Ακόμη μία επίθεση στην κυβέρνηση εξαπέλυσε ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, στην πρώτη του παρέμβαση μετά την διαγραφή του από τη Νέα Δημοκρατία, κατά την ομιλία ττου στο συνέδριο του Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών, με θέμα “50 χρόνια της μεταπολίτευσης- ελληνική εξωτερική πολιτική”.
Για τα ελληνοτουρκικά υποστήριξε πως «έχουμε χάσει την πυξίδα μας και αυτό δεν λέγεται εξωτερική πολιτική. Το να πηγαίνουμε για Πρέσπες Αιγαίου και Ανατολικής Μεσογείου δεν είναι εξωτερική πολιτική. Είναι παραίτηση από κάθε εξωτερική πολιτική».
«Με δύο λόγια αποδυναμώνουμε την αποτροπή μας, μοιάζουμε να εγκαταλείπουμε το διεθνές δίκαιο, φτάσαμε στο σημείο να μας παραπέμπει η Κομισιόν γιατί δεν εφαρμόζουμε τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό για να μην ερεθίσουμε την Τουρκία, δεν διεκδικούμε κανένα ρόλο στην περιοχή μας και εμείς απλώς δεν υπάρχουμε. Αυτά λέγονται εγκατάλειψη πλήρης της εξωτερικής περιοχής», πρόσθεσε.
«Αντί να κάνουμε σημαία μας τον χάρτη κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε. Η Τουρκία ζητάει συνεκμετάλλευση και εμείς απλώς φοβικά παίζουμε το παιχνίδι της καθυστέρησης. Αλλά ας πάμε πιο πέρα. Τι κέρδισε η Ελλάδα; Είχαμε λέει ήρεμα νερά αλλά στον αέρα. Δηλαδή δεν είχαμε πολλές παραβιάσεις. Είχαμε αλλεπάλληλες τουρκικές NAVTEX τη σοβαρότατη πρόκληση στην Κάσσο. Τα ήρεμα νερά παρέμεναν ήρεμα γιατί αυτοί μας προκαλούσαν και εμείς κοιτούσαμε αλλού».
«Υιοθετούμε την αποτροπή και εφαρμόζουμε τον κατευνασμό. Υπογράφουμε σύμφωνο φιλίας με την Τουρκία τη στιγμή που η Τουρκία έχει δημιουργήσει νέα τετελεσμένα εις βάρος μας. Η Τουρκία καταπατά έξω από την Κάσσο τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και παρ όλα αυτά εξακολουθούμε να μιλάμε με την Τουρκία.
Γιατί ρώτησε το ιταλικό πλοίο την Τουρκία για εργασίες σε διακηρυγμένη ελληνική ΑΟΖ; Ξέρει κάποιος από την ελληνική κυβέρνηση να μας πει; Δηλώνουμε ότι κόκκινη γραμμή για εμάς είναι τα 6 ναυτικά μίλια. Στέλνουμε μήνυμα στην Τουρκία ότι εάν καταπατήσουν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα δε θα αντιδράσουμε.
Στον Οργανισμό για την Ευρωπαϊκή Ασφάλεια η Ελλάδα στήριξε τον εκπρόσωπο της κατοχικής δύναμης στην Κύπρο. Αυτόν που μιλάει για γκρίζες ζώνες τον ψηφίσαμε εμείς για υπεύθυνο ασφαλείας στην Ευρώπη».
«Η εκλογή Τραμπ σηματοδοτεί μεταξύ άλλων την επιστροφή στους υδρογονοάνθρακες εκεί που η Ελλάδα κατέχει το ανεκτίμητο γεωστρατηγικό άσετ που μπορεί να διασφαλίσει την ενεργειακή αυτονομία στην Ευρώπη.
