Για το «πιο περίπλοκο μεγάλο έργο που έχω διαχειριστεί τα τελευταία 5 χρόνια» έκανε λόγο ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σε ερώτηση για τον ΒΟΑΚ.
Από την αρχή της χρονιάς έχουν χάσει στον δρόμο τη ζωή τους 14 άνθρωποι, ενώ πέρυσι άλλοι 112 πολίτες έχασαν τη ζωή τους. Ο πρωθυπουργός ρωτήθηκε για το που βρίσκονται αυτή τη στιγμή τα έργα στον δρόμο, όσον αφορά το κομμάτι των υποδομών, αλλά και της πρόληψης.
Ο Κ. Μητσοτάκης απαντώντας, επιβεβαίωσε πως θα μπουν κολωνάκια στο δρόμο, κάτι το οποίο βρίσκει αντίθετους τους Κρητικούς, κάτι που όμως δεν πρόκειται να αλλάξει, σχολιάζοντας μάλιστα πως «δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα δικά μας».
Αναλυτικά η απάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη
«Είμαι και εγώ, όπως όλοι πιστεύω, συντετριμμένος για αυτό το τραγικό ατύχημα, ένα ακόμα ατύχημα έναν δρόμο οποίος δυστυχώς έχει στοιχίσει την ζωή του σε πολλούς συντοπίτες μας και θέλω να σας μιλήσω με ειλικρίνεια ότι από όλα τα έργα τα οποία έχω διαχειριστεί πέντε χρόνια, τα μεγάλα έργα ως πρωθυπουργός ο ΒΟΑΚ είναι ίσως το πιο δύσκολο, το πιο σύνθετο πιο περίπλοκο, αυτό με τις πιο βαριές κληρονομιές από το παρελθόν και πράγματι μας πήρε περισσότερο από όσο θα ήθελα και εγώ.
Tώρα μπορούμε να το δρομολογήσουμε το έργο, τώρα είμαστε σε πολύ καλύτερο σημείο. Για τα μεν δύο τμήματα από το Ηράκλειο μέχρι Άγιο Νικόλαο αυτά προχωρούν άμεσα και πιστεύω, ότι πριν το τέλος του χρόνου, θα μπορέσουμε να υπογράψουμε και την σχετική συμφωνία με τους αναδόχους για να προχωρήσει επιτέλους το μεγάλο κομμάτι που θα ενώνει σε πρώτη φάση τα Χανιά με το Ηράκλειο, τη μεγάλη σύμβαση παραχώρησης, ένα εξαιρετικά δύσκολο έργο. Τολμώ να πω και με κάποιες αντιδράσεις και από την τοπική κοινωνία. Δεν βοηθάει να έχουμε πρoσφυγές. Καταλαβαίνω και τη συζήτηση η οποία πρέπει να να γίνεται πάντα με τις τοπικές κοινωνίες. Δεν μπορεί να τα θέλουν όμως, όλα ακριβώς όπως τα επιθυμούν.
Θα μιλήσω και με κάποιους δημάρχους γιατί μπορεί να θέλουν κάποιες διαφοροποιήσεις στον τρόπο με τον οποίον έχει σχεδιαστεί το έργο αυτό. Να σας πω και κάτι ακόμα είναι επιβεβλημένο στον ΒΟΑΚ, πριν ολοκληρωθεί το μεγάλο έργο, να γίνουν άμεσες παρεμβάσεις, σημαντικές παρεμβάσεις ως προς την οδική ασφάλεια.
Έχω ζητήσει από τον Υπουργό να μελετήσει και να υλοποιήσει τις παρεμβάσεις ώστε κάποιες από αυτές να είναι έτοιμες και πριν από το επόμενο καλοκαίρι. Αν έπρεπε να το οπτικοποιήσετε, σκεφτείτε λίγο τις παρεμβάσεις που κάναμε στην παλιά οδό Πάτρας- Πύργου.
Κολωνάκια τα οποία κάνουν δύο λωρίδες και μία σε συγκεκριμένα σημεία, για χιλιόμετρα και μετά το ανάποδο για να μπορούν να γίνονται οι σχετικές προσπεράσεις, τα οποία βάζουν ένα ασφυκτικό πλαίσιο στον τρόπο με τον οποίο οδηγεί κάποιος στο δρόμο. Γνωρίζοντας τους συντοπίτες μας πιστεύω πως και γι’ αυτά θα θα έχουμε αντιδράσεις.
Θα το προχωρήσουμε όμως αυτό, ως ενδιάμεσο μέτρο και πιστεύω ότι μπορούμε να το ανακοινώσουμε μαζί με την υπογραφή της σύμβασης που εκτιμώ ότι θα γίνει το Νοέμβριο ώστε σχετικά άμεσα να κάνουμε τέτοιες παρεμβάσεις, που τουλάχιστον θα μας επιτρέψουν να κάνουμε έναν παλιό, προβληματικό δρόμο, πιο ασφαλή σε σχέση με το πώς είναι σήμερα, έως ότου φτιαχτεί ο ο νέος σύγχρονος ασφαλής καινούργιος ΒΟΑΚ.
Τώρα, για τα θέματα της οδικής ασφάλειας, πράγματι είναι ένα ζήτημα που νομίζω ότι μας πονάει όλους πάρα πολύ. Είμαστε στα τελευταία στάδια ψήφισης του νέου Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας.
Όταν όμως βλέπουμε τις επιμέρους στατιστικές γύρω από τα τροχαία ατυχήματα, διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν τομείς τους οποίους πρέπει να προτάξουμε και μάχες τις οποίες πρέπει να κερδίσουμε. Η Ελλάδα αποκλκλίνει πάρα πολύ από τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο ως προς τα ατυχήματα με μηχανάκια και τις κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, ως αποτέλεσμα της μη καθολικής χρήσης του κράνους. Αυτό είναι απαράδεκτο.
Είναι η πρώτη μάχη που πρέπει να δώσουμε και να κερδίσουμε με πολύ αυστηρά πρόστιμα. Δεν γίνεται σήμερα να σκοτώνονται κυρίως νέα παιδιά και κυρίως στην επαρχία, επειδή δεν φορούν κράνος. Αυτή είναι ίσως η πιο σημαντική στατιστική αιτία στην οποία η χώρα δεν τα πηγαίνει καλά στα τροχαία. Υπάρχουν κι άλλες αλλά αυτή είναι μάχη την οποία πρέπει να την κερδίσουμε και θα την ξεκινήσουμε πολύ άμεσα αλλά πρώτα και πάνω από όλα ζητάμε την κατανόηση της ίδιας της κοινωνίας και της ίδιας της αυτοπροστασίας των δικυκλιστών μας.
Όταν βλέπω μηχανάκια στο δρόμο με το κράνος στο χέρι είναι πραγματικά κρίμα είναι πραγματικά αμαρτία. Είναι μια μάχη την οποία μπορούμε να την κερδίσουμε, όπως κάποτε δώσαμε τη μάχη της ζώνης και την κερδίσαμε, έτσι θα πρέπει να δώσουμε τη μάχη του κράνους και θα την κερδίσουμε καθολικά χωρίς καμία έκπτωση.»
