Σκωπτική ανάρτηση για την κριτική που δέχεται ο Γιάννης Δραγασάκης από τους «όψιμους υποστηρικτές» του Στέφανου Κασσελάκη έκανε ο Άδωνις Γεωργιάδης στο Facebook.
O υπουργός Υγείας στην ανάρτησή του αναφέρει πως του προκαλεί «μεγάλη δυσφορία η φτήνια με την οποία τον αντιμετώπισαν τις τελευταίες μέρες από τον Σύριζα για την απόφαση του να αποχωρήσει από αυτόν», τονίζοντας πως η αποχώρησή έγινε σε ουδέτερο πολιτικό χρόνο για να προκαλέσει τη μικρότερη δυνατή ζημιά και με χαμηλούς τόνους.
Ασκώντας κριτική στον Αλέξη Τσίπρα, ο Άδωνις Γεωργιάδης υποστηρίζει πως αν ο τότε πρωθυπουργός είχε επιλέξει για τη θέση του υπουργού Οικονομικών, το 2016, τον Γιάννη Δραγασάκη αντί για τον Γιάνη Βαρουφάκη «η μετέπειτα πολιτική μας ιστορία θα ήταν εντελώς διαφορετική και ίσως ο κ. Τσίπρας να είχε κυβερνήσει για πολλά περισσότερα χρόνια».
Ολόκληρη η ανάρτηση:
Για τον κ. Γιάννη Δραγασάκη
Παρακολουθώ τις τελευταίες ημέρες τις επιθέσεις που δέχεται από πρώην «συντρόφους» του ο κ. Γιάννης Δραγασάκης. Δεν μου προκαλεί έκπληξη ο εμφύλιος στην Αριστερά, διότι η ιστορία της Αριστεράς είναι γεμάτη από εμφυλίους, μου κάνει όμως πραγματικά μεγάλη εντύπωση το θράσος και η παντελής έλλειψη γνώσης της προσωπικής ιστορίας ενός εκάστου, όπως αυτή παρουσιάζεται από τους όψιμους υποστηρικτές του κ. Κασσελάκη.
Εγώ και ο κ. Γιάννης Δραγασάκης προφανώς ιδεολογικά δεν είχαμε και δεν έχουμε την παραμικρή ιδεολογική σχέση, συνεπής Αριστερός αυτός, Κομμουνιστής για πολλά χρόνια, θιασώτης της Μαρξιστικής Οικονομίας, Φιλελεύθερος/Δεξιός εγώ υποστηρικτής της Ελεύθερης Αγοράς και του Καπιταλισμού.
Τον γνώρισα, όταν τον διαδέχθηκα το 2019 στο Υπουργείο Ανάπτυξης και Επενδύσεων και θεωρώ Τιμή μου ότι παρέλαβα από αυτόν, που παρά τις ιδεολογικές μας διαφορές που προανέφερα, αναγνώριζα Δημοσίως από τότε ότι ήταν ένας σοβαρός άνθρωπος που στο πλαίσιο της ιδεολογίας του προσπάθησε να εφαρμόσει μία συγκροτημένη πολιτική πρόταση. Του φέρθηκα πάντοτε έκτοτε με σεβασμό αναγνωρίζοντας δημοσίως το ήθος, την ευγένεια αλλά και την προφανή του γνώση στα θέματα που διαπραγματευόταν. Έχοντας ο ίδιος, ιδεολογικός και πολιτικός του αντίπαλος, κρατήσει αυτή την στάση, μου προκαλεί μεγάλη δυσφορία η φτήνια με την οποία τον αντιμετώπισαν τις τελευταίες μέρες από τον Σύριζα για την απόφαση του να αποχωρήσει από αυτόν, που και πάλι έγινε σε ουδέτερο πολιτικό χρόνο (ώστε προφανώς να τους προκαλέσει την μικρότερη δυνατή ζημία) και με χαμηλούς τόνους.
