«Αν θέλουμε στις επόμενες εκλογές να στείλουμε τη Συντήρηση στην Αντιπολίτευση, χρειαζόμαστε νέα ηγεσία που ενώνει και μπορεί, ηγεσία στη Βουλή, ηγεσία πλήρους απασχόλησης. Αυτά εγγυάται η υποψηφιότητά μου».
Το παραπάνω απόσπασμα της ομιλίας του υποψήφιου Προέδρου του ΠΑΣΟΚ Παύλου Γερουλάνου καταχειροκροτήθηκε στο «Μελίνα Μερκούρη» καθώς ο βουλευτής της Α’ Αθήνας φωτογράφησε τους αντιπάλους του Χάρη Δούκα και Άννα Διαμαντοπούλου. Μάλιστα ο κ. Γερουλάνος ζήτησε από τους παρευρισκόμενους ο επόμενος πρόεδρος να είναι βουλευτής.
Όχι σε Πρόεδρο part time
Για την εκλογή προέδρου μεταξύ άλλων ανέφερε: «Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί και δεν θα γίνει κυβέρνηση δια αντιπροσώπου. Ο Πρόεδρος του κόμματος πρέπει να είναι Βουλευτής. Ειδικά όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές. Διότι εκεί παίρνονται οι αποφάσεις, εκεί δίνονται οι μάχες, και εκεί κρίνεται ο ηγέτης. Ό,τι και να πιστεύαμε πριν, ακόμα κι εγώ, τα είδαμε, τα ζήσαμε, καταλάβαμε. Η απουσία του Προέδρου μας από την Βουλή, μάς κόστισε. Και η όποια δυναμική δείξαμε με την εκλογή του, χάθηκε. Και δεν θα ήθελα να δω το ΠΑΣΟΚ να ζει ξανά αυτή την εμπειρία. Δεύτερον, η ηγεσία ενός κόμματος στο οποίο πρέπει να έρθουν τα πάνω κάτω για να κερδίσει ξανά την εξουσία, είναι δουλειά πλήρους απασχόλησης και αποκλειστικής αφοσίωσης. Δεν είναι δουλειά part time».
Η ομιλία του Παύλου Γερουλάνου:
«Η ελπίδα της αλλαγής, την ώρα που άλλοι δίπλα μας καταρρέουν, φουσκώνει τα πανιά μας. Και ανθρώπινο είναι, αυτή η ελπίδα να γεμίζει και εμάς χαρά και ικανοποίηση. Για την όποια προοπτική μιας νέας, έστω αναπάντεχης, νίκης του ΠΑΣΟΚ στις επόμενες εθνικές εκλογές.
Προσέξτε όμως. Γιατί εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Αυτή η προοπτική εξουσίας για εμάς, δεν έρχεται χωρίς προϋποθέσεις. Απαιτεί αλλαγή λειτουργίας, νοοτροπίας, ηγεσίας.
Όλες οι σημαντικές εκθέσεις για το μέλλον της Ευρώπης, Έκθεση Letta, Έκθεση Draghi, Έκθεση Ινστιτούτου Bruegel, λένε ότι η ώρα των μεταρρυθμίσεων για την Ευρώπη είναι…χθες. Και ό,τι ισχύει για την Ευρώπη μία φορά, ισχύει για την Ελλάδα δέκα.
Όλοι το αντιλαμβάνονται, εκτός από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Και αυτή η ελπίδα, που αρχίζει, δειλά δειλά, να αναπτύσσεται σε όλη την Ελλάδα για αυτό που γίνεται στο ΠΑΣΟΚ, όσο πιο δυνατά εκφράζεται, τόσο περισσότερους κινδύνους κρύβει. Την έχω ξαναζήσει. Πίσω από αυτήν την ελπίδα κρύβεται μια βαθιά απόγνωση που ώρα με την ώρα θεριεύει. Η κοινωνία περιμένει με αγωνία κάποιο κόμμα να δείξει ότι δεν είναι μονόδρομος η πολιτική της Κυβέρνησης. Και όποια ή όποιος παίρνει αυτή την πραγματικότητα ελαφρά την καρδία μάλλον δεν έχει ιδέα ποιο ρόλο διεκδικεί και σε ποια ζητήματα πρέπει να απαντήσουμε.
Ήδη, τώρα που μιλάμε, όλα τα σημαντικά επενδυτικά προγράμματα στο δυτικό κόσμο, από το Build Back Better του Joe Biden και της Kamala Harris μέχρι το Partnership for Prosperity του Kier Starmer, λένε ότι το κλειδί δεν είναι σε ένα κεντρικό κράτος που αποφασίζει για τα πάντα, αλλά σε μία νέα εταιρική σχέση μεταξύ δημόσιων θεσμών, επιχειρήσεων, εργασιακών σωματίων και ευρύτερα κοινωνικών εταίρων που στοχοθετεί και υλοποιεί.
