Κάτω από την υπερυψωμένη συνοικία του Ποζίλιπο (Παυσίλυπον), όπου δεσπόζουν οι επαύλεις των μαφιόζων της Νάπολης με την ηγεμονική θέα προς τον κόλπο της Νάπολης και τον Βεζούβιο, υπάρχει μια μικρή παραλία.
Λίγα μέτρα από την παραλία αυτή, μέσα στο νερό, υψώνεται το νησάκι της Γκαϊόλα, ένα σύμπλεγμα δύο βράχων που ενώνονταν από μια ερειπωμένη πλέον γέφυρα. Πάνω στο νησάκι διακρίνονται τα ερείπια μιας βίλας του 18ου αιώνα, και κάποια βοηθητικά κτίσματα, όλα ερειπωμένα, και δυσοίωνα.
Στο νησάκι μπορεί να πάει κανείς κολυμπώντας – ο θρύλος λέει ότι κάποτε ενωνόταν με τη στεριά και πως ο Λούκουλος τη διαμόρφωσε σε νησάκι – αλλά κανένας δεν τολμά να κάνει τέτοια αποκοτιά, καθώς το νησάκι θεωρείται από τους ντόπιους στοιχειωμένο, και στη Νάπολη οι προλήψεις καλά κρατούν.
Στα αρχαία χρόνια, εκεί υπήρχε ναός της Αφροδίτης και λέγεται ότι ο Ρωμαίος συγγραφέας Βιργίλιος συχνά πήγαινε εκεί για να διδάξει τους μαθητές του.
Τον 19ο αιώνα πάνω στο νησί ζούσε ένας παράξενος ερημίτης που οι ντόπιοι τον αποκαλούσαν ο «Μάγος» και ο οποίος εξαφανίστηκε ξαφνικά από προσώπου γης.
Λίγα χρόνια αργότερα, χτίστηκε η βίλα που υπάρχει ακόμη, και η οποία ανήκε στον ναυπηγό-μηχανικό Νέλσον Φόλεϊ, ο οποίος ήταν γαμπρός του συγγραφέα σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ.
Η κατάρα της Γκαϊόλα
Όμως το νησάκι έμελλε να αποδειχθεί καταραμένο, αφού κακοτυχίες, θάνατοι και διάφορες τραγωδίες χτύπησαν όλους όσοι επιχείρησαν να αποκτήσουν την ιδιοκτησία του.
Στα 1920, ιδιοκτήτης έγινε ο Ελβετός κροίσος Χανς Μπράουν, ο οποίος λίγο αργότερα βρέθηκε νεκρός, τυλιγμένος σε ένα χαλί. Λίγο αργότερα, η γυναίκα του πνίγηκε στη θάλασσα.
Επόμενος ιδιοκτήτης, ήταν ο Γερμανός Ότο Γκρούμπαχ, ο οποίος πέθανε από ανακοπή ενώ διέμενε στη βίλα. Ακολούθησε ο Ελβετός φαρμακοβιομήχανος Μορίς-Υβ Σαντόζ, ο οποίος τελικά τρελάθηκε και αυτοκτόνησε σε ψυχιατρική κλινική στην Ελβετία.
Ακολούθησε ο Γερμανός βιομήχανος χάλυβα, βαρόνος Καρλ Πολ Λάνγκχαϊμ, ο οποίος καταστράφηκε οικονομικά. Ακολούθησε ο ιδιοκτήτης της FIAT, Τζιάνι Ανιέλι, ο οποίος δοκιμάστηκε από τον ξαφνικό θάνατο του ανεψιού του και του γιου του. Επόμενος ιδιοκτήτης ήταν ο Ζαν Πολ Γκετί, ο οποίος υπέφερε την αυτοκτονία του μεγάλου του γιου, τον θάνατο του νεότερου γιου του, και την απαγωγή του εγγονού του από την μαφία της Καλάβριας.
Τελευταίος ιδιοκτήτης ο Τζιανπασκουάλε Γκραπόνε, ο οποίος φυλακίστηκε για χρέη και κακοδιαχείριση. Τέλος, οι εφημερίδες ξανάφεραν την κατάρα της Γκαϊόλα, το 2009, μετά τη δολοφονία του Φράνκο Αμπρόζιο και της συζύγου του Τζιοβάνα Σάκο, που ήταν ιδιοκτήτες της απέναντι βίλας.
Τελικά μετά από αλλεπάλληλες τραγωδίες το νησάκι της Γκαϊόλα πέρασε στην ιδιοκτησία του ιταλικού κράτους και παραμένει ακατοίκητο, ενώ εκεί έχει πλέον δημιουργηθεί ένα υποθαλάσσιο πάρκο αφού η θαλάσσια ζωή είναι πολύ πλούσια.
Έτσι, η Γκαϊόλα μένει έρημη, τρομακτική κι αδέσποτη, αφού ανά τους αιώνες δεν επέτρεψε σε κανέναν να την αποκτήσει.