Θα ήθελα όμως να καταθέσω για λόγους ιστορίας μία άποψη που είχα διαμορφώσει εδώ και πολλά χρόνια και θα ήθελα να υπάρχει στον Δημόσιο διάλογο. Ο κ. Γιάννης Δραγασάκης ήταν η πιο μοιραία ή μάλλον δεν ήταν, για την ακρίβεια, η πιο μοιραία πολιτική επιλογή του Alexis Tsipras και εξηγούμαι:
Ο κ. Αλέξης Τσίπρας ανέλαβε Πρωθυπουργός μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015. Τότε η λογική και ασφαλής πολιτική του επιλογή για την θέση του Υπουργού Οικονομικών ήταν ο κ. Γιάννης Δραγασάκης. Για λόγους αγνώστους σε μένα, υποθέτω λόγω παντελούς άγνοιας του κ. Τσίπρα επί των θεμάτων της Οικονομίας, ο τότε ΠΘ αποφάσισε να αναθέσει το κρισιμότερο χαρτοφυλάκιο της Χώρας στον Γιάνη Βαρουφάκη. Αυτό θεωρώ ότι ήταν το μεγαλύτερο λάθος της πολιτικής του σταδιοδρομίας και πιστεύω ότι εάν είχε επιλέξει τον κ. Δραγασάκη η μετέπειτα πολιτική μας ιστορία θα ήταν εντελώς διαφορετική και ίσως ο κ. Τσίπρας να είχε κυβερνήσει για πολλά περισσότερα χρόνια.
Τον Φεβρουάριο του 2015 οι Ευρωπαίοι προσέφεραν στην Κυβέρνηση Τσίπρα μία πολύ καλή συμφωνία. Εάν ο κ. Τσίπρας την είχε αποδεχθεί, η Οικονομική Σταθερότητα θα είχε επανέλθει σχεδόν αυτομάτως. Όμως λόγω της Διεθνούς τότε εξαιρετικά ευνοϊκής Οικονομικής Συγκυρίας η Ελληνική Οικονομία, που ήδη επί Αντώνη Σαμαρά είχε μπει σε Αναπτυξιακή τροχιά, θα αναπτυσσόταν εύκολα με ένα 3% ετησίως ακόμη και τίποτε να μην έκανε η τότε Κυβέρνηση.
Φαντάζεστε την πολιτική πραγματικότητα σε ενδεχόμενες Εθνικές Εκλογές το 2019 ενώ δεν θα είχε προηγηθεί η λεγόμενη «υπερήφανη διαπραγμάτευση», το πλέον βλακώδες Δημοψήφισμα όλων των εποχών του Ιουλίου του 2015, που τελικά τους οδήγησε στο να μετατρέψουν το ΟΧΙ σε ΝΑΙ και που οδήγησε στο σκληρότερο 3ο Μνημόνιο που καταδίκασε την Ελλάδα και σε νέα σκληρά Οικονομικά μέτρα αλλά και σε μηδενικούς ρυθμούς ανάπτυξης τα επόμενα χρόνια λόγω capital controls κλπ με το πετρέλαιο στα 30$ και τον μέσο όρο Ανάπτυξης της ΕΕ τότε +3%;
Παρακολουθώντας τον πραγματισμό με τον οποίο κυβέρνησε ο κ. Δραγασάκης όλα τα επόμενα χρόνια είμαι προσωπικά βέβαιος, ασχέτως τί θα απαντούσε ο ιδιος τώρα εάν κάποιος του έθετε αυτό το ερώτημα, ότι εκείνος ως Υποικ θα είχε συμβουλεύσει σωστά τον κ. Τσίπρα να δεχθεί την Συμφωνία του Φεβρουαρίου του 2015, η οποία αντικειμενικά υπό τις τότε συνθήκες ήταν καλή και θα είχαν διαγράψει μία εντελώς διαφορετική κυβερνητική πορεία που δεν θα τους ανάγκαζε να προκαλέσουν τόσο πόνο μετέπειτα στον Ελληνικό λαό, με πληγές που δεν έχουν κλείσει μέχρι σήμερα.
Φυσικά με το «εάν» δεν γράφεται η ιστορία και φυσικά θα μπορούσαν μετά να κάνουν άπειρα άλλα λάθη, αφού ήταν πραγματικά άσχετοι ως προς την διακυβέρνηση, αλλά κανένα πιστεύω δεν θα μπορούσε να είχε το μέγεθος της ζημίας που προκάλεσε στη Χώρα, αλλά και στην Κυβέρνηση Συριζανέλ, ως Υποικ ο Γιάνης…
Πιστεύω πραγματικά ότι εκεί στην θάλασσα του Σουνίου που κάνει τα μπάνια του ο κ. Τσίπρας πολλές φορές σκέφτεται πόσο λάθος έκανε που τότε για την θέση του ΥΠΟΙΚ δεν έκανε την πλέον προφανή επιλογή που είχε, δηλ τον κ. Γιάννη Δραγασάκη.
