Θανάσης Λάλας – Βασίλειος Μπετσάκος
Πίνοντας καφέ με τον Αριστοτέλη
Εκδόσεις: Αρμός
Σελ.: 160
Έχοντας απολαύσει τον καφέ του με τον Πλάτωνα και τον Σωκράτη, ο Θανάσης Λάλας, που, ειρήσθω εν παρόδω, σε οποιονδήποτε ρόλο εμφανίζεται ξέρει να κερδίζει το ενδιαφέρον, επιστρέφει στη μεγάλη του αγάπη – υποθέτω –, αυτήν της τέχνης της συνέντευξης, που πιθανόν να χρωστά τις απαρχές της στην αρχαιοελληνική τέχνη του διαλέγεσθαι.
Πριν από πολλά χρόνια διάβασα στην εφημερίδα «Το Βήμα» ένα άρθρο του αείμνηστου Ευάγγελου Παπανούτσου, όπου απαντούσε στο υποθετικό ερώτημα τι θα προξενούσε περισσότερο εντύπωση στον Αριστοτέλη αν τον αφήναμε στο κέντρο της Αθήνας. Θυμάμαι πόσο με είχε εντυπωσιάσει η υποτιθέμενη απάντηση του Αριστοτέλη. Ο Παπανούτσος πίστευε πως το πρώτο πράγμα που θα του προξενούσε εντύπωση ήταν η ταχύτητα. Πριν απ’ όλα, η ταχύτητα με την οποία κυκλοφορούν οι άνθρωποι. Αυτή η παρατήρηση του Παπανούτσου με σφράγισε. Σήμερα, μάλιστα, πιστεύω ότι με την ταχύτητα που κινείται ο κόσμος – για να το πω παραστατικά – θαρρεί κανείς πως το παρόν μας το ζούμε ετεροχρονισμένα όντες στο μέλλον.
Το θυμήθηκα καθώς διάβαζα την ευχάριστη αυτή συνέντευξη, που καταφέρνει να συγκεράσει τη ζωή, την καθημερινότητα, τον άνθρωπο Αριστοτέλη με τον στιβαρό φιλόσοφο που υπερβαίνει τα όρια της εποχής και του χρόνου. Το στοιχείο δε που καθιστά αυτό το βιβλίο ξεχωριστό δεν είναι η ιδέα του, όσο ο ευχάριστος και ταυτόχρονα ουσιώδης τρόπος μιας γνωριμίας με προσωπικότητες που διαμόρφωσαν τον κόσμο. Έτσι σωστά οι συγγραφείς δεν λογάριασαν τα περίπου 3.300 χρόνια που τους χωρίζουν από τον Αριστοτέλη, καθώς ο Αριστοτέλης αποδείχτηκε ιδιαίτερα ανθεκτικός στον χρόνο! Το σκηνικό είναι ιδανικό, γιατί ο Λάλας με τον Μπετσάκο έχουν φροντίσει μέσα από αυτή τη συνέντευξη να μας συστήσουν έναν οικείο και φιλικό Αριστοτέλη, τόσο κοντινό μας σα να έχουμε τη δυνατότητα να πιούμε μαζί του έναν καφέ και να πιάσουμε κουβεντολόι. Ναι, με τον Αριστοτέλη και τ’ άλλα παιδιά!
