Η είδηση του θανάτου του Φετουλάχ Γκιουλέν «επιβεβαιώθηκε» και από την Αγκυρα, με τον υπουργό Εξωτερικών Χακάν Φιντάν, να αντιδρά κυνικά σε ένα πρώτο σχόλιο, «καλώντας» όσους τον στήριζαν, να «εγκαταλείψουν τώρα τον γεμάτο προδοσία, λάθος δρόμο που πήραν».
«Η αποφασιστικότητα του έθνους μας στη μάχη κατά της τρομοκρατίας θα συνεχιστεί και η είδηση του θανάτου του δεν θα μας οδηγήσει ποτέ σε εφησυχασμό» περιορίστηκε να πει, αναφερόμενος στις κατηγορίες της κυβέρνησης Ερντογάν πως ο ιεροκήρυκας «κρυβόταν» πίσω από το αποτυχημένο πραξικόπημα το 2016.
«Εξαπάτησε χιλιάδες νέους ανθρώπους να ενταχθούν στις τάξεις της στο όνομα ιερών αξιών και τους μετέτρεψε σε μια μηχανή που πρόδωσε την πατρίδα, το έθνος και τις ιερές αξίες τους. Με την ευκαιρία αυτού του θανάτου, θα πρέπει να λυθεί το ξόρκι από πάνω τους και τους καλώ να εγκαταλείψουν τον γεμάτο προδοσία λάθος δρόμο που πήραν, να σταματήσουν να εργάζονται ενάντια στο κράτος και το έθνος τους. Αυτός ο δρόμος δεν είναι καλός δρόμος. Το τέλος του δεν είναι καλό. Το έθνος και το κράτος μας θα συνεχίσουν να αγωνίζονται ενάντια σε αυτή την οργάνωση, όπως αγωνίζονται ενάντια σε κάθε είδους τρομοκρατικές οργανώσεις. Να εγκαταλείψουν αυτόν τον δρόμο όσο είναι καιρός» συμπλήρωσε ο Φιντάν.
Ο Γκιουλέν αρνούνταν κάθε ανάμειξη, ωστόσο ο Ερντογάν, (κάποτε φίλος, αλλά μετέπειτα οργισμένος εχθρός όταν ο αυτοεξόριστος ιεροκήρυκας τον κατήγγειλε για διαφθορά), χαρακτήρισε τον ιμάμη «τρομοκράτη», ισχυριζόμενος πως από τις ΗΠΑ διοικούσε ένα «παράλληλο κράτος» στη χώρα για να «καταλάβει τον έλεγχο ορισμένων κυβερνητικών λειτουργιών».
Το ένταλμα σύλληψής του, δεν υλοποιήθηκε ποτέ καθώς ο Γκιουλέν δεν εκδόθηκε από τους Αμερικανούς και έζησε στην Πενσυλβάνια για 25 χρόνια.
Ποιος ήταν ο «μεγαλύτερος εχθρός» του Ερντογάν
Ο Γκιουλέν γεννήθηκε στο χωριό Korucuk του Ερζερούμ το 1941 και διαπαιδαγωγήθηκε από τον ιμάμη πατέρα του. Από το 1959 έως το 1965 εργάστηκε ως ιμάμης, ιεροκήρυκας και καθηγητής Κορανίου. Μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής του θητείας το 1963, διορίστηκε ως επικεφαλής ιεροκήρυκας στο Κιρκλαρελί και στη συνέχεια διορίστηκε στη Σμύρνη το 1966.
Το 1971 συνελήφθη μετά το πραξικόπημα της 12ης Μαρτίου, με την κατηγορία της προπαγάνδας για την καταστροφή της κοσμικής τουρκικής τάξης και την ίδρυση “θρησκευτικού κράτους”. Παρέμεινε 6,5 μήνες φυλακισμένος και στη συνέχεια αυτοεξορίστηκε στο Εντρεμίτ. Μετά το νέο πραξικόπημα το 1980, καταζητούνταν και συνελήφθη το 1986, αλλά απελευθερώθηκε άμεσα.
Εζησε στην Κωνσταντινούπολη μέχρι την ημέρα που πήγε στην Αμερική το 1999 και δεν γύρισε ποτέ στη Τουρκία.
Στο διάστημα αυτό ωστόσο, είχε ενισχύσει σημαντικά τη φήμη του. Επισκέψεις σε θρησκευτικούς ηγέτες όπως ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β‘, αλλά και η αύξηση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων από το κίνημά του, ενίσχυαν τη φήμη του, ενώ η επίθεσή του στους τρομοκράτες της 11ης Σεπτεμβρίου, ενόχλησε την Αγκυρα.
«Κάθε μουσουλμάνος δεν μπορεί να είναι τρομοκράτης και κάθε τρομοκράτης δεν μπορεί να είναι μουσουλμάνος».
