Με ένα κείμενο που ανάρτησε στο διαδίκτυο ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης αποχαιρέτησε τον «μέντορά» του στην πολιτική, όπως λέει, Κώστα Σημίτη.
Ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, είχε πάρει την θέση του υπουργού Δημόσιας Τάξης από τον Σημίτη, με εντολή να ασχοληθεί με το ζήτημα της τρομοκρατίας και την εξάρθρωση της 17 Νοέμβρη, η οποία ήρθε δύο χρόνια μετά, χάρη στην έκρηξη της βόμβας που είχε στα χέρια του ο Σάββας Ξηρός, στο λιμάνι του Πειραιά.
Η ανάρτηση του Χρυσοχοΐδη
«Αποχαιρετώ μαζί με όλους τους Έλληνες τον Κώστα Σημίτη, τον πρωθυπουργό της Ελλάδας που η θητεία του αποτέλεσε έναν από τους πιο σημαντικούς σταθμούς στην πρόσφατη εθνική μας διαδρομή.
Ο Κώστας Σημίτης με την πολιτική και προσωπική του στάση διατύπωσε ένα ξεχωριστό παράδειγμα πολιτικού που έθετε εθνικούς στόχους και τους πετύχαινε. Με απαράμιλλο πείσμα, με σχεδόν εμμονική προσήλωση στις αξίες και αρχές, που αποτέλεσαν τους πυλώνες της πολιτικής του, ανέδειξε ως σημαία τον εκσυγχρονισμό της χώρας, την ενδυνάμωση της ισχύος της και την πλήρη ενσωμάτωση της στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Ευρώ, Κύπρος, μεγάλα έργα έβαλαν την Ελλάδα στον 21ο αιώνα. Απολύτως δίκαια, τοποθετείται στους ιστορικούς ηγέτες της χώρας.
Η σχέση μου με τον Κώστα Σημίτη είναι βιωματική. Σφυρηλατήθηκε μέσα από την άσκηση της πολιτικής. Τροφοδοτήθηκε με τη διαρκή εφαρμογή του πολιτικού του παραδείγματος και έτσι ασπάστηκα ένα τρόπο δουλειάς που τον χαρακτηρίζουν η αφοσίωση, η προσήλωση, η ανυποχώρητη στάση απέναντι στην επίτευξη του στόχου.
Μαζί του διδάχθηκα την πολιτική. Λίγα χρόνια πριν την ένταξη στην ΟΝΕ και το Ευρώ ο υπουργός Κώστας Σημίτης συνέταξε σημαντικά νομοθετήματα που αφορούσαν τη ρύθμιση του ανταγωνισμού, την απελευθέρωση των αγορών, την προστασία του καταναλωτή και πολλά άλλα θεσμικά μέτρα που αποτέλεσαν την βάση λειτουργίας της αγοράς και της οικονομίας.
Και ταυτόχρονα κάθε βδομάδα με «εξέταζε» κατά πόσο απέδιδε ο αγώνας για την αποκλιμάκωση του πληθωρισμού που αποτελούσε εθνικό στόχο και προαπαιτούμενο για την ένταξη μας στην ΟΝΕ. Νεαρός πολιτικός, «θώπευα» τότε τους εκπροσώπους των εργαζόμενων και των φορέων της αγοράς που πίεζαν για τα αιτήματα τους. Μα αυτός με επανέφερε διαρκώς στην τάξη επιμένοντας ότι η επίτευξη του στόχου θα ωφελήσει πρώτα αυτούς. Πράγματι, δικαιώθηκε όταν η χώρα το έτος 2000 είχε εκπληρώσει τα προαπαιτούμενα για την είσοδο της στην ιστορικότερη ίσως φάση της ευρωπαϊκής της ολοκλήρωσης.
Το πολιτικό του παράδειγμα ακολούθησα και όταν ξαφνικά με ένα τηλεφώνημά του τοποθετήθηκα στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης καλώντας με στη συνέχεια να εργαστώ για την εξάρθρωση της 17Ν. Ήταν μια συγκλονιστική δοκιμασία για μένα όταν λίγες εβδομάδες μετά την ανάληψη των καθηκόντων μου, και ενώ επιχειρούσα να κατανοήσω στην ουσία τους τα θέματα του υπουργείου, με ύφος απόλυτα σοβαρό και σχεδόν αυστηρό μου ζήτησε να ασχοληθώ με την τρομοκρατία.
Σε κάθε μας συνάντηση με το ίδιο ύφος του ανθρώπου και πρωθυπουργού που είχε απόλυτη αίσθηση της ευθύνης του, απέρριπτε, με τρόπο κάθετο, τις διάφορες θεωρίες που επιχειρούσα κι εγώ να επαναλάβω για την προέλευση και δράση των μελών της 17Ν. Έτσι, πολύ γρήγορα συνειδητοποίησα ότι με τον Σημίτη τα λόγια δεν περνούσαν, ότι όφειλα να εργαστώ με σχέδιο, με εμβάθυνση της έρευνας και τελικά να ακολουθήσω ένα μοντέλο πολιτικής που δεν ήταν άλλο από τη δική του μεθοδικότητα, σκληρή και επίμονη δουλειά. Έτσι φτάσαμε στο τόσο ποθούμενο αποτέλεσμα μετά από 27 ολόκληρα χρόνια αδυναμίας του ελληνικού κράτους.
Ο Κώστας Σημίτης είναι μεγάλο μέρος της ζωής μου. Αποτελεί την πολιτική μου συνείδηση που την καλλιέργησα, την μπόλιασα με το παράδειγμα του. Αποτελεί ωστόσο και κομμάτι της ψυχής μου, των συναισθημάτων μου, γιατί ήταν συγκλονιστική η παρουσία του στη διαδρομή μου, που τελικά εξελίχθηκε σε αμοιβαία αγάπη και εμπιστοσύνη. Οι παρακαταθήκες του είναι εδώ παρούσες, ζωντανές και αποτελούν τις βασικές συνιστώσες της πορείας του έθνους. Δέσμευση μας, ως τιμή στη μνήμη του, ο διαρκής αγώνας για μια ισχυρή Ελλάδα, με σύγχρονη δημοκρατική διακυβέρνηση και κοινωνική δικαιοσύνη».
