Για τον θάνατο του Δάνη Κατρανίδη και την ψυχοθεραπευτική ιδιότητα του θεάτρου μίλησε, μεταξύ άλλων, η Μίρκα Παπακωνσταντίνου στο περιοδικό «Λοιπόν».
Το θέατρο λειτούργησε σαν βάλσαμο σε δύσκολες στιγμές της ζωής σας;
Λειτούργησε το άτιμο σαν βάλσαμο σε πολύ δύσκολες στιγμές της ζωής μου. Όταν ήμουν μικρή έλεγα «έλα μωρέ, μια δουλειά είναι». Όμως λειτούργησε και λειτουργεί σαν βάλσαμο. Είναι ψυχοθεραπεία το ότι μπαίνεις σε έναν ρόλο και για δυο ώρες δεν είναι ότι ξεχνιέσαι, αλλά όλο σου το είναι και το θυμικό και η λογική φεύγουν.
Επιπλέον το γεγονός ότι το αντικείμενο του πόθου, το κοινό δηλαδή είναι διαφορετικό κάθε φορά, σε κάνει και σένα να είσαι διαφορετικός. Πάντα δηλαδή μια παράσταση είναι κάτι καινούργιο.
Η απώλεια του Δάνη Κατρανίδη είναι κάτι που το διαχειρίζεστε με δυσκολία;
Θα πω μόνο μια ρήση, πως η ζωή συνεχίζεται αλλά αλλιώς. Το θεωρώ παράσημο ζωής να έχεις μια σχέση όπως είχα με τον Δάνη Κατρανίδη. Γι’ αυτό πιστεύω ότι είμαι τυχερή. Ο Δάνης ήταν το φλερτ μου, ο έρωτας μου, ο σύντροφος μου, ο άντρας μου και ο φίλος καρδιάς μου. Παντρεύτηκε άλλες δυο φορές και οι γυναίκες του καθόντουσαν στο δικό μου κεφάλι και μου ζητούσαν συμβουλές. Ο Δάνης γινόταν έξαλλος με αυτό.