Με την εκλογή Τραμπ είναι ώρα να κλείσουν τα σύνορα και να προχωρήσουν οι επαναπροωθήσεις των παρανόμων. Το Ισραήλ νιώθει ανακουφισμένο που διαλύθηκε το προπύργιο του Ιράν. Το Ισραήλ διαπιστώνει ταυτόχρονα ότι βόρεια των συνόρων του μπορεί να υπάρξει μία νέα Γάζα.
Στη Συρία έπεσε ένα καθεστώς αλλά άνοιξε ο Ασκός του Αιόλου. Το Κουρδικό πλέον έρχεται ορμητικά στο προσκήνιο. Η Τουρκία στηρίζει τους τζιχαντιστές και χτυπάει τους Κούρδους».
«Γεωπολιτική ένταξη σημαίνει να χτίζεις συμμαχίες όχι να αναζητάς προστάτες. Απέναντι στην Τουρκία πρέπει να έχουμε αποτρέπτικη πολιτική. Να γνωρίζει η Τουρκία ότι εάν επιχειρήσει επιθετική ενέργεια θα πάρει ρίσκο ανυπολόγιστο. Είναι σαφές ότι η αποτροπή είναι η επιλογή που έχει ο λιγότερο ισχυρός όταν δε θέλει να υποταχθεί. Λέγεται αποτροπή γιατί όταν γίνεται σωστά αποθαρρύνει τον επιτιθέμενο και διασφαλίζει σταθερότητα και ειρήνη.
Μόνο που η αποτροπή απαιτεί πειστικότητα και αξιοπιστία. Να έχεις τα μέσα να επιβάλεις μεγάλο κόστος και ρίσκο στον επιτιθέμενο και αξιοπιστία να δείχνεις ότι αυτά που έχει στη διάθεσή σου είσαι αποφασισμένος να τα χρησιμοποιήσεις αν προκληθείς.
Η αποτροπή μόνη της δεν φτάνει. Χρειάζονται συμμαχίες κατά του κοινού εχθρού. Τα τελευταία χρόνια η Τουρκία άνοιξε πολλά μέτωπα. Άλλοτε της βγαίνει και άλλοτε δεν της βγαίνει. Πάντως σίγουρα επιμένει. Δημιουργεί περισσότερου εχθρούς απ’ όσους μπορεί να αντιμετωπίσει»
Σε ερώτηση για τη διαγραφή του: «Νομίζετε ότι όσα είπα μόνο εγώ τα πιστεύω; Αν ήμουν μόνο εγώ δε θα ενοχλούσα κανένα. Ξέρω ότι έγινε μια δημοσκόπηση που έλεγε ότι οι απόψεις Σαμαρά και Καραμανλή είχαν απήχηση 50% και ότι 40% διαφωνούσε με τη διαγραφή.
Πιστεύω ότι χαλάω τη σούπα του δικαιωματισμού. Η ομιλία μου στη Βουλή, εκεί τα είπα όλα και ο κόσμος άκουσε μια άλλη άποψη».
«Σε αυτά τα 50 χρόνια έγιναν πολλά, άλλαξαν πολλά και ζήσαμε συνταρακτικές ανατροπές. Η εξωτερική πολιτική είχε τρεις διακριτές προσεγγίσεις. Είχαμε μια αυστηρά εθνοκεντρική πολική με κύριο εκφραστή τον Ανδρέα Παπανδρέου και με παράδειγμα το ενιαίο αμυντικό δόγμα Ελλάδας – Κύπρου.
Από την άλλη είχαμε μια εξωτερική πολιτική που εκχωρούσε την υπεράσπιση των ελληνικών συμφερόντων στο διεθνές δίκαιο και τους διεθνείς οργανισμούς κυρίως στην Ενωμένη Ευρώπη με εκφραστή τον Κώστα Σημίτη και παραδείγματα τις συμφωνίες της Μαδρίτης και του Ελσίνκι.
Είχαμε τέλος την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική του Κωνσταντίνου Καραμανλή που συνέθετε τις δύο προηγούμενες προσεγγίσεις κρατώντας όμως τις ισορροπίες και τα όρια».
