Σύνταξη: Η ομάδα του Ioanninaabout
Τι να πει κανείς για την Μαλβίνα Κάραλη, αλήθεια; Πως να χωρέσουν σε λέξεις όλα αυτά που την περιγράφουν και την χαρακτηρίζουν; Η Μαλβίνα υπήρξε μία από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητες της χώρας χαράζοντας με ανεξίτηλα γράμματα τις απόψεις, τις σκέψεις και τα πιστεύω της. Αφοπλιστική, οξυδερκής, ένας άνθρωπος που δεν μασούσε ποτέ τα λόγια της, μια που όπως και η ίδια έλεγε “το μεγαλύτερο προσόν μιας γυναίκας είναι να διεκδικεί και να εκτίθεται”.
Κι εκείνη το κατάφερε αυτό.
Διεκδίκησε όσα ήθελε, τα κέρδισε αλλά έφυγε νωρίς μετά από μια άνιση μάχη με τον καρκίνο, στις 7 Ιουνίου του 2002. Αφήνοντας πίσω της μεγάλη παρακαταθήκη, με τα τεκταινόμενα της σημερινής κοινωνίας να την έχουν ανάγκη πιο πολύ από ποτέ, για να καυτηριάσει με τον μοναδικό της τρόπο όλα τα κακώς κείμενα.
Την Μαλβίνα Κάραλη, την μάθαμε μέσα από τα άρθρα, τις εκπομπές, τα κείμενά, τα βιβλία της. Το ιδιαίτερο αρθρογραφικό στυλ της, την καθιέρωσε σε μία από τις καλύτερους δημοσιογράφους της εποχής, ενώ οι εκπομπές της αποτέλεσαν μια από τις πιο προχωρημένες και “ακομπλεξάριστες” εκπομπές που πέρασαν από την ελληνική τηλεόραση.
Την αγαπήσαμε για την φλόγα που σπινθήριζε στα μάτια της, έκαιγε στην καρδιά της και έβγαινε από το στόμα της. Την λατρέψαμε γιατί δεν φοβήθηκε ποτέ να πει την γνώμη της, να βγει μπροστά και να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Την θαυμάσαμε καθώς δεν δίστασε να τσαλακωθεί, να ερωτευθεί, να διεκδικήσει, να ζήσει χωρίς ταμπού, χωρίς δηθενιές.
Κι όλα αυτά στον υπερθετικό βαθμό. Και πάντα με κινητήριο δύναμη, τι άλλο; Τον έρωτα.
Κι εμείς την αγαπάμε για όλα αυτά που ήταν, που τόλμησε να είναι χωρίς να φοβάται , για όλα αυτά που μας έδειξε, για όλα αυτά που μας άφησε. Γιατί ήταν απλά εκείνη.
“Εγώ τον έρωτα τον αντιλαμβάνομαι σαν την πιο φοβερή χειραψία προς τη ζωή“
“Αν είναι κακό να σκοτώνεις τον πλησίον σου δίχως λόγο, είναι χίλιες φορές πιο κακό να ερωτεύεσαι και να αγαπάς τον πλησίον σου δίχως λόγο“
“Ή είμαι ερωτευμένη και δυστυχώ με τρόπο αστείο, ή είμαι λογική και πλήττω θανάσιμα”
“Σπάστηκα με την ατάκα σου “Κοίτα να διασκεδάσεις”. Δε γουστάρω να περνάω καλά χωρίς εσένα. Θέλω να λες από μέσα σου να είναι όλα μαύρα εκεί που πάει χωρίς εμένα. Γιατί έτσι λέω κι εγώ. Τι να σου κάνω ανωτερότητες; Γιατί είμαστε έτσι φτιαγμένοι να μη μας αρέσει να περνάει καλά ο άλλος χωρίς εμάς.”
“Όταν ζηλεύω γίνομαι έξυπνη. Και όταν γίνομαι έξυπνη, τα καταστρέφω όλα.”
“Δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, έξυπνοι και χαζοί, όμορφοι και άσχημοι, υπάρχουν μόνο άνθρωποι που αγαπήθηκαν και άνθρωποι που δεν αγαπήθηκαν.”
“Χίλιοι άνθρωποι μέσα στο μπαρ και είναι άδειο. Κανένας. Μπαίνει ο έρωτάς σου, τότε μόνο χίλιοι ένας. Οι χίλιοι απλώς κομπάρσοι.”
“Υποπτεύομαι βαθύτατα όσους διαφημίζουν την ευτυχία τους, ακόμη κι εμένα όποτε το έχω κάνει. Η απάντησή μου είναι: είμαι σχετικά καλά και είμαι ευγνώμων.”
“Εγώ γλίτωσα και δεν είμαι πλέον σαν κι εσάς. Και χόρτασα. Και λεφτά. Και οικογένεια κι αγάπη. Κυρίως αγάπη. Εγώ, που μέχρι πέρυσι, αν με άγγιζες ακόμα και εξ αποστάσεως, ούρλιαζα «πίσω μου σʾ έχω σατανά». Εγώ χόρτασα. Ένα χειμώνα αγάπη. Μια άνοιξη ελπίδα. Κι ένα καλοκαίρι προοπτική. Ολόκληρο προοπτικές. Εγώ, η ξεγραμμένη. Χρειάστηκε να ξεγραφτώ για να μπορέσω και να συμμορφωθώ και να αγαπήσω και να αγγίξω και να ανταποδώσω και τα πάντα.“
