Καλημέρα και καλή εβδομάδα
Έγινε και αυτό.
Κεντρική Επιτροπή κόμματος να καθαιρεί τον αρχηγό του κόμματος, που έχει εκλεγεί από τη βάση.
Δεν ξέρω πού υπάρχει το δίκιο και πού το άδικο, που σταματάει η λογική και πού αρχίζει η τρέλα, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ βιώνει ένα δράμα από τα σπάνια.
Το χθεσινό αποτέλεσμα επί της πρότασης μομφής ήταν μάλλον έκπληξη, καθώς η εικόνα που υπήρχε είναι πως ο Κασσελάκης ελέγχει κάπως τους συσχετισμούς.
Αλλά τελικά δεν ήλεγχε τίποτα. Ούτε καν μετά τη συμμαχία με τον Νίκο Παππά, που φαίνεται ότι δεν πρόσθεσε τίποτα.
Ίσως η συμμαχία αυτή ήρθε αργά και ο Παππάς είχε χάσει ήδη πολλά από τα ερείσματά του στην κεντρική επιτροπή.
Οι δύο εισηγήσεις και η λάθος επιλογή του Κασσελάκη
Αλλά τα μοιραία λάθη έγιναν από τον αρχηγό – όπως συνήθως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις.
Τα μπρος πίσω με τον Πολάκη, η απώλεια υποστηρικτών του, ο τρόπος που (δεν) διηύθυνε το κόμμα, το τυφλό μέτωπο με Τσίπρα, οι παλινωδίες για το ρόλο των οργανώσεων και τόσα άλλα.
Στο τέλος έκανε και το καθοριστικό.
Οι πληροφορίες της στήλης λένε ότι πριν μπει στην κεντρική επιτροπή το Σάββατο το μεσημέρι για την ομιλία του είχε δύο εισηγήσεις από τους συνεργάτες του.
- Η μία έλεγε να είναι ήπιο, με ανοίγματα και αυτοκριτική. Να κλείσει μέτωπα και να απευθύνει ενωτικό κάλεσμα. Αλλά να μην πει για προσφυγή σε κάλπες, μεταφέροντας την ευθύνη στους άλλους. Να κερδίσει τους μετριοπαθείς της ΚΕ και να αφήσει την αντιπολίτευση να αναλάβει την ευθύνη της μετωπική σύγκρουσης με πρόταση μομφής κλπ.
- Η άλλη έλεγε ότι πρέπει να είναι αιχμηρός, καθώς βάλλεται συνεχώς από τους διαφωνούντες, αλλά στο τέλος να αποδεχθεί την πρόκληση που του απευθύνουν επί μέρες για προσφυγή στις κάλπες. Δεν γίνεται να είσαι οξύς, άρα οι διαφορές είναι μεγάλες και να μην προτείνεις να λυθούν στις κάλπες.
Ο Κασσελάκης όμως επέλεξε το δεύτερο μέρος της πρώτης εισήγησης (όχι κάλπες) και το πρώτο μέρος της δεύτερης εισήγησης (μετωπική επίθεση).
Έτσι έχασε:
- Τους μετριοπαθείς κεντρικοεπιτροπάριους
- Την ευκαιρία να πάει στις κάλπες με δικό του πλαίσιο, σε δικό του χρόνο και, κυρίως, ως πρόεδρος!
Για Αμερική
Το ερώτημα είναι τώρα εάν ο Κασσελάκης θα είναι υποψήφιος πρόεδρος στην κούρσα.
Μέχρι χθες βράδυ ουδείς έβαζε το χέρι του στη φωτιά για τίποτα.
Αλλά ούτε ο ίδιος έχει ανοίξει τα χαρτιά του.
Πρώτα πρέπει να ξεπεράσει το ψυχολογικό σοκ.
Και μετά να κάνει τους πολιτικούς υπολογισμούς, εκτιμώντας το κλίμα που διαμορφώνεται.
Πάντως, χθες το πρωί που συνεργάτης του τον ενημέρωσε ότι «χάνεται η ψηφοφορία» και στη συνέχεια τον ρώτησε «αν θα φύγει για Αμερική», ο Κασσελάκης είπε «με τίποτα, τώρα ξεκινάμε».
Θα φανεί τις επόμενες ώρες εάν το εννοεί και τι ακριβώς εννοεί…
Παγκόσμια ευρεσιτεχνία τηλεφωνική ψηφοφορία σε διαδικασία με κάλπη
Αυτό το ωραίο πάντως με τη μυστική ψηφοφορία, που είναι μυστική για τους μισούς, αλλά οι άλλοι ψηφίζουν φανερά από το… τηλέφωνο, πρέπει να την κατοχυρώσουν ως… παγκόσμια πατέντα.
Με κάτι τέτοια δικαιώνονται όσοι λένε ότι στα κόμματα της Αριστεράς παραδοσιακά δεν υπάρχει και τόση δημοκρατία, όση καμώνονται ότι έχουν. Τουλάχιστον τα δεξιά κόμματα ξέρουν ότι δεν είναι ακριβώς κόμματα, αλλά φατρίες οικογενειών και παραγόντων. Με σχεδόν απόλυτη της εφαρμογή του αρχηγοκεντρικού μοντέλου. Μια φορά πήγανε να κάνουν κάτι σε μία ψαροταβέρνα της Βόλβης και έμεινε στην ιστορία η κίνηση – και απογείωσε πολιτικά τον Μεϊμαράκη παρεμπιπτόντως.
Πολυτέλεια του χρόνου
Άνετο τον είδα τον Κυριάκο Μητσοτάκη στη συνέντευξη της ΔΕΘ.
Σαν να ηρέμησε κάπως από την πίεση των προηγούμενων ημερών.
Ανακοίνωσε τα μέτρα – καμία ιδιαίτερη έκπληξη – για τη στήριξη κοινωνικών ομάδων.
Τίποτα θεαματικά, αλλά δεν ήταν και άδειο το καλάθι.
Δεν βλέπω να πείθουν από μόνες τους οι εξαγγελίες, ούτε να κάνουν τους ψηφοφόρους της ΝΔ να επιστρέψουν. Αλλά ίσως να μπορέσουν να σταματήσουν την πτωτική τάση της.
Βλέπετε ο Μητσοτάκης έχει μία πολυτέλεια σπάνια για την πολιτική, ειδικά όταν είσαι κυβέρνηση: Την πολυτέλεια να περιμένει!
Το είπε καθαρά: Μέχρι το 2027 και εφόσον εφαρμόσουμε βασικές προγραμματικές δεσμεύσεις, ο στόχος της αυτοδυναμίας είναι εφικτός – και χωρίς αλλαγή εκλογικού νόμου.
Γιατί έχει την πολυτέλεια αυτή: Μα, επειδή στον ΣΥΡΙΖΑ διαλύονται με τον πιο… «τέλειο τρόπο» και στο ΠΑΣΟΚ θυμήθηκαν να τσακωθούν για το καταστατικό, δυόμισι μήνες αφότου ξεκίνησε η μάχη της ηγεσίας.
