Η Ημέρα του Κόκκινου Χεριού γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 12 Φεβρουαρίου.
Στόχος αυτής της μέρας είναι να υπενθυμίσει, να καταγγείλει και να ευαισθητοποιεί τους πολίτες όλου του κόσμου, για τα παιδιά που γίνονται στρατιώτες παρά τη θέλησή τους, σε πολέμους, σε διάφορες χώρες.
Τα παιδιά αυτά στερούνται την παιδική τους ηλικία και ζουν μια ζωή μέσα στη βία και τον θάνατο.
Σε χώρες της Αφρικής όπως στο Κονγκό, στη Ρουάντα, στην Ουγκάντα, στο Σουδάν, στην Ακτή Ελεφαντοστού, σε χώρες της Ασίας όπως στις Φιλιππίνες, στο Αφγανιστάν, στην Μιανμάρ αλλά και σε χώρες της Νότιας Αμερικής όπως στην Κολομβία, υπολογίζεται ότι περίπου 300.000 παιδιά, αγόρια και κορίτσια εκπαιδεύονται για να πολεμούν και να σκοτώνουν.
Σκοτώνουν και σκοτώνονται.
Δυστυχώς, πολλά παιδιά δεν επιθυμούν να επιστρέψουν στην οικογένειά τους, επιλέγοντας, με τη θέλησή τους να παραμείνουν στρατιώτες, νομίζοντας πως κι αυτό είναι ένα επάγγελμα.
Ακόμα όμως και αν κάποια από τα παιδιά καταφέρουν να ξεφύγουν από την κατάσταση αυτή, όσα έζησαν ως ανήλικοι στρατιώτες, θα τα σημαδεύουν σε ολόκληρη τη ζωή τους.
Θα βλέπουν εφιάλτες και θα ζουν μέσα στον φόβο.
O πόλεμος σού στερεί τα πάντα, γονείς, φίλους, σπίτι.
Και το μόνο που σου μένει είναι να ελπίζεις.
Να ελπίζεις ότι θα έρθει κάποτε η μέρα που θα τελειώσει ο πόλεμος.
Και τότε θα μετρήσεις τις πληγές σου.
Το χρήμα, τα μεγάλα συμφέροντα σκοτώνουν τους λαούς.
Στο σιωπηλό βλέμμα των παιδιών διαβάζεις το γιατί, ένα γιατί χωρίς απάντηση.
Παγκοσμίως, περίπου 230.000.000 παιδιά ζουν σε χώρες και περιοχές με πόλεμο και ένοπλες συγκρούσεις.
