Πριν από τέσσερα χρόνια, η απροσδόκητη ανακάλυψη στα σύννεφα της Αφροδίτης ενός αερίου που στη Γη σηματοδοτεί την ύπαρξη ζωής, της φωσφίνης, αποτέλεσε αντικείμενο διαμάχης μεταξύ των επιστημόνων.
Τώρα, όπως μεταδίδει το CNN, η ίδια ομάδα πίσω από αυτήν την ανακάλυψη επανήλθε με περισσότερες παρατηρήσεις, που παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στις 17 Ιουλίου σε μια συνάντηση της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας στο Χαλ της Αγγλίας. Τελικά, θα αποτελέσουν τη βάση μιας ή περισσότερων επιστημονικών μελετών και αυτή η εργασία έχει ήδη ξεκινήσει.
Τα δεδομένα, λένε οι ερευνητές, περιέχουν ακόμη πιο ισχυρή απόδειξη ότι η φωσφίνη υπάρχει στα σύννεφα της Αφροδίτης, του πλησιέστερου πλανητικού μας γείτονα. Μερικές φορές αποκαλείται το διαβολικό δίδυμο της Γης, ο πλανήτης είναι παρόμοιος με τον δικό μας σε μέγεθος, αλλά έχει θερμοκρασίες στην επιφάνειά του που μπορούν να λιώσουν μόλυβδο και σύννεφα από διαβρωτικό θειικό οξύ.
Η εργασία επωφελήθηκε από έναν νέο δέκτη που έχει εγκατασταθεί σε ένα από τα όργανα που χρησιμοποιούνται για τις παρατηρήσεις, το τηλεσκόπιο James Clerk Maxwell στη Χαβάη, δίνοντας στην ομάδα μεγαλύτερη ώθηση στα ευρήματά της.
Μια ξεχωριστή ομάδα, στην οποία συμμετέχει και ο Dave Clements φοιτητής αστροφυσικής στο Imperial College του Λονδίνου, παρουσίασε στοιχεία για ένα άλλο αέριο, την αμμωνία.
«Αυτό είναι αναμφισβήτητα πιο σημαντικό από την ανακάλυψη της φωσφίνης», πρόσθεσε. «Απέχουμε πολύ από το να το πούμε αυτό, αλλά αν υπάρχει ζωή στην Αφροδίτη που παράγει φωσφίνη, δεν έχουμε ιδέα γιατί την παράγει. Ωστόσο, εάν υπάρχει ζωή στην Αφροδίτη που παράγει αμμωνία, έχουμε μια ιδέα γιατί μπορεί να θέλει να αναπνεύσει αμμωνία».
Τα σύννεφα της Αφροδίτης είναι φτιαγμένα από σταγονίδια, είπε ο Clements, αλλά δεν είναι σταγόνες νερού. Υπάρχει νερό σε αυτά αλλά μετατρέπονται σε συμπυκνωμένο θειικό οξύ, μια εξαιρετικά διαβρωτική ουσία που μπορεί να είναι θανατηφόρα για τον άνθρωπο αν εκτεθεί σε αυτή. «Υπάρχει τόσο υψηλή συγκέντρωση θειικού οξέος, από όσο γνωρίζουμε, δεν θα ήταν συμβατό με οποιαδήποτε ζωή που γνωρίζουμε στη Γη, συμπεριλαμβανομένων των ακραίων φιλικών βακτηρίων, που ευδοκιμούν σε πολύ όξινα περιβάλλοντα», είπε, αναφερόμενος σε οργανισμούς που είναι ικανοί να επιβιώσουν κάτω από ακραίες περιβαλλοντικές συνθήκες.
Ωστόσο, η αμμωνία μέσα σε αυτά τα σταγονίδια οξέος μπορεί να λειτουργήσει ως ρυθμιστικό της οξύτητας και να τη μειώσει σε αρκετά χαμηλό επίπεδο, ώστε κάποια γνωστά γήινα βακτήρια να μπορούν να επιβιώσουν σε αυτήν, πρόσθεσε ο Clements.
