Πέπλο θλίψης σκέπασε τον κόσμο του ποδοσφαίρου στο άκουσμα της είδησης ότι ο Μίμης Δομάζος έφυγε από τη ζωή στα 83 του χρόνια.
Τον είπαν «στρατηγό» αλλά ο ίδιος ήταν στρατιώτης του Παναθηναϊκού, αναμφίβολα ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές που έβγαλε ποτέ η Ελλάδα και μέλος μιας ομάδας που έγραψε ιστορία το 1971, που κατάφερε να βάλει το ελληνικό ποδόσφαιρο στον ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό χάρτη.
Ήταν η ομάδα που αγάπησε, που υπηρέτησε πιστά επί μία 20ετία στα γήπεδα. Με το τριφύλλι στο στήθος, αρχηγός για μια 15ετία, κατέκτησε 13 τίτλους, με κορυφαία στιγμή της καριέρας του τον τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών στο Γουέμπλεϊ με αντίπαλο τον Άγιαξ.
Γεννήθηκε στους Αμπελόκηπους στις 22 Ιανουαρίου 1942 στο μαιευτήριο Έλενα και άρχισε να κλωτσάει χωρίς παπούτσια το πάνινο τόπι στις σκονισμένες αλάνες των Αμπελοκήπων, με μόνη οδό διαφυγής στα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια το ποδόσφαιρο.
Στα 13 του γράφτηκε στην «Άμυνα Αμπελοκήπων», με τους υπεύθυνους να τον καταχωρούν ως 15χρονο διότι δεν επιτρεπόταν να αγωνιστεί μικρότερος των 15 με τους μεγάλους.
Το κάρμα του Μίμη δεν άργησε να συναντηθεί με αυτό του Παναθηναϊκού και το παιδί που δεν σκάμπαζε από γράμματα γιατί είχε μόνο τη μπάλα στο νου, φόρεσε τη φανέλα με το τριφύλλι στο στήθος, την φανέλα που έγινε ένα με το δέρμα του.
Ο Δομάζος, αγωνίστηκε 502 φορές στο ελληνικό πρωτάθλημα με το τριφύλλι, αριθμός ρεκόρ ακόμη και σήμερα. Κατέκτησε εννέα πρωταθλήματα, τρία κύπελλα και ένα Βαλκανικό κύπελλο.
Αλλά η μεγαλύτερη στιγμή ήταν του τελικού του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στο Γουέμπλεϊ κόντρα στον Αγιαξ του Γιόχαν Κρόιφ, όπου μπορεί να ηττήθηκαν οι «πράσινοι», αλλά ήταν σαν να είχαν κατακτήσει ήδη τον τίτλο με την πορεία που είχαν κάνει.
«Δεν σκεφτόμασταν ότι θα κατακτήσουμε το Κύπελλο. Εκεί που φτάσαμε ήταν σαν να το είχαμε πάρει. Υπήρχαν 40.000 Έλληνες στο Γουέμπλεϊ από όλο τον κόσμο, οι οποίοι ήρθαν με όποιο μέσο μπορούσαν για να δουν από κοντά αυτό το παιχνίδι. Πραγματικά δεν είχαμε καταλάβει τα όσα είχαμε πετύχει. Είχαμε πάει 15 ημέρες στην Αγγλία σε ξενοδοχείο, κάναμε τις πλάκες μας, ενώ ερχόταν ο κόσμος και μας μιλούσε. Ήταν σαν πανηγύρι όλο αυτό και δεν πολύ σκεφτόμασταν το παιχνίδι» ανέφερε πριν μερικά χρόνια ο Δομάζος.
«Ο Άγιαξ μας φοβόταν εκείνη την εποχή. Δεν ήταν η ομάδα που έγινε μετά από εμάς. Είχε παίξει στην Ευρώπη με επαγγελματίες παίκτες και δύο μεταγραφές, ενώ εμείς δεν είχαμε ούτε έναν ξένο παίκτη. Εκείνοι έπαιζαν σε “σαλόνια”, σε αντίθεση με εμάς που δεν είχαμε αυτές τις πολυτέλειες και παίζαμε σε άθλια γήπεδα. Και όμως φανταστείτε τι πέτυχαμε. Δεν είχαμε μόνο τσαμπουκά, θέληση και αγάπη για το ποδόσφαιρο, αλλά διαθέταμε και πολύ ταλέντο» είχε προσθέσει.
Οι εσωτερικές έριδες στα τέλη της δεκαετίας του 1970 τον έστειλαν στην ΑΕΚ με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα το 1979. Ο ίδιος επέστρεψε στη Λεωφόρο της καρδιάς του το 1980. Με το εθνόσημο κατέγραψε 50 εμφανίσεις και τέσσερα τέρματα.
Συνολικά έχει καταγράψει 536 συμμετοχές στο πρωτάθλημα (με Παναθηναϊκό και ΑΕΚ) και βρίσκεται στην πρώτη θέση όλων των εποχών σε παρουσίες και παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει πλέον περισσότερα από 30 χρόνια, παραμένει στην κορυφή του σχετικού πίνακα.
Φόρεσε τη φανέλα της εθνικής ομάδας 50 φορές, (ντεμπούτο στις 2 Δεκεμβρίου 1959 στο Γήπεδο Απόστολος Νικολαΐδης εναντίον της Δανίας) πέτυχε τέσσερα τέρματα με τα γαλανόλευκα χρώματα, ενώ διετέλεσε και αρχηγός της.
Ήταν ένας από τους τελευταίους λαμπαδηδρόμους που μετέφεραν τη φλόγα μέσα στο Ολυμπιακό Στάδιο, για την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα.
