Η Βασιλική Κονταξή ή κυρά Βασιλική υπήρξε αδιαμφισβήτητα ένα πρόσωπο – σύμβολο της εποχής της και αποτελεί σίγουρα έναν ρόλο πρόκληση, τον οποίο, μας πρωτοσύστησε η Σοφία Ζήση, στο Αρχοντικό Μίσσιου, το καλοκαίρι που μας πέρασε, και στην συνέχεια και σε άλλα μέρη της Ηπείρου. Με αυτή την συγκινητική ιστορία επιστρέφει για δύο μόνο παραστάσεις (4 &11 Φεβρουαρίου στις 20.00) στο Θέατρο Κύκλος, και λίγο πριν απολαύσουμε επί σκηνής μιλά στο Ιoanninabout.gr και την Σέβη Ευθυμίου για το θεατρικό της αυτό ταξίδι.
Μετά από ένα καλοκαίρι γεμάτο παραστάσεις στην Ήπειρο αλλά και στην Αθήνα επιστέφετε με την παράσταση Κυρά- Βασιλική στον τόπο όπου γεννήθηκε. Πείτε μας πως ήταν η εμπειρία σας με το ταξίδι της ¨Κυρά- Βασιλικής¨.
Οι παραστάσεις που δόθηκαν το καλοκαίρι ήτανε πολύ ξεχωριστές , ιδιαιτέρως στο χωριό καταγωγής της Κυρά-Βασιλικής στο Πλαίσιο Φιλιατών, όπου πέρασε τα παιδικά της χρόνια. Μοναδική επίσης ήτανε η εμπειρία στον υπαίθριο χώρο του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης του μεγάλου μας Ηπειρώτη γλύπτη Θεόδωρου Παπαγιάννη
Πόσο δύσκολο είναι να αναμετρηθεί κανείς με έναν μονόλογο, κρατώντας το βάρος ενός τέτοιου ιστορικού προσώπου;
Η δυσκολία υπήρξε σίγουρα κατά την προετοιμασία και το χτίσιμο του ρόλου, από την στιγμή όμως που πήρε σάρκα και οστά , προσπαθώ να πω την ιστορία με αγάπη κι αλήθεια και να το απολαύσω όσο γίνεται διότι άγχος υπάρχει πάντα πριν από κάθε παράσταση.
Ποια είναι εκείνη η στιγμή κατά την διάρκεια της παράστασης που κατά την γνώμη σας είναι για σας προσωπικά πιο δυνατή και γιατί;
Το σενάριο είναι γραμμένο με αρκετές εναλλαγές, αφού αφηγείται την ζωή της από τα δεκατέσσερα χρόνια της ως και το τέλος της ζωής της. Για εμένα μια από τις πιο δυνατές στιγμές είναι η στιγμή του αποκεφαλισμού του Αλή. Γιατί παρόλο που εκείνος παρουσιάζεται ως τύραννος δεν υπάρχει αμφιβολία πως η Βασιλική τον αγάπησε, καθώς κι εκείνος.
Τι είναι αυτό που βλέπετε πως αφουγκράζονται οι θεατές βλέποντας την εν λόγω παράσταση;
Οι θεατές παρακολουθούν την ιστορία απνευστί , δεν χάνουν λέξη κατά τα λεγόμενά τους , πράγμα που δείχνει ότι τους ενδιαφέρει να ακούσουν και να μάθουν περισσότερα γι αυτήν την γυναίκα και την ιστορία της.
Η παράσταση χαρακτηρίζεται ως φόρος τιμής σε σπουδαίες γυναίκες. Για εσάς ποια υπήρξε πρότυπο;
Η Βασιλική ήτανε σίγουρα μια σπουδαία προσωπικότητα, η συγγραφέας βέβαια στο πρωτότυπο αυτό κείμενο, την παρουσιάζει με ως μια γυναίκα με τα πάθη της, τα προτερήματά της και τις αδυναμίες της, αληθινή! Τέτοιες γυναίκες υπήρξαν και για μένα πρότυπα, η μητέρα μου ως μια σύγχρονη γυναίκα, η γιαγιά μου, που μου έμαθε όλες τις παραδόσεις κι αργότερα οι δασκάλες μου στην μουσική, στο θέατρο, στον χορό. Γυναίκες απλές μα πολύ σημαντικές.
