«Με το βιβλίο της οι «Φυλακές – Γυναίκες πίσω από τα σίδερα χθες και σήμερα» η Εύα Νικολαϊδου μας δίνει τη δυνατότητα να περιδιαβούμε στο σήμερα αλλά και στο χτες, όχι μόνο της χώρας μας αλλά και άλλων χωρών για να μας αποκαλυφθεί ένα από τα πιο σκληρά πρόσωπα της σύγχρονης βαρβαρότητας, το πρόσωπο των φυλακών» δήλωσε ο Δημήτρης Κουτσούμπας, στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών για την παρουσίαση του βιβλίου της συγγραφέως Εύας Νικολαϊδου,
Στην εκδήλωση, την οποία συντόνιζε η Λιάνα Κανέλη, βουλευτής του ΚΚΕ, μίλησαν η ίδια η συγγραφέας, Εύα Νικολαϊδου, ο Βασίλης Αλεξανδρής, δικηγόρος και ο Κώστας Λογοθέτης, πρώην εισαγγελέας – δικηγόρος ενώ οι ηθοποιοί Κάτια Γέρου, Ηρώ Μουκίου και Λουκία Πιστιόλα, διάβασαν αποσπάσματα από το βιβλίο. Τον λόγο ακόμη πήρε η Μαρία Αντωνιάδου, πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ.
«Μιλώντας για το βιβλίο της Εύας Νικολαϊδου “Φυλακές – Γυναίκες πίσω από τα σίδερα χθες και σήμερα”, θα ήθελα, ξεκινώντας, να πω, πως αν κάτι συγκλονίζει, είναι οι μαρτυρίες των φυλακισμένων γυναικών σε σχέση με τα παιδιά τους. Από τις κραυγές αγωνίας για τις συνθήκες κράτησης μαζί με τα μωρά τους, μέχρι τη θλίψη που νοιώθουν γιατί δε μπορούν να δώσουν στα παιδιά τους το χάδι, τη στοργή της μάνας, να ακούσουν τις καθημερινές ιστορίες τους από το σχολείο» σημείωσε ο γ.γ. του ΚΚΕ και συνέχισε:
«Σε ένα σημείο στο βιβλίο της, η Εύα εύστοχα σημειώνει: ‘Ο πολιτισμός μιας χώρας φαίνεται από τη λειτουργία των φυλακών της. Και πράγματι, με το βιβλίο της μας δίνει τη δυνατότητα να περιδιαβούμε στο σήμερα αλλά και στο χτες, όχι μόνο της χώρας μας, αλλά και άλλων χωρών, για να μας αποκαλυφθεί ένα από τα πιο σκληρά πρόσωπα της σύγχρονης βαρβαρότητας, το πρόσωπο των φυλακών» τόνισε ο Δ. Κουτσούμπας. «Δεν παραβλέπουμε φυσικά, τις προσπάθειες της πλειοψηφίας των σωφρονιστικών υπαλλήλων, που αποτυπώνονται πολύ γλαφυρά στο βιβλίο, ούτε τις διαφορές στις υποδομές της Ελλάδας σε σχέση με το εξωτερικό, με τη χώρα μας να μένει πάλι κάτω από τη βάση.
Αντίθετα, μέσα από αυτά επιβεβαιώνεται η μεγάλη σημασία της ανάδειξης της πραγματικής κατάστασης που επικρατεί μέσα στα σωφρονιστικά καταστήματα, τις τεράστιες ελλείψεις σε υποδομές, προσωπικό, πολλές φορές ακόμα και αναλώσιμων απαραίτητων για τη διαβίωση τους» πρόσθεσε.
«Η μετατροπή των φυλακών σε αποθήκες ψυχών δεν είναι τωρινό φαινόμενο, ούτε επιλογή μιας μόνο κυβέρνησης. Είναι διαχρονική κατάσταση ακριβώς γιατί η ανθρώπινη, αξιοπρεπής διαβίωση, η προετοιμασία για ουσιαστική επανένταξη κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού, αντιμετωπίζεται ως κόστος από το κράτος και τις κυβερνήσεις» ανέφερε, στη συνέχεια, επισημαίνοντας ότι «σε αυτή την περίπτωση πρόκειται για ένα πολύ ευαίσθητο κομμάτι, αυτό των γυναικών κρατουμένων, που απαιτείται ειδική φροντίδα κατά τον εγκλεισμό τους, παίρνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες του γυναικείου οργανισμού, το γεγονός ότι πολλές από αυτές είναι μωρομάνες ή γίνονται μάνες μέσα στις φυλακές. Πολλές αντιμετωπίζουν σοβαρά γυναικολογικά προβλήματα λόγω της προηγούμενης ζωής τους. Υπάρχουν ακόμα και σύγχρονες μελέτες που δείχνουν ότι ο εγκλεισμός είναι πολλαπλά επιζήμιος για τις γυναίκες, με βάση τις πρόσθετες ανάγκες τους και προτείνουν εναλλακτικές μορφές έκτισης των ποινών».
