Σε υποθέσεις «μυστήριες» η αλήθεια «λάμπει» έπειτα από δεκαετίες, όταν οι ιστορικοί αναψηλαφήσουν (αποχαρακτηρισμένα) αρχεία, καταθέσεις, δημοσιεύματα και όποιο άλλο διαθέσιμο υλικό θα μπορούσε να ανασυνθέσει μια εποχή όπως αυτή των διαπιστωμένων υποκλοπών / παρακολουθήσεων.
Προς το παρόν, το μόνο που μπορεί κάποιος να κάνει είναι να παρακολουθεί το «φαινόμενο»: από τη μία πλευρά, η δημοσιογραφική έρευνα, οι αποκαλύψεις και οι τοποθετήσεις της αντιπολίτευσης που «βλέπει» συγκάλυψη (και) στην υπόθεση των υποκλοπών. Από την άλλη, η κυβέρνηση, που λέει ότι για την υπόθεση μίλησε η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, η οποία στο πόρισμά της διαπίστωσε πως δεν υπάρχει συνάφεια μεταξύ των «νόμιμων» παρακολουθήσεων της ΕΥΠ με αυτές που έγιναν με τη χρήση του παράνομου λογισμικού predator παρά το γεγονός ότι δυο ντουζίνες παρακολουθούμενων ήταν «βισματωμένοι» και από την ΕΥΠ και από το… ισραηλινών προδιαγραφών παράνομο λογισμικό.
Η αδιαμφισβήτητη (συνταγματικά) ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης μάς υποχρεώνει να αποδεχτούμε, ως υπόθεση εργασίας τουλάχιστον, το πόρισμα του εισαγγελέα που ερεύνησε την υπόθεση και διαπίστωσε πως άλλο πράγμα οι «νόμιμες» παρακολουθήσεις της ΕΥΠ και άλλο αυτές (παράνομες προφανώς) που έγιναν με το predator. Ακόμη κι αυτή η υπόθεση εργασίας, ωστόσο, γεννά ένα ουσιώδες για τη λειτουργία της δημοκρατίας) ερώτημα: Τι ακριβώς σημαίνει νόμιμη παρακολούθηση υπουργών, μεταξύ των οποίων και αυτού των Εξωτερικών, του αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας, του υπεύθυνου των εξοπλιστικών προγραμμάτων της χώρας; Για να μη βάλουμε στην εξίσωση και την παρακολούθηση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ…
Αυτά ως προς τις παρακολουθήσεις της ΕΥΠ, οι οποίες, παρά τη δικαστική βούλα νομιμότητας, θα παραμείνουν ως ανησυχητικό / απειλητικό αιωρούμενο σύννεφο πάνω από την κοινή γνώμη μέχρι (ο ιστορικός του μέλλοντος) να απαντήσει στο γιατί αυτοί οι πρώτης γραμμής κυβερνητικοί αξιωματούχοι παρακολουθούνταν «νόμιμα» από την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών.
Ως προς τις (παράνομες και με τη βούλα) παρακολουθήσεις με το predator, και καθώς η έρευνα της Δικαιοσύνης συνεχίζεται, είναι απαραίτητη μία ακόμη υπόθεση εργασίας προκειμένου να συνειδητοποιήσουμε τουλάχιστον το μέγεθος αυτής της ιστορίας.
Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι στις ΗΠΑ (ή σε οποιαδήποτε δυτική δημοκρατία) έβγαινε στη φόρα ότι κάποιοι τύποι / επιχειρηματίες με ένα μυστηριώδες πλέγμα εταιρειών χρησιμοποιώντας (παράνομο) λογισμικό (το predator εν προκειμένω) παρακολουθούσαν τον υπουργό Εξωτερικών, τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου και καμιά δεκαριά λοιπούς πρωτοκλασάτους κυβερνητικούς αξιωματούχους. Αν, λοιπόν, ερχόταν στο φως μια τέτοια αποκάλυψη, πώς άραγε θα αντιδρούσαν οι μηχανισμοί ενός σοβαρού και ανεξάρτητου κράτους; Θα ερευνούσε η Δικαιοσύνη για πλημμεληματικού τύπου παραπτώματα τους εμπλεκομένους ή θα τους αντιμετώπιζε ως κατάσκοπους και θα έψαχνε / αποκάλυπτε για λογαριασμό ποίων ενεργούσαν;
ΥΓ: Αξιοσημείωτη η σιωπή όλων (κυβέρνησης, αντιπολίτευσης και ερευνητών) ως προς αυτή την πτυχή της υπόθεσης.
