Μία ημέρα πριν ανέβει στην μουσική σκηνή του Πολυχώρου Αγορά για να μας ταξιδέψει με τραγούδια και ιστορίες ο Γιώργος Ρους μιλά στην Σέβη Ευθυμίου και το ioanninaabout για την μουσική, τα πράγματα που τον εμπνέουν και την καλλιτεχνική του υπόσταση.
Σας βρίσκουμε το τελευταίο Σάββατο του Μαΐου στην μικρή σκηνή του Πολυχώρου Αγορά. Σε τι μουσικά μονοπάτια θα μας ταξιδέψετε, αποχαιρετώντας την Άνοιξη;
Θα ακούσουμε τραγούδια από τους δύο πρώτους δίσκους, καθώς και από τον επερχόμενο. Κάθε εμφάνιση στη σκηνή της Αγοράς είναι ξεχωριστή. Έτσι θα είναι και αυτή. Θα καλωσορίσουμε το καλοκαίρι με τραγούδια και τις ιστορίες πίσω από αυτά.
Ερμηνευτής, Στιχουργός και Συνθέτης. Υπάρχει κάποια από τις παραπάνω ιδιότητες που να αγαπάτε λίγο παραπάνω;
Γράφοντας ένα τραγούδι λειτουργώ με ένστικτο και λιγότερο ακολουθώντας κάποια μέθοδο για να έρθει εις πέρας η διαδικασία. Η εμπειρία που αποκομίζεις από τις συνεργασίες που κάνεις, σε φέρνει πιο κοντά, πότε στη μία ιδιότητα, πότε στην άλλη. Και οι τρεις σε κάνουν να έρχεσαι φάτσα με απίθανα πράγματα. Το να δημιουργώ ήχους και μελωδίες πάντα με ενθουσίαζε. Θα ήθελα να έχω τις καλές στιγμές μου και στις ερμηνείες και στο στίχο. Είναι όμως θέμα απίστευτης δουλειάς και πιστεύω ότι όπου έχει κανείς εντρυφήσει περισσότερο, έχει και τα ανάλογα αποτελέσματα. Μου αρέσουν πολλοί ερμηνευτές και πολλοί στιχουργοί, όπως και συνθέτες.
Πώς νιώθει ένας καλλιτέχνης όταν ένα κατάμεστο από κόσμο μαγαζί τραγουδάει απνευστί τα κομμάτια του;
Προσωπικά αισθάνομαι πολύ όμορφα. Είναι που μέσα από τις συναυλίες ψάχνω την αίσθηση ενός μεγάλου «μαζί». Όταν γίνεται αυτό είμαι ευτυχισμένος, γνωρίζοντας ότι ο κόσμος περνάει καλά όσο εγώ.
Υπάρχει κάποια ιστορία ή κάποιο συμβάν που την στιγμή που το ζήσατε είχατε πει “ Αυτό θα είναι το επόμενό μου τραγούδι;” μια που όπως έχετε αναφέρει η έμπνευση για εσάς είναι και βιωματική.
Το 2008 μένοντας στην ομώνυμη περιοχή της Αθήνας έγραψα το «Γκύζη». Ήταν 7 Δεκεμβρίου, η επόμενη της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου. Χωρίς να το καταλάβω, βρέθηκα μέσα σε επεισόδια πολύ κοντά στο σπίτι μου. Έφυγα από το μπούγιο και τη βία, σοκαρισμένος, ήδη παγωμένος από το προηγούμενο βράδυ. Χωρίς να το καταλάβω, ήμουν σπίτι και έκανα αυτό το τραγούδι. Σαν να μην μπορούσα να πω τι, σαν να μην έβγαινε λέξη. Ήταν ο μόνος τρόπος που μπορούσα να μιλήσω. Γράφοντας αυτό.
Mε ποιον καλλιτέχνη θα θέλατε πολύ να συμπράξετε μουσικά;
Υπάρχουν πολλοί που εκτιμώ και που πιστεύω ότι έχω να μάθω από αυτούς. Ποιος ξέρει τι φέρνει η ζωή? Είμαστε όλοι επιβάτες σε ένα τρένο και συνταξιδεύουμε στη μουσική. Πολλές φορές μπορείς να ανοίξεις μια κουβέντα με τον διπλανό σου και να είναι το καλύτερο πράγμα που συνέβη εκείνη την ημέρα. Άλλες φορές λες δυο κουβέντες και συνεχίζεις μετά το βιβλίο σου, μέχρι να φτάσεις στον προορισμό σου.
