Ομιλούσες κεφαλές της τηλεοπτικής ανάλυσης καλό είναι να αποφασίσουν πού θέλουν να «σταθούν» και να μην παλινδρομούν. Καλό είναι να αποφασίσουν τι θέλουν από την κοινωνία.
Τη μία είναι βολική η κοινωνία διότι, σύμφωνα με αναλύσεις στην πρωινή ενημερωτική ζώνη, με τις «θυσίες» που κάνει σε δρόμους, σιδηροδρομικές γραμμές, ακτοπλοϊκά δρομολόγια, το μεγαλοδύναμο κράτος και οι θεόσταλτοι ιθύνοντες πάνε μπροστά τη χώρα. Γίνονται πράγματα: «Κλειστοί» χάιγουέις με τούνελ και με προστατευτικά τσιμεντοτοιχία στη μέση. Σιδηροδρομικό δίκτυο με τηλεδιοίκηση όχι αστεία-, με «up and running» μετρό στη Θεσσαλονίκη και άλλα.
Την άλλη, σαν μύγα που χώνεται σε ρουθούνι γίνεται ενοχλητική. Η ίδια η κοινωνία η οποία για παράδειγμα θρηνεί για 57 αδικοχαμένες ψυχές (νέων στην πλειονότητα τους), όταν αγανακτεί για τα αυτονόητα σε μια ευνομούμενη και συντεταγμένη Πολιτεία, έχει το θράσος- κατά τις χαριτωμένες ομιλούσες κεφαλές της τηλεοπτικής ανάλυσης- να εκφράσει δημοσίως, σε μια χώρα με δημοκρατικό πολίτευμα, την αντίθεσή της στους κυβερνητικούς και κρατικούς χειρισμούς.
Με νοητικό άλμα η εκδήλωση αυτή, όπως υποστηρίζεται από τις «εμπεριστατωμένες» τηλεοπτικές αναλύσεις, ενέχει διαστάσεις λαϊκού δικαστηρίου με υπόνοια ότι μπορεί μια τέτοια δράση να επηρεάσει τη Δικαιοσύνη στο έργο της.
Μα για κάτι τέτοια έχει απαντήσει, από καιρό, ο λαός: «Ράβδος υπο γωνία, άρα βρέχει» αλλά και «Ό,τι του φανεί του λωλοστεφανή».
