Μια από τις δυσκολότερες περιόδους της ζωής της διανύει η Μαντόνα, καθώς ο αδερφός της, Κρίστοφερ Τσικόνε έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 63 ετών μετά από μάχη με τον καρκίνο.
Με μια μακροσκελή ανάρτηση η βασίλισσα της ποπ αποχαιρετά τον πιο κοντινό της άνθρωπο -όπως τονίζει- επισημαίνοντας ότι χαίρεται που, πια, δεν πονά…
«Κάπου θα χορεύει τώρα» υπογραμμίζει, αποκαλύπτοντας ότι ο χορός τους ένωνε από την παιδική τους ηλικία καθώς ήταν κοινή τους αγάπη.
Ο Κρίστοφερ Τσικόνε ήταν καλλιτέχνης, χορευτής και σχεδιαστής, ενώ είχε εμφανιστεί σε βίντεοκλιπ όπως αυτό για το Lucky Star. Επιπλέον, είχε επιμεληθεί καλλιτεχνικά την περιοδεία Blond Ambition World Tour,ενώ ήταν ο υπεύθυνος της περιοδείας The Girlie Show.
Η συγκινητική ανάρτηση της Μαντόνα
«Ήταν σε μεγάλο πόνο στο τέλος» γράφει για τον τρία χρόνια μικρότερο αδελφό της, τονίζοντας πόσο δύσκολο είναι δύσκολο να εξηγήσει τον δεσμό τους. «Αλλά προέκυψε από την κατανόηση ότι ήμασταν διαφορετικοί και η κοινωνία θα μας δυσκόλευσε επειδή δεν ακολουθούσαμε το status quo» προσθέτει.
«Κρατήσαμε ο ένας το χέρι του άλλου και χορέψαμε μέσα στην τρέλα των παιδικών μας χρόνων, για την ακρίβεια ο χορός ήταν η σούπερ κόλλα που μας κράτησε κοντά. Το να ανακαλύψουμε τον χορό στην μικρή πόλη που ζούσαμε, έσωσε και εμένα και τον αδελφό μου όταν με ακολούθησε. Ο δάσκαλος του μπαλέτου που είχα, που λεγόταν επίσης Κρίστοφερ, δημιούργησε έναν ασφαλή χώρο για τον αδερφό μου ώστε να είναι ομοφυλόφιλος, μια λέξη που ούτε λεγόταν, ούτε ψιθυριζόταν εκεί που ζούσαμε. Όταν βρήκα το κουράγιο να πάω στη Νέα Υόρκη για να γίνω χορεύτρια, ο αδελφός μου με ακολούθησε και ξανά κρατήσαμε ο ένας το χέρι του άλλου και χορέψαμε ξανά στην τρέλα της Νέας Υόρκης.
Ο αδελφός μου ήταν πάντα δίπλα μου, ήταν ζωγράφος, ήταν ποιητής και οραματιστής. Τον θαύμαζα. Είχε αδιανόητο γούστο και μια κοφτή γλώσσα την οποία ορισμένες φορές τη χρησιμοποιούσε σε βάρος μου και πάντα τον συγχωρούσα.
Τα τελευταία χρόνια δεν ήταν εύκολα. Δεν μιλησαμε για κάποιο διάστημα αλλά όταν ρρώστησε, βρήκαμε ξανά ο ένας τον άλλο. Έκανα το καλύτερο δυνατόν για να τον κρατήσω ζωντανό για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο διάστημα. Ήταν σε τόσο πόνο στο τέλος και για άλλη μια φορά κρατήσαμε ο ένας το χέρι του άλλου, κλείσαμε τα μάτια μας και χορέψαμε μαζί.
Χαίρομαι που δεν υποφέρει άλλο πια. Δεν θα υπάρξει άλλος σαν αυτόν. Ξέρω ότι κάπου χορεύει τώρα»