Και εμείς εδώ σπαταλάμε ίσως τον πιο κρίσιμο εθνικό πόρο, τον χρόνο, με την εξουσία όλο και περισσότερο συγκεντρωμένη στα χέρια του Μεγάρου Μαξίμου
Και τέλος ζητώ την ευθύνη να ηγηθώ του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος γιατί έχω την εμπειρία να το κάνω.
Γνωρίζω την ιστορία και τις διαχρονικές του αξίες. Γνωρίζω τα δυνατά του σημεία, αλλά και που πάσχει.
Τι χρειάζεται στη Βουλή. Τι χρειάζεται στην κοινωνία, στην αγορά. Πώς θα διοικήσουμε καλύτερα την χώρα. Πώς να διαβάζουμε τις διεθνείς εξελίξεις.
Και έχω δει πώς γίνεται να φτάσουμε στη νίκη. Ξέρω τι χρειάζεται για να πάρουμε ένα κόμμα που μιζεριάζει και περιμένει να πέσουν οι άλλοι για να ανέβει και να το κάνουμε κόμμα που θεριεύει και θριαμβεύει, επειδή πιστεύει στον εαυτό του και πείθει όλο και περισσότερους Έλληνες και Ελληνίδες να το εμπιστευτούν.
Μπορεί όλοι εδώ μέσα να θέλουμε να κερδίσουμε τη Νέα Δημοκρατία, αλλά αν συνεχίσουμε όπως πηγαίνουμε σήμερα, δεν θα γίνει.
Και κινδυνεύουμε να χάσουμε ακόμα μία ιστορική ευκαιρία που δεν δικαιούμαστε να χάσουμε.
Χρειάζεται αλλαγή ηγεσίας. Η κοινωνία μας δείχνει τον δρόμο.
Ποια ηγεσία όμως χρειαζόμαστε;
Γιατί το να φτιάξεις κόμμα που κερδίζει δεν είναι χαλαρή υπόθεση.
Ούτε η Νέα Δημοκρατία θα φύγει αμαχητί.
Θα χρειαστεί να πέσουν, πολιτικά μιλώντας, κορμιά.
Και αλίμονο αν γίνουμε Κυβέρνηση και δεν είμαστε έτοιμοι να κυβερνήσουμε.
Όλα τα παραπάνω δεν είναι πλάκα.
Μετά τις 13 Οκτωβρίου, και κάθε μέρα, χρειάζεται κάθε οργάνωση του ΠΑΣΟΚ, από τη Χαριλάου Τρικούπη μέχρι κάθε Τοπική, να δουλεύει σαν να μην υπάρχει αύριο. Σαν να έχουμε εκλογές την επόμενη μέρα.
Καταμερισμός έργου σε όλους, αξιοποίηση κάθε στελέχους, στοχοθεσία, άνοιγμα στην κοινωνία.
Γιατί σε ένα κόμμα εξουσίας όπως το ΠΑΣΟΚ, υπάρχει κάτι ακόμα σημαντικότερο από τα να κερδίζεις την εσωκομματική κάλπη και την αρχηγία την Κυριακή:
Να ξέρεις τι θα κάνεις τη Δευτέρα.
Μπροστά μας, αν θέλουμε να πετύχουμε τον στόχο μας, έχουμε επικές μάχες.
Αν η μάχη είναι στη Βουλή, ο Πρόεδρος πρέπει να είναι εκεί.
Αν η μάχη είναι στην κοινωνία, ο Πρόεδρος πρέπει να είναι εκεί.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Ο Πρόεδρος δίνει το παράδειγμα.
Τι σημαίνει αυτό; Δύο πράγματα.
Πρώτον, το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί και δεν θα γίνει κυβέρνηση δια αντιπροσώπου. Ο Πρόεδρος του κόμματος πρέπει να είναι Βουλευτής. Ειδικά όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές. Διότι εκεί παίρνονται οι αποφάσεις, εκεί δίνονται οι μάχες, και εκεί κρίνεται ο ηγέτης.
Ό,τι και να πιστεύαμε πριν, ακόμα κι εγώ, τα είδαμε, τα ζήσαμε, καταλάβαμε. Η απουσία του Προέδρου μας από την Βουλή, μάς κόστισε. Και η όποια δυναμική δείξαμε με την εκλογή του, χάθηκε. Και δεν θα ήθελα να δω το ΠΑΣΟΚ να ζει ξανά αυτή την εμπειρία.
Δεύτερον, η ηγεσία ενός κόμματος στο οποίο πρέπει να έρθουν τα πάνω κάτω για να κερδίσει ξανά την εξουσία, είναι δουλειά πλήρους απασχόλησης και αποκλειστικής αφοσίωσης. Δεν είναι δουλειά part time».