Ο Δ. Κουτσούμπας αναφέρθηκε με στοιχεία στον αυξανόμενο αριθμό κρατούμενων γυναικών στην Ελλάδα, καθώς και στις ΗΠΑ, στην Αγγλία και άλλες χώρες. «Και σαν να μην έφτανε η ήδη απαράδεκτη κατάσταση στη χώρα μας, φαίνεται ότι ετοιμάζονται και νέα αντιδραστικά σχέδια, όπως η ίδρυση ιδιωτικών φυλακών. Αυτό φαίνεται ότι υπηρετεί, μεταξύ άλλων, η γενική τάση για αυστηροποίηση των ποινών, είτε με αύξηση των ποινών, είτε με αυστηροποίηση των όρων έκτισης, είτε με διευκόλυνση της προφυλάκισης – παρόλο που πολύ εύγλωττα στο βιβλίο τίθενται οι δυσβάσταχτες συνέπειες για όσους την υφίστανται.
Αντίστοιχα, έχουν δυσκολέψει πολύ οι όροι και οι προϋποθέσεις για να εκτίσει κάποιος τη ποινή του στις αγροτικές φυλακές, ενώ έχει επιδεινωθεί κι άλλο η κατάσταση στις ήδη υπερπλήρεις φυλακές.
Τους τελευταίους έξι μήνες έχουν αυξηθεί κατά περίπου 1000 άτομα οι κρατούμενοι, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, τα οποία έτσι κι αλλιώς είναι ιδιαίτερα προβληματικά ως προς την εγκυρότητά τους. Οι περισσότερες φυλακές έχουν φτάσει ή ξεπεράσει το 150% της χωρητικότητας τους.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στις ΗΠΑ υπάρχει αλματώδης ανάπτυξη της ιδιωτικής βιομηχανίας φυλάκισης, με τεράστια κέρδη, αφού η αγορά των φυλακών δημόσιων και ιδιωτικών έφτανε στις αρχές του 21ου αιώνα τα 4 δισεκατομμύρια δολάρια. Οι ιδιωτικές φυλακές είναι χρυσωρυχείο για τους ομίλους, αφού οι κρατούμενοι αποτελούν “πηγή” για πολύ φθηνό εργατικό δυναμικό, χωρίς απαιτήσεις και κανένα εργασιακό δικαίωμα, δήθεν στα πλαίσια της διευκόλυνσης αποφυλάκισής τους» ανέφερε, ακόμα, ο Δ. Κουτσούμπας και τόνισε καταλήγοντας:
«Οι αντιδραστικοί αυτοί σχεδιασμοί, μπορούν και πρέπει να αντιμετωπίσουν την οργανωμένη αντίδραση του εργατικού και λαϊκού κινήματος, όχι μόνο των σωφρονιστικών υπαλλήλων. Να απαιτηθούν όλα τα απαραίτητα κονδύλια, αποκλειστικά από τον κρατικό Προϋπολογισμό, ώστε να φτιαχτούν οι αναγκαίες υποδομές, να στελεχωθούν με επάρκεια όλες οι υπηρεσίες, με εξειδικευμένη στήριξη στις γυναίκες, ιδιαίτερα τις μητέρες, να παρθούν μέτρα για την εκπαίδευση, την πολιτιστική μόρφωση, την ουσιαστική επανένταξη όλων των κρατουμένων.
Η συγγραφέας σωστά επισημαίνει ότι ‘όλες οι φυλακές, όσο σύγχρονα μέσα κι αν διαθέτουν, είναι η απομόνωση της ζωής, Είναι η στέρηση της ελευθερίας. Είναι η σιωπή’…
Ας γίνουμε εμείς η δική τους φωνή, όπως επιδιώκει και το βιβλίο, για να έχουν αυτοί οι άνθρωποι μια ουσιαστική δεύτερη ευκαιρία στη ζωή» προέτρεψε το ακροατήριο ο κ. Κουτσούμπας.
