Το 1ο Ιδρυτικό Συνέδριο της Νέας Αριστεράς συμπίπτει χρονικά με το Έκτακτο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, από τον οποίο τα στελέχη της αποχώρησαν μαζικά πριν από έναν χρόνο, μετά την εκλογή Κασσελάκη. Εν τούτοις από το νέο σχήμα, το οποίο μετατρέπεται και επισήμως σε κόμμα, διαμηνύουν σε όλους τους τόνους ότι δεν υπάρχει επιστροφή σε ένα κόμμα που, άλλωστε, πλέον θεωρούν φθαρμένη και τελειωμένη υπόθεση.
Τα στελέχη της διαμηνύουν ότι δεν στοχεύουν σε έναν «καλό» ΣΥΡΙΖΑ αλλά, όπως είπε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης (Libre.gr), το στοίχημα είναι η Νέα Αριστερά «να συγκροτήσει τη δική της πολιτική ταυτότητα, που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας εν έτει 2024».
Ο ίδιος σημείωσε πως θα είναι «αποτυχία» αν προσπαθήσει «να κοπιάρει εμπειρίες του παρελθόντος, που προέκυψαν μέσα από διαφορετικές ιστορικές, πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες». Μάλιστα εξέφρασε την άποψη ότι ένας λόγος της αποτυχίας στις ευρωεκλογές ήταν πως «δεν υπήρχε ο χρόνος, αλλά δεν έγινε ούτε η απαραίτητη συζήτηση, ώστε η Νέα Αριστερά να απεκδυθεί τον ρόλο του “καλού ΣΥΡΙΖΑ” οποιασδήποτε περιόδου».
«H Νέα Αριστερά δεν μπορεί να γίνει κάποιος από τους “πολλούς” ΣΥΡΙΖΑ του παρελθόντος» ανέφερε χαρακτηριστικά, αναγνωρίζοντας ωστόσο τη δυσκολία του εγχειρήματος οικοδόμησης νέας ταυτότητας, «αφού δεν προκύψαμε από παρθενογένεση». Εκτίμησε πάντως ότι «το συνέδριό μας θα μας βοηθήσει σε αυτή την κατεύθυνση».
Προφανώς στην προσπάθειά της να σηματοδοτήσει μια «νέα αρχή» για τα στελέχη της Νέας Αριστεράς είναι σαφές ότι δεν μπορεί να υπάρξει καμία επανασυγκόλληση με τον ΣΥΡΙΖΑ ή επιστροφή σε αυτόν. Θεωρούν αντίθετα ότι «έχει κλείσει τον ιστορικό του κύκλο αμετάκλητα» (Χαρίτσης, Σακελλαρίδης) και πως τα διαλυτικά φαινόμενα που έχουν καταγραφεί «δεν αποκαθίστανται», πολλώ δε μάλλον που συνοδεύτηκαν από μια διαδικασία «αυτογελοιοποίησης».
Αυτό που προκρίνει η Νέα Αριστερά από εδώ και στο εξής είναι μια λογική κοινωνικών και πολιτικών μετώπων πάνω σε συγκεκριμένα επίδικα. Θεωρούν καταρχάς ότι η ανασυγκρότηση της Αριστεράς περνάει μέσα από την κινηματική διαδικασία, τη γείωση με την κοινωνία και την ενίσχυση των κοινωνικών αγώνων. Επιπλέον εκτιμούν ότι η Αριστερά αποτελεί αναγκαιότητα και γι’ αυτό διαμηνύουν ότι θα συνεχίσουν να πιέζουν για λύσεις και κοινωνική διέξοδο στην πολιτική Μητσοτάκη από τα αριστερά, δεν αρκεί να πέσει ο πρωθυπουργός και να υπάρξει απλώς εναλλαγή.
Σε ό,τι αφορά τα επιμέρους πολιτικά μέτωπα, στα οποία εμφανίζονται διατεθειμένοι να συμπράξουν με άλλες πολιτικές δυνάμεις του προοδευτικού χώρου, αυτά αφορούν την ακρίβεια, την ενέργεια, την εργασία, την υγεία, τη στέγη, την πολιτική προστασία και την κλιματική κρίση, το κράτος δικαίου.
