε περίπτωση η Mazda έκανε δύο ανακλήσεις, μια το 2011 που αφορούσε 65.000 οχήματα και μια το 2014, για άλλα 42.000 αυτοκίνητα της «6» σειράς.
Η τεχνική οδηγία που δόθηκε στους κατά τόπους αντιπρόσωπους, ήταν η τοποθέτηση μιας μεταλλικής σπείρας, εσωτερικά στο σωληνάκι αυτό, ώστε η αράχνη να μην μπορεί να πλέξει τον ιστό της.
Επίσης, μετά την παρέμβαση των αραχνολόγων, το τελικό πόρισμα για αυτή την ασυνήθιστη έλξη της αράχνης προς τα Mazda 6, ήταν ότι το υλικό αλλά και η διατομή στο σωληνάκι αναθυμιάσεων, αποτελούσαν ιδανικό οικιστικό περιβάλλον για το συγκεκριμένο είδος.
Δεν ήταν όμως μόνο η Mazda που αντιμετώπισε πρόβλημα με τις αράχνες, ήταν και η Toyota, η οποία μάλιστα προχώρησε σε μια πολύ μεγαλύτερη ανάκληση για προληπτικό έλεγχο και επιδιόρθωση οχημάτων.
Συγκεκριμένα, οι αράχνες ανάγκασαν την Toyota να στείλει ειδοποίηση σε 803.000 ιδιοκτήτες των μοντέλων Camry, Venza, και Avalon, έτους κατασκευής 2012-13, λόγω των αρθρόποδων.
Σε αυτή την περίπτωση, οι αράχνες έφτιαχναν τον ιστό τους στα σωληνάκια απορροής του νερού, στην «εβαπορέτα» του air condition.
To νερό που δημιουργούταν λοιπόν από τις συμπυκώσεις τις υγρασίας, δεν είχε διαφυγή, υπερχείλιζε και έπεφτε πάνω στην κεντρική μονάδα ελέγχου των αερόσακων, προκαλώντας στην καλύτερη των περιπτώσεων μια ένδειξη προβλήματος στο ταμπλό και στη χειρότερη, βραχυκύκλωμα ή και ξαφνική ενεργοποίηση των αερόσακων.
Ευτυχώς, όπως αποδείχθηκε, η ανάκληση ήταν κυρίως προληπτικού χαρακτήρα, αφού καταγράφηκαν μόνο 3 περιπτώσεις ξαφνικής ανάπτυξης των αερόσακων και 35 υποθέσεις με ένδειξη προβλήματος στο ταμπλό.
Ποιο είναι το συμπέρασμα από όλα αυτά; Να αφανίσουμε όλες τις αράχνες; Όχι βέβαια! Εκτός του ότι δεν μπορούμε, δεν είναι και ηθικό. Οι αράχνες είναι περισσότερο «ωφέλιμες» απ όσο φανταζόμαστε και αρκετά σημαντικές για την διατήρηση των οικο- ισορροπιών, βρίσκονται δε στον πλανήτη εδώ και 400 εκατομμύρια χρόνια, πολύ πριν το είδος μας εξελιχθεί και αποκτήσει την ψευδαίσθηση απόλυτης κυριαρχίας.
Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε, είναι η επίγνωση ότι η φύση μπορεί να μας βάλει στη θέση μας με ένα κάρο τρόπους. Να καταλάβουμε επιτέλους, ότι κουμάντο κάνει εκείνη και όχι εμείς.
(Πηγή: autotypos.gr)
