Μπορεί οι πληροφορίες από τη συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ να θέλουν την κυβέρνηση να ρίχνει το βάρος στην παρούσα φάση στην εκκένωση Ελλήνων πολιτών από τη… διακεκαυμένη ζώνη της Μέσης Ανατολής, αλλά και σε ζητήματα εσωτερικής ασφάλειας – π.χ. προστασία από πιθανά τρομοκρατικά χτυπήματα – ωστόσο, στο επίκεντρο του προβληματισμού της Αθήνας βρίσκεται η πιθανότητα (και αν η κατάσταση στη Μέση Ανατολή επιδεινωθεί κι άλλο, βεβαιότητα) για νέο κύμα προσφύγων προς την Ελλάδα.
Κατ’ αρχάς, δύο νούμερα: στη Λωρίδα της Γάζας σχεδόν 1,5 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι είναι επί της ουσίας εκτοπισμένοι εδώ και σχεδόν ένα χρόνο, ενώ στο Λίβανο, όπου το Ισραήλ άρχισε χερσαίες επιχειρήσεις κατά της Χεζμπολάχ, ο αριθμός των εκτοπισμένων από τις νότιες περιοχές της χώρας ήδη φθάνει το ένα εκατομμύριο και όσο οι συγκρούσεις συνεχίζονται τόσο ο αριθμός αυτός θα αυξάνεται σε μια χώρα που ήδη φιλοξενεί εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες από τη Συρία.
Εκ των πραγμάτων, η κυβέρνηση θεωρεί ότι όσο η φωτιά του πολέμου καίει στη Μέση Ανατολή τόσο θα αυξάνονται και οι απελπισμένοι πολίτες που θα προτιμήσουν να μπουν σε σαπιόβαρκες και να διασχίσουν την ανατολική Μεσόγειο, παρά να μείνουν σε μια περιοχή όπου ανά πάσα στιγμή κινδυνεύουν να χάσουν τη ζωή τους – πόσο μάλλον, αν αναλογιστεί κάποιος ότι πλέον ουδείς μπορεί να αποκλείσει ότι το Ιράν δεν θα μπει κανονικά στον πόλεμο, με πραγματικά αδιανόητες συνέπειες.
Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις πριν από μερικές ημέρες ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, Νίκος Παναγιωτόπουλος σημείωνε χαρακτηριστικά ότι «καμία στρατηγική δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα εάν αύριο σημειωθεί μια μεγάλη ανάφλεξη στο Λίβανο με χερσαία εισβολή των ισραηλινών στρατευμάτων, η οποία θα δημιουργήσει κύματα εκατομμυρίων προσφύγων. Και αναπόφευκτα κάποιοι απ’ αυτούς θα επιχειρήσουν να εισέλθουν στην Ευρώπη και από τη χώρα μας. Εκεί, όλες οι στρατηγικές πάνε στράφι, και πάμε σε κατάσταση αντιμετώπισης κρίσης».
Οι ανησυχίες του Ν. Παναγιωτόπουλου θα έλεγε κανείς ότι είναι απόλυτα δικαιολογημένες, καθώς η πολιτική της κυβέρνησης σχετικά με το προσφυγικό/μεταναστευτικό – για την οποία ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης έχει πει επανειλημμένα ότι είναι «αυστηρή, αλλά δίκαιη» – μοιάζει να μη λειτουργεί πλέον: σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε ο ίδιος ο υπουργός στη Βουλή, «από Ιανουάριο μέχρι τον Αύγουστο φέτος, σε σχέση με το ίδιο διάστημα το 2023, έχουμε αύξηση στις μεταναστευτικές ροές κατά 60%», προσθέτοντας ότι καταγράφονται δραματικά αυξημένες ροές και από την Βόρεια Αφρική.
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ο Κ. Μητσοτάκης μεταβαίνει σήμερα στον Έβρο, απ’ όπου και αναμένεται να μιλήσει και πάλι για την αναγκαιότητα επέκτασης και ολοκλήρωσης του φράχτη στα σύνορα με την Τουρκία, αλλά και να επαναλάβει ότι τα σύνορα της Ελλάδας είναι και σύνορα της ΕΕ, οπότε θα πρέπει και οι Βρυξέλλες να συνδράμουν στο έργο της προστασίας τους, αλλά και στην αρωγή της χώρας, στην περίπτωση που υπάρξουν αυξημένες ροές προσφύγων από τις εμπόλεμες περιοχές στη Μέση Ανατολή.
Την ίδια ώρα, ο ευρωβουλευτής της ΝΔ, Βαγγέλης Μεϊμαράκης, με ερώτησή του προς την επίτροπο Μετανάστευσης, Ίλβα Γιόχανσον, αναφέρει ότι «η έντονη στρατιωτική κλιμάκωση στη Μέση Ανατολή, με επίκεντρο τον Λίβανο, αλλά και το ενδεχόμενο ενός εκτεταμένου πολέμου στην περιοχή, έχει οδηγήσει στην αύξηση των προσφυγικών ροών, με αποτέλεσμα οι χώρες υποδοχής να πρέπει να λάβουν άμεσα απαντήσεις από την Επιτροπή, όσον αφορά στις ευρωπαϊκές πολιτικές για την αντιμετώπιση του προβλήματος».
Στο πλαίσιο αυτό, ο έμπειρος πολιτικός ρωτά την Κομισιόν «πώς προτίθεται η Ε.Ε. να στηρίξει χώρες, όπως η Ελλάδα και η Κύπρος, σε επικείμενη μαζική προσφυγική ροή λόγω των γεγονότων στη Μέση Ανατολή», καθώς και αν «θα υπάρξει επαναδιαπραγμάτευση όσον αφορά στην Κοινή Δήλωση Ε.Ε.-Τουρκίας για το προσφυγικό», αλλά και αν «η Ε.Ε. διαθέτει μηχανισμό αποστολής ανθρωπιστικής βοήθειας σε χώρες υποδοχής, όπως η Ελλάδα, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις μαζικών κυμάτων τραυματιών».
Διαβάστε επίσης
ΠΑΣΟΚ: Κόντρα για τα έξοδα και τα χρήματα που δαπάνησαν στα Social Media οι υποψήφιοι πρόεδροι
Τα βέλη του Ανδρουλάκη στον Γερουλάνο και γιατί άργησαν…
